Breiðfirðingur - 01.04.2002, Blaðsíða 18

16
BREIÐFIRÐINGUR
það mundi vera á svipuðum slóðum og húsið hans, en hann
átti heima á Bergþórugötunni. Þegar símasamband náðist kom
í ljós að eldurinn var í næsta húsi við heimili Páls, hann flýtti
sér í bæinn af ótta við að eldurinn bærist í sitt hús. Af því varð
þó ekki.
A Blikastöðum voru gæsir, sem voru vængstýfðar svo þær
gætu ekki flogið burt. Þær gengu úti fram eftir hausti og ekki
mikið fylgst með þeim. Þegar taka átti þær í eldi nokkrum
vikum fyrir jól, svo þær yrðu gómsætar jólagæsir, sáust þær
hvergi, leitað var í nágrenninu og með sjónum en þær fundust
ekki. Þá datt einhverjum Geldinganesið í hug. Ég fékk að fara
þangað með eldri strák að leita. Ekki leist mér meir en svo á
að fara eftir grandanum sem lá út í nesið. Ég var hræddur um
að flætt yrði yfir hann, þegar við ætluðum til baka. Þama
fundum við gæsimar fljótlega og komumst við þurrnm fótum
til baka. Snemma næsta morguns fóm einhverjir fullorðnir
með kom og gátu platað gæsirnar heim með sér. Mér þótti
verst að hafa ekki fengið að fara með í þann leiðangur .
Magnús var oft í Reykjavík. Hann var í forsvari fyrir
Búnaðarfélag Islands og sinnti störfum þar. Þá rak hann bú að
Melavöllum í Sogamýrinni. Kristín, kona Magnúsar sagði að
engu væri líkara en að Magnús hugsaði um nætur hvað vinna
þyrfti næsta dag. A morgnana komu piltamir til hans og
spurðu: „Hvað á ég að gera í dag?“ Þá stóð aldrei á svari.
Ég hafði brennandi áhuga á að eignast skíði. Ég hafði ein-
hvem tímann rennt mér á tunnustöfum og vissi að skíði vom
miklu betri, en skíði sem mér pössuðu kostuðu að minnsta kosti
tíu krónur. Ég hafði bæði beðið mömmu og Magnús bróðir
minn. Hann gaf mér hálfgildis loforð en engin komu skíðin.
I skemmunni á Blikastöðum voru gömul skíði sem ég fékk
að nota. Þau voru nokkuð góð. Annað skíðið hafði þó brotnað
um beygjuna, en verið spengt saman með blikki. Það hafði
tekist vel og þau entust mér allan þann tíma sem hægt var að
vera á skíðum. Þau hafði áður átt Eirík Eylands. Honum
kynntist ég og vann með honum nokkrum áratugum seinna.
Þennan vetur, 1937-1938, var ég ekki í skóla og lærði lítið