Heimsmynd - 01.05.1989, Qupperneq 100

lenskar krónur) á aðeins þremur mán-
uðum.
Samfara auknu framboði á kókaíni
hefur ofbeldi aukist og glæpum fjölgað.
Fíkniefnasalar neyðast til að keppa um
götuhorn eða blokkahverfi þar sem við-
skiptavinirnir gera kaup sín. Peir svífast
einskis þegar yfirráðasvæði þeirra er
ógnað eða þegar færa á út kvíarnar og
eru vel vopnum búnir. Að sögn lögregl-
unnar í San Fransiskó bera þeir vélbyss-
ur og sjálfvirka riffla, klæðast skotheld-
um vestum og nota talstöðvar og síma-
tengd kalltæki. Áhyggjur lögreglunnar af
eigin öryggi og annarra aukast stöðugt
vegna þess að vopn fíkniefnasalanna ger-
ast æ fullkomnari og notkun skotvopna
eins og Bull-put
haglabyssu, sem
skotið getur sautján
skotum í einni lotu,
gerist æ tíðari í götu-
bardögum glæpa-
flokkanna.
Umsvif krakksal-
anna í íbúðarhverf-
um þessara borga
hafa óneitanlega
áhrif á líf saklauss
fólks. Margir eldri
borgarar forðast að
fara út fyrir hússins
dyr. Foreldrar ör-
vænta um framtíð
barna sinna sem al-
ast upp í umhverfi
þar sem krakkvið-
skipti eiga sér stað
daglega, í næsta
húsi, á götuhornum,
á leikvöllum og
skólalóðum. Hættan
er alls staðar fyrir
hendi og freistingin
mikil, sérstaklega
fyrir börn og ungl-
inga sem sjá sér fært
að eignast vasapen-
inga fyrir lítinn
greiða, til dæmis að fylgjast með ferðum
lögreglunnar, en flækjast síðan inn í ógn-
vekjandi heim krakksins.
Krakkneysla á heimilum hefur hræði-
legar afleiðingar. Andlegt og líkamlegt
ofbeldi gerist stöðugt algengara, foreldr-
ar selja matarmiða sína og húsgögn til að
svala fíkn sinni í efnið á meðan börn
þeirra svelta og hafa aðeins bert gólfið til
að sofa á. Einnig eru dæmi um að for-
eldrar noti börn sín sem tryggingu fyrir
greiðslu á fíkniefninu og jafnvel selji
þau.
Unglingar fátækrahverfanna
laðast að heimi krakksalanna
í fátækrahverfum áðurnefndra borga
er hlutfall þeirra unglinga sem falla úr
skólum mjög hátt. Vegna menntunar-
leysis er vinna illfáanleg og það litla sem
stendur til boða er illa launað. Skjóttek-
inn auður krakksalanna er því mjög
freistandi fyrir þennan hóp samfélagsins.
Með sölu krakks sjá þeir í fyrsta skipti
fram á fastar tekjur og betra líf fyrir sig
og fjölskyldur sínar.
Unglingar laðast einnig að krakk-
glæpaflokkum vegna þess að þeir hafa
þörf fyrir að tilheyra einhverjum og vera
eitthvað. I hópi krakksalanna öðlast þeir
virðingu, viðurkenningu og vernd félaga
sinna sem ekki fæst eins auðveldlega
annars staðar. Þeir læra fljótlega af
krakkviðskiptunum að það sem mestu
varðar er þykkt peningaveski, bflar,
skartgripir og svo framvegis. Þýðing
menntunar hverfur í skugga efnishyggj-
unnar og erfitt er að segja þessum
krökkum að atferli þeirra sé rangt þegar
flestar dyr eru þeim lokaðar.
Unglingaeftirlitið í San Fransiskó segir
krakktilfellin mjög erfið viðureignar og
óttast að ef ekki verður komið í veg fyrir
útbreiðslu á krakki muni stór hluti barna
og unglinga þurrkast út.
í Oakland eru 75 til 80 prósent þeirra
mála, sem unglingadómstólar taka fyrir,
tengd krakki. Aldur þeirra, sem höfð
eru afskipti af, fer sífellt lækkandi og eru
blökkumenn þar í miklum meirihluta.
Þessir unglingar eru harðari, grimmari
og ofbeldishneigðari en áður þekktist.
Þeir gera lítinn greinarmun á réttu og
röngu, sjálfsbjargarviðleitnin er í fyrir-
rúmi. Andlegt og líkamlegt ástand þeirra
er oft bágborið og hafa flestir ánetjast
fíkniefninu og misst að minnsta kosti tíu
prósent af líkamsþyngd sinni. Þeir lifa
frá degi til dags, framtíðin skiptir litlu
máli.
Áhrifamáttur peninganna er mikill en
þó að sala á krakki bjóði sumum gull og
græna skóga er ekki allt sem sýnist. Hinn
ljúfi draumur breytist fljótlega í martröð
fyrir flesta þessa unglinga. Hættan er alls
staðar fyrir hendi og stöðugt þarf að líta
um öxl, lögreglan er stöðugt á hælum
þeirra, óvinirnir eru margir og síðast en
ekki síst verða flestir fórnarlömb fíkni-
efnisins.
Unglingsstúlkur og
krakkvandamál þeirra
Maryam Rashada, forstöðukona Teen-
age Parenting and
Pregnancy Program
(TAPP), í San
Fransiskó, segir
krakk eitt erfiðasta
vandamál sem þau
hafa hingað til þurft
að fást við. Hún tel-
ur að þrjátíu prósent
af þeim unglings-
stúlkum, sem hjá
þeim eru skráðar,
noti krakk eða búi
með krakkneytend-
um eða sölumönn-
um. Starfsmenn
TAPP segja krakk
eiga stóran þátt í
þeirri fjölgun sem
orðið hefur á þung-
un hjá ungum stúlk-
um. Mikið af ungl-
ingsstúlkum selur
blíðu sína fyrir fíkni-
efni og fjölgar þeim
tilfellum þar sem
stúlkur eru misnot-
aðar kynferðislega
af fjölskyldumeðlim-
um þar sem krakk-
notkun á sér stað.
Starfsmenn TAPP
segja krakk svo vanabindandi að erfitt
og næstum því vonlaust sé að fá stúlk-
urnar til að hætta neyslu þess. Þeir segj-
ast ekki vera í stakk búnir til að veita
þessum stúlkum þá aðstoð sem þær
þurfa á að halda. Þær hjálparstofnanir í
borginni, sem aðstoða fíkniefnaneytend-
ur, hafa litla sem enga þjónustu í boði
fyrir verðandi mæður. Að loka stúlkurn-
ar á bak við lás og slá er eina „meðferð-
in“ sem TAPP getur boðið stúlkunum ef
koma á í veg fyrir að þær neyti efnisins
meðan á meðgöngunni stendur. Aðgerð-
ir sem þessar eru að sjálfsögðu ekki mjög
árangursríkar og mikill hluti stúlknanna,
sem til þeirra leita, lætur aldrei aftur frá
sér heyra og nánast vonlaust er að hafa
uppi á þeim.
framhald á bls. 111
Foreldrar selja matarmiða sína og
húsgögn til að svala fíkn sinni í efnið.
100 HEIMSMYND