Heimsmynd - 01.05.1989, Side 26

Auk þess vinnur hún heilmikið
starf í þágu barna á sjúkrahúsum
um víða veröld, enda er það
megintilgangur keppninnar af
hálfu hinna bresku forsvars-
manna. Launin verða greidd af
Bretum og íslendingum í hlut-
falli sem ákvarðast af því hvað
hún vinnur mikið fyrir hvora.
Fyrir þetta eina ár sem hún
ber titilinn ungfrú heimur
eru þau 25 þúsund pund
(2,3 milljónir ísl. krónur),
og við það bætast 5 þúsund
pund (465 þúsund ísl.
krónur) sem eru verðlaun
fyrir að vinna keppnina.
Það má teljast sæmilegt,
sjálf launin um 200 þús-
und krónur á mánuði,
en þó ekki nema miðað
sé við meðaltekjur
kvenna. í hlutfalli við
þær geysilegu fúlgur
sem landinu sparast
eru þau ekki há.
Hófí morguninn eftir að hún var krýnd
sem ungfrú heimur í London 1985.
Hún fékk jarðarber og kampavín til
morgunverðar, og síöan hófust
ferðalög hringinn í kringum hnöttinn.
Sem dæmi um það má nefna að í
vetur fór Linda utan á vegum
Alafoss að kynna framleiðslu
fyrirtækisins. í sjónvarpsstöð,
sem sést um allt Vestur-Þýska-
land, var hún fengin í viðtal í
þrjár mínútur á besta útsending-
artíma, þar sem hún stóð sig frá-
bærlega vel og kom vel til skila
upplýsingum um ullarvörur. Auglýsinga-
mínútan á þessari stöð á þessum tíma
kostar tæpar fjórar milljónir íslenskra
króna, eða ríflegt árskaup Lindu! Það er
auðvelt að reikna hvað þrjár mínútur
hefðu kostað.
Snemma í mars tóku íslendingar þátt í
sýningunni Boston Seafood Show. Þar
voru allir helstu útflytjendur sjávaraf-
urða, sem og nokkrir sem selja úr landi
vélar og tæki til fiskvinnslu.
Þar var Linda í þrjá daga, ýmist sem full-
trúi á sýningunni sjálfri eða í boðum sem
fyrirtækin héldu í tengslum við sölu-
mennskuna. Þá kom hún fram í tíu mín-
útna sjónvarpsþætti. „Á þriðja degi,“
segir Ingjaldur, „var hún orðin svo þekkt
að henni var varla orðið viðvært á hótel-
inu þar sem hún bjó. Hún gat varla feng-
ið sér kaffibolla í friði fyrir fólki sem
vildi láta taka af sér myndir með henni
eða fá eiginhandaráritun hennar."
Þrátt fyrir annríkið vann Linda einnig
fyrir breska aðila þessa daga. Tvisvar
sinnum heimsótti hún barnaspítala,
klukkustund í hvort skipti, og var þar
mjög vel tekið. Eitt barn, sem lengi
hafði legið og aldrei brosað síðan það
kom á sjúkrahúsið, ljómaði upp þegar ís-
lenska fegurðardrottningin birtist.
Með stuttri viðkomu á íslandi lá leiðin
síðan til Spánar. Þar var Linda líka í þrjá
daga, að þessu sinni á vegum saltfiskút-
flytjenda. Hún kom fram í fjórum sjón-
varpsstöðvum í ýmsum héruðum lands-
ins. Tólf til þrettán milljónir Spánverja
áttu þess kost að berja hana augum á
skjánum meðan þessi stutta dvöl hennar
í landinu stóð yfir.
Frá Spáni brunaði hún til Norður-ít-
alíu. Þar skyldi hún á pálmasunnudag,
19. mars, vera viðstödd sættir borgar-
stjóranna í Flórens og Siena, en milli
þessara nágranna hafði verið rígur og
óvinátta sfðan á miðöldum, eða í meira
en sjö hundruð ár. Hún hafði þar
ákveðnu hlutverki að gegna, að katólsk-
um sið var hún guðmóðir þessara sögu-
legu sætta. Þar hafa víst allir verið að
auglýsa alla, að minnsta kosti var athöfn-
inni sjónvarpað um víða veröld yfir
gervihnöttinn RAI.
Tveim til þrem dögum seinna átti hún
að vera í París til að máta brúðarkjól fyr-
ir einhverja tískusýningu. Það er ekki
lítill kraftur í nítján ára stúlku - Linda
verður ekki tvítug fyrr en seinast í des-
ember á þessu ári - að standa í þessu
öllu saman. Bæði hún og Hófí hafa hlot-
ið verðskuldaða viðurkenningu frá utan-
ríkisráðuneytinu, enda hafa víst báðar
unnið meira en þeim bar. Þetta eru sam-
viskusamar og harðduglegar stúlkur, og
liggja ekki á liði sínu. Fyrir hefur komið
að vinnudagurinn hefur teygst upp í
sautján stundir með sífelldum móttök-
íslendingar hika ekki við að bregða
sér út fyrir pollinn hvenær sem
einhver landinn gerir sig líklegan til
að gera garðinn frægan, og hér er
Anna Margrét í London 1987 umkringd
sigurreifum vinum og aðdáendum að
heiman.
26 HEIMSMYND