Breiðfirðingur - 01.04.2002, Blaðsíða 114

112
BREIÐFIRÐINGUR
aðalbraut, rétt eins og ég verð að taka lag þvert yfir harðar
straumrastir á trillunni minni vestur á Breiðafirði, þegar hann
er miður sléttfellilegur til sjávarins og straumur upp í vind. -
Þá ég taldi vera lag legg ég af stað inn á aðalbrautina og er
komin þar á réttan snikk, - vill svo til að Síberíukátiljáknum
svelgist á bíldrikknum með högti og hiksta - missir þegar allt
hreifiafl og stendur kirr.
I sama mund ber þama að einn af þessum höfðingjasleikj-
um - Sér að þarna er eitt hvað það lægsta bílniimer sem fáan-
legt er - þama muni í för mikill höfðingi - tendrast upp í hug-
ljóman og virðist ákveða þegar í stað að komast sem næst
þessum höfðingja og láta sjá sig í filgd með honum. - En í
þessum snöggu hughrifum gætir hann þess ekki að Kátiljákur-
inn stendur kirr. - Mátti ég þegar heira bremsuskræki, blikk-
beljuhljóð og glerklass.
Slík atvik sem þessi urðu til þess að tekin voru upp þessi
níu bílnúmer.
Skal nú farið út í nánari lísingu á þessu atviki þótt það komi
beinlínis ekki bílnúmerunum við - og þó.
Þegar hér var komið sögu stíg ég út úr Kátiljáknum og rétti
úr minni aflöngu persónu sem ég verð að játa að er ekki sér-
lega dægileg. - Virðist þá verulega þirma yfir manninn - sér
hann glöggt að hér er enginn höfðingi á ferð, heldur larfalega
klæddur - flórliktandi búfénaðar higlari ef ekki svína - kom-
andi til höfuðstaðarins til að betla út af almanna fé hlandforar-
stirki og haugshúsa.
- Steig hann einnig út úr sínum sjálfrenningi og hafði uppi
skrækróma mikla mærð af óvönduðu orðafari og hæpnum
fullirðingum ( eins og þar stendur) - hafði hann einnig úti
spjót að kalla pólísmenn á staðinn.
Reindi ég að róa manninn niður, tók til þess ráðs að singja
hárri röddu, með Frönsku látbragði, taktu eftir með Frönsku
látbragði - „Varpaðu frá þér vetrar kvíða“
Hélt ég þessum sama texta og lagi einar 7 rennur.