Breiðfirðingur - 01.04.1956, Page 68

66
BREIÐFIRDINGUR
þitt um andar rýmki rúm
réttur líkams styrkur.“
Við vísu þessa er sagt að matsveininum létti þegar.
(ÞjóSsögur Jóns Árnasonar.)
Enn frá Þormóði í Gvendareyjum.
Eitt sinn varð Þormóður í bjargarskorti miklum, vanlaði
þá bæði matbjörg og ljósmeti. Lá þá kona hans á sæng.
Gengur þá Þormóður út úr bæ sínum í þungum hugsunum
og mælir um leið fram þessa fallegu vísu:
Mína þessa mýk þú raun,
mæni ég til þín, hjálpin væn.
Mér því sendu bjargar baun,
bænheyr, lífsins eikin græn.
Gengur Þormóður þá niður að sjó, og er þar þá rekinn
fullorðinn selur, svo Þormóður fékk bæði matbjörg og ljós-
meti.
Jakob Aþaníusson og prestarnir þrír.
Jakob Aþaníusson, sem kunnur er af sögnum, átti á
tímabili heima á Skarðsströnd við Breiðafjörð. Þá voru
þar heimilisfastir þrír prestar og var einn þeirra Guðlaug-
ur Guðmundsson, hinn snjalli hagyrðingur. Jakob var víst
enginn prestavinur, enda fór svo, að hann orti miður fagra
vísu til þremenninganna, enda þótt enginn sé nefndur þar
með nafni. En vísan er svona:
Þar sem svartklædd þrenning býr,
þrífst ei nokkur friður.
Blessun guðs á burtu flýr,
en bölvun rignir niður.