Heimsmynd - 01.05.1989, Qupperneq 87

Fyrirliöinn gerir hlé á leiknum til að
ræða framkvæmd dómgæslunnar við
umsjónarmann kappleiksins.
enda, náði líka óvæntum árangri. Aust-
ur-Evrópuþjóðirnar voru að berjast hart
fyrir að ná fyrra sessi á ólympíumóti.
Það hefur verið leitað ýmissa skýringa á
því að við skyldum ekki ná betri árangri
í Sól. Auðvitað er ekki á því nein ein
skýring. En ég held að sú skýring sé
röng, að við höfum æft of hart og stíft og
spilað of marga landsleiki, lagt of hart að
okkur og ekki náð að slaka á. En menn
höfðu séð okkur glansa hér heima í höll-
inni, móti hverju stórliðinu á fætur öðru,
við rosalega hvatningu frá áhorfendum.
Þarna úti urðum við fyrir sjokki að spila
við gerólíkar aðstæður á víðáttumiklum
leikvöngum frammi fyrir tugum þúsunda
áhorfenda og glutruðum einhvers staðar
niður þeim einbeitta sigurvilja, sem aftur
margir mótherjanna höfðu og gerir gæfu-
muninn í leik liða, sem eru svo áþekk að
getu. Úr þeim hnút raknaði svo eftir Sól
og við höfðum allt að vinna. Þá tókst
okkur það líka.
Við komum aftur að þeirri miklu
vinnu og tíma, sem fer í að leika með
landsliðinu um áratugar skeið.
Það má segja að á tímabili
deildakeppninnar sé æft á
hverju kvöldi, sem ekki eru
leikir. Um sumarfrí hefur ekki
verið að ræða og síðustu sumur
hefur verið æft tvisvar á dag og
keppt erlendis sex til sjö sinn-
um á ári. Handboltinn verður
að koma númer eitt, tvö og
þrjú. Margir okkar, sem verið hafa í
námi, hafa orðið að hnika til prófum og
seinka náminu eitthvað. Hins vegar
fannst mér mun auðveldara að samræma
námið handboltanum en starfið. Með
námið á maður það að mestu við sjálfan
sig hversu hart maður treystir sér til að
leggja að sér, en í starfinu er ekki nóg að
njóta skilnings vinnuveitandans, maður
hefur metnað til að standa sig í starfinu
og skila sínum verkefnum og þeim verð-
ur ekki frestað eins og maður getur gert
með próf. Auk þess er mikið af tekjum
íslendinga aflað með yfirvinnu og þar
stöndum við náttúrlega laklega að vígi.
Er hann að hætta í handboltanum,
draga sig í hlé eftir áratug í eldlínunni?
Ég ætla allavega ekki að koma nálægt
þessu fram á haustið og hugsa málið
þangað til og svo er um okkur fleiri, sem
mest hefur mætt á. Það er komin mikil
breidd í liðið og yngri mennirnir hafa
ekki staðið sig síður en við hinir, þegar
þeim hefur verið gefið tækifæri. Ég sé
hins vegar ekki að ég segi algerlega skil-
ið við handboltann í einu vetfangi. Ég
vildi vinna að því að gera deildakeppn-
ina betri og skemmtilegri með betra
skipulagi og föstum leikjum um helgar.
En öllum ákvörðunum um framtíðina er
sem sagt frestað fram á haustið og þá
sjáum við hvað setur.
HEIMSMYND 87