Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 56

54
BREIÐFIRÐINGUR
22. Gróa og Valentínus felldu hugi saman og fluttust heit-
bundin til Hrappseyjar vorið 1872. Degi fyrir gamlársdag
þetta ár voru þau vígð saman í Dagverðarneskirkju. Hin
næstu ár eru þau ýmist í Hrappsey eða Fagurey, en þaðan
flytja þau til Stykkishólms vorið 1877 með Odd son sinn
einan barna, þá ársgamlan. Var þá 24 íveruhúsum fleira
í Hólminum en verið hafði rösklega aldarfjórðungi áður,
þá er Bjarni afi Gróu féll frá í Hnausakofatómthúsi. Gróa
og Valentínus voru nú komin í þann áfangastað, sem þau
yfirgáfu ekki upp frá því. Fyrsta árið sitt í Hólminum voru
þau í sambýli með madömu Guðrúnu Sveinbjarnardóttur,
en hún var eitt af hinum mörgu börnum Sveinbjarnar Egils-
sonar rektors. Madama Guðrún var í þann tíð ekki einungis
fremsta hannyrðakona á Vesturlandi, heldur sennilega á
öllu Islandi. Eru enn varðveitt handverk eftir hana, sem
votta um fádæma leikni og listsmekk.
Gróa tók nú til óspilltra mála í Hólminum og gerðist
ekki einungis saumakona þorpsins, heldur jafnframt flestra
nærliggjandi sveita. Hjá henni voru í læri næstu þrjá ára-
tugi fleiri og færri stúlkur úr þrem sýslum og báru meist-
ara sínum vitni um víða vegu, þá er ár liðu.
IV.
A Þorláksmessu á sumri 1879 fæddist Gróu og Valen-
tínusi dóttir, er nefnd var Málmfríður. Sumarið fyrir höfðu
tóttarbrot þau, sem eftir stóðu af Hnausakofatómthúsi, verið
jöfnuð við jörðu, en upp reis á sama stað kirkja sú í
Stykkishólmi, sem enn stendur þar. Sveinn, bróðir Björns
Jónssonar ráðherra, stjórnaði smíðinni, en aðrar fram-
kvæmdir annaðist Daníel Thorlacius. Fimmtán árum síðar
fluttist séra Sigurður Gunnarsson til Stykkishólms, og á