Breiðfirðingur - 01.04.1956, Page 51

Lúðvík Kristjánsson
„Hún sveik aldrei
saumstungan hennar Gróu44
Misjafnlega rekur
menn minni til þess,
'•r þeir heyra eða sjá,
þá er þeir eru á vöku-
mótum þess skilvit-
lega í veröldinni.
Enga grein get ég
gert mér fyrir því,
hvenær ég hef fyrst
heyrt nefnda Gróu
saumakonu, en ætla,
að það hafi verið
nokkru síðar en ég
uppgötvaði furðuleg-
an grip rétt utan við
girðinguna heima hjá
mér. Grágrýtissteinn
var það, ferningslag-
aður, ekki ýkja stór
um sig og tók vöxnum manni upp undir hné. Hann bjó yfir
þeim töfrum, að fullnægja svo til öllum tilhneigingum
mínum til lystisemda og athafna. Snemma morguns var
maður setztur þar og farinn að sigla, í annan tíma var
hann fjárhús eða fjós og stundum þægilegasti reiðskjóti.
I.
Gróa DaviSsdóttir.