Heimsmynd - 01.09.1989, Síða 23

FÓLK Á FERTUGSALDRI
„Við karlmenn getum ekki yfirgefið vinnumarkaðinn og snúið
okkur alfarið að barnauppeldi og heimili." Sigurður Snævarr
hagfræðingur ásamt börnum sínum Asdísi og Jóhannesi.
Sigurður segir að stjórnmálaflokkar
séu hættir að höfða til fólks af þessari
kynslóð. „Vatnaskilin í íslenskri pólitík
eru um mál sem fyrir okkur eru ekki
raunveruleg. Sem dæmi tek ég herstöðv-
armálið, mál sem ég nenni vart að velta
fyrir mér og efnhagsmálin með stóru E-i.
Efnahagsmálunum er stöðugt klúðrað
eins og við vitum. Rekstrarskilyrði at-
vinnuveganna eiga að vera trygg gegnum
markaðsöflin, þannig að stjórnmálin geti
eðli sínu samkvæmt snúist um mannlega
þáttinn. Eins og Parkinson benti á, eru
stjórnmálaflokkar að selja mál í stórum
pakka, þegar það hentar almenningi
mun betur að geta keypt sínar hugmynd-
ir í smásölu. Kjarni málsins er að þessi
kynslóð veit að núverandi flokkakerfi er
úrelt!“
Hann segir að ólíkt eldri kynslóðum sé
sú kynslóð sem nú er að taka við mun
betur í stakk búin að reka nútímaþjóðfé-
lag en þeir sem halda um stjórnartaum-
ana nú. „Við óttumst ekki tölvurnar né
byltingu á fjármagnsmarkaði. Þær breyt-
ingar sem hafa átt sér stað á þessum
vettvangi hafa opnað okkur nýja mögu-
leika og eru ein forsenda uppamenning-
arinnar.“
Eins og flestir aðrir ræðir hann höml-
urnar sem þessari kynslóð eru settar með
ástandinu í dagvistar- og skólamálum.
„Þjóðfélagið hefur ekki svarað kröfum
okkar. En eins og kerfið er uppbyggt eru
okkur settar skorður með reglugerðar-
frumskógum sem meina okkur að leysa
málin sjálf. Miðskólinn sem fékk ekki að
starfa hefði fært mörgum foreldrum
lausn. Þar hefði maður getað komið
barninu sínu fyrir allan daginn og ekki
þurft að hafa áhyggjur af því að sækja
það í hádeginu og koma því annað. Sjö
ára sonur minn er í skóla frá níu til ellefu
eða tólf og það sér hver sem vill að þetta
samræmist ekki þörfum útivinnandi for-
eldra. Iðulega þarf ég að stökkva út af
miðjum fundi til að sækja hann og gefa
honum að borða í hádeginu. Því næst fer
ég með hann á dagheimili þar sem yngri
systir hans er og þangað þarf ég að sækja
þau aftur klukkan fjögur. Þá hefst sígilt
þrætuepli okkar hjónanna, hvort eigi að
fá að vinna áfram, hún eða ég. Bæði er-
um við í þannig störfum að dagurinn nýt-
ist ekki vel vegna stöðugrar röskunar."
Þau eru með börnin sín á einkadag-
heimili og greiða tæplega fjörutíu þús-
und á mánuði fyrir það. Það er drjúgur
hluti tekna fólks. „Það er fáránlegt að
þessi gjöld skuli að auki vera skattskyld
á meðan bílakaup eru frádráttarbær",
segir hann.
Streitan sem fylgir lífi önnum kafinna
nútímaforeldra er Sigurði ekki ókunn.
„Við fórum í sumarfrí með börnin til
Evrópu og fyrstu dagana gátum við hjón-
in vart komið við hvort annað vegna
vöðvabólgu“, segir hann hálft í gríni og
alvöru. „Þetta var gott frí að því leytinu
til að þarna náðum við sambandi með
markvissu átaki. Við létum börnin ganga
fyrir í einu og öllu. Slepptum því að
reyna að fylgjast með fréttum af um-
heiminum eða að reyna að fara út að
borða saman við kertaljós í ró og næði.“
HEIMSMYND 23