Breiðfirðingur - 01.04.1956, Síða 47

BREIÐFIRÐINGUR
45
þriðja lagi ætti að vera hægt með slíkum almennum sam-
tökum að koma því af, að börn og unglingar innan 15—
16 ára aldurs sæktu sjálfan dansinn, jafnvel þótt þau færu
á aðra skemmtiþætti samkomanna. Það er nú svo, að þótt
dansskemmtun fari vel og prúðmannlega fram, þá er hún
oftast á þeim tíma sólarhringsins, sem ekki ætti að hafa
til siðs að láta börn hanga eftir. Dansinn er venjulega sein-
asti liðurinn á dagskrá samkomunnar og stendur þá oftast
fram yfir miðnætti. Þá er þess enn að gæta, að ýmislegt,
sem fullorðið fólk skemmtir sér vel við, er ekki alltaf alls
kostar við hæfi og þroska barnsins og unglingsins. Skemmti-
og leikhneigð þess þarf á stundum að fá útrás á annan hátt
en hins fullorðna, og hin ómótaða skapgerð þess krefst ein-
faldari og beinni áhrifa til göfgunar og gleði. Þetta mun
líka viðurkennt hjá flestum siðmönnuðum þjóðum, því óvíða
mun þar siður að láta hörn og unglinga flækjast jafn mikið
á skemmtisamkomur fullorðinna sem hér hjá okkur. 1
fjórða lagi ætti ekki einungis að útiloka allan drykkjuskap
af samkomum og gera meiri kröfur til prúðmennsku og vel-
sæmis, heldur leggja einnig stórum meiri áherzlu á að gera
samkomurnar að öðru leyti sem beztar og ríkastar af menn-
ingaráhrifum. I því sambandi kemur mér sérstaklega í hug
einn möguleiki. Vegna erlendra og innlendra óheillaafla
og áhrifa væri þjóðinni brýn nauðsyn á að glæða þekkingu
sína og ást á öllum fögrum ancllegum og þjóðlegum verð-
mætum. Við eigum sand af yndisfögrum ljóðum og lögum
— gömlum og nýjum, sem ganga undir heitinu íslenzk
þjóðlög, þegar þau eru flutt í útvarpinu. I flestum barna-
skólum nú orðið mun söngur vera kenndur, svo að börnum
og unglingum mun þessi ljóð og lög að nokkru kunn. Við
sum þessara laga hafa þjóðdansar verið samdir og sjálfsagt
auðvelt að semja þá við mikið fleiri — og æskilegt að það
væri gert. En jafnframt tel ég að áherzlu bæri þá að leggja