Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Side 98

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Side 98
J e n n y E r p e n b e c k 98 TMM 2013 · 3 Miezel starfaði alla tíð sem húshjálp í höllinni og býr þar enn, á jarðhæð, til hliðar við innganginn. Fyrir fáeinum árum var hún vön að bera töskur upp á fyrstu hæð. Hún gerði hreint fyrir húsbændurna, eldaði mat, hafði umsjón með garðinum. Hún opnar stóru útidyrnar fyrir gestum, iðnaðar- mönnum, sótaranum, bréfberanum. Múrarinn og garðyrkjumaðurinn snæða hádegisverð í eldhúsinu hennar. Miezel drekkur hindberjasíróp blandað með kranavatni, hún eldar sér mat á gamalli eldavél og fleygir í eldhólfið öllu sem fellur til við heimilishaldið og ekki endar á safnhaugnum. Miezel hefur aldrei flogið í flugvél. Hér áður fyrr, þegar hún var ekki jafn slæm af svimanum, var hún vön að fara fótgangandi þriggja kílómetra leið niður í þorpið. Hún lærði ekki að hjóla og hefur aldrei staðið í rúllustiga. Hún gætir slotsins þegar húsbændurnir bregða sér af bæ og hefur ekki sel- skap af neinum nema svefnmúsinni, snáknum og rauðu salamöndrunni. Húsið sem Miezel fæddist í stendur neðan við höllina, Miezel hefur það fyrir augunum þegar hún horfir út um gluggann. Hún hefur búið í tveimur herbergjum síðustu þrjátíu árin og annað þeirra er dagstofa. Þar geymir hún ávexti og kökur í forsælunni, körfurnar og bökunarplöturnar standa á risastóru, svörtu borði með renndum fótum sem einhver fyrrverandi íbúi hefur átt. Miezel sefur í hinu herberginu, fötin hennar og svunturnar hanga uppi í litlum skáp, þarna er líka sjónvarp og hægindastóll sem er orðinn gljáandi snjáður á armbríkunum. Miezel ber inn kaffikönnuna og það fer ekki á milli mála að kannan er þung. Hér áður fyrr, þegar við vorum nágrannakonur, kom hún alltaf færandi hendi, með salathöfuð, fáein epli, nokkra sveppi eða kökur á disk. „Eitt- hvað með kaffinu“, sagði hún. Hún hafði ýmist sáð fyrir því sem hún hafði meðferðis, matreitt það, tínt það í skóginum eða bakað. Síðar meir, þegar hún var ekki lengur fær um að ganga út í skóg eða vinna í garðinum og var hætt að elda og baka, smurði hún handa mér brauð. Hveitibrauð með osti eða spægipylsu, niðursneiddum eggjum eða sýrðum gúrkum. Hún raðaði eggjasneiðunum á brauðið með kræklóttum fingrum og ef mér tókst ekki að borða allan matinn var honum vafið inn í álpappír og ég var send með hann heim – þú borðar þetta í kvöld, eða á morgun – og kexpakka handa barninu mínu. Þegar ég hringi bjöllunni hjá henni í þetta sinn, líður drykklöng stund þar til dyrnar opnast. Hún kann sjálfsagt ekki á lyklana ennþá, sjúkraliðinn. Á himninum, hátt fyrir stóra kirsuberjatrénu, hnitar músavákur hringi. Miezel situr við borð inni í skuggsælu eldhúsinu, sjúkraliðinn hefur ýtt stólnum alveg upp að borðinu þannig að hún geti setið upprétt. Miezel situr þarna, en er svo veikburða, að henni tekst ekki einu sinni að opna augun. Ég horfi út um gluggann. Inni á milli nakinna trjánna sé ég glytta í húsið þar sem móðir hennar var vinnukona og faðir hennar hestasveinn. Miezel situr hreyfingarlaus. Þegar ég stend á fætur til að kveðja hana, get ég bara faðmað hana frá hlið.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.