Heimsmynd - 01.09.1989, Qupperneq 52

btóðutsonuT
ásamt
Ólöf síðari eiginkona Sigurðar Nordals
sinni t>rg - ra.
0a bötnuW 'pe'TT
Fjórða systkinið var Þórdís Jensdóttir, kona séra Þorvalds
Jónssonar á Isafirði, eins Gilsbekkinga sem voru andstæðir
Skúla Thoroddsen í Skúlamálum. Meðal barna þeirra var
Kristín Þorvaldsdóttir, kona Sigutjóns Jónssonar alþingis-
manns og framkvæmdastjóra á ísafirði og síðar á Seltjarnar-
nesi.
Fjórði var Bjarni Jensson læknir. Meðal barna þeirra voru
Þórður Bjarnason bóndi, Jens Bjarnason bókhaldari í Reykja-
vík, Ingólfur Bjarnason verslunarmaður og Ólöf Bjarnadótt-
ir, kona Jóns Hallvarðssonar sýslumanns (sonur þeirra er
Bjarni Bragi Jónsson hagfræðingur, aðstoðarbankastjóri
Seðlabankans, og vinnur hann þar undir stjórn Jóhannesar
Nordals náfrænda síns).
Ennfremur voru í þessum systkinahópi Þórður Jensson
skrifari í Stjórnarráðinu, Guðlaug Jensdóttir, kona Sigurðar
Jónssonar sýslumanns í Stykkishólmi, náfrænda síns, og Ingi-
björg Jensdóttir, kona Hjartar Jónssonar læknis í Stykkis-
hólmi, öll barnlaus.
SKAPMIKILL EN ÓÞJÁLL TENGDAFAÐIR
Jón Jensson, tengdafaðir Sigurðar Nordals, var talinn skap-
mestur þeirra systkina. Hann lauk embættisprófi í lögum frá
Kaupmannahafnarháskóla árið 1882 og árið eftir gerðist hann
landshöfðingjaritari undir stjórn Bergs Thorbergs sem hafði
tekið þennan unga svein að sér er hann varð föðurlaus og
styrkt hann til náms enda voru tengdir þar á milli. Árið 1886
giftist svo Jón bróðurdóttur Bergs, eins og áður er sagt, og er
þetta dæmigert um það hvernig hin fámenna yfirstétt á þeim
tíma tengdist innbyrðis á margvíslegan hátt. Embættisframi
Jóns var skjótur og beinn. Hann varð fyrst meðdómari við yf-
irdóminn 1889 og loks yfirdómari og dómstjóri. Auk þess
gegndi hann ýmsum embættum svo sem bæjarfógetaembætti í
Reykjavík um skeið og sömuleiðis amtmannsembætti í Suður-
og Vesturamti.
Jafnhliða embættismennsku sinni tók Jón virkan þátt í
stjórnmálum. Hann var kosinn þingmaður Reykvíkinga árið
1894 eftir harðvítuga kosningabaráttu. Hann stillti sér þar upp
sem andstæðingur svokallaðs Landshöfðingjaflokks þar sem
Magnús Stephensen og Tryggvi Gunnarsson voru áhrifamest-
ir. Mótframbjóðendur Jóns í kosningunni og þeir sem lutu í
lægra haldi fyrir honum voru annars vegar Hannes Hafstein,
sem átti eftir að eiga mikla framtíð í stjórnmálum, og Halldór
Kr. Friðriksson sem átti sér langa þingmennsku að baki og
hafði verið náinn samherji Jóns Sigurðssonar, föðurbróður
Jóns Jenssonar. Um þetta leyti voru að myndast nýir flokkar í
stjórnmálum, annars vegar svokallaðir Valtýingar, sem vildu
hnekkja hinu hálfdanska embættis- og kaupmannavaldi, og
hins vegar fyrrgreindur Landshöfðingjaflokkur sem síðar varð
Heimastjórnarflokkur. Jón Jensson skipaði sér í flokk með
Valtýingum. í kosningum 1900 tókust svo á þeir Jón og
Tryggvi Gunnarsson og sigraði sá síðarnefndi. Þar með var
lokið þingmennskuferli Jóns en hann átti samt eftir að láta
kveða að sér sem stofnandi og aðalforingi Landvarnarflokks-
ins. Einnig sat hann í bæjarstjórn Reykjavíkur á árunum 1891
til 1903 og 1908 til 1914.
Sagt var um Jón Jensson að hann hefði haft skarpa dóm-
greind og lagt staka alúð við að brjóta hvert mál til mergjar en
hins vegar hefði hann skort þann eiginleika að geta höfðað til
fjöldans. Hann var bráður í skapi, nokkuð mislyndur, stirð-
máll og fremur óáheyrilegur ræðumaður. Þó sögðu menn að
þegar hann kæmist í hita hefði komið kraftur og einkennilegur
blær yfir ræðu hans. Þorsteinn B. Gíslason ritstjóri sagði hann
merkan mann og skapríkan en nokkuð óþjálan í framkomu.
Jón Jensson átti jafnan við vanheilsu að stríða og lést 1915,
sextugur að aldri.
Börn þeirra Jóns Jenssonar og Sigríðar Thorberg voru fjög-
ur, þar af tvær dætur sem ekki giftust og dóu báðar á besta
aldri. Þær voru Guðlaug Jónsdóttir (1893-1931) um skeið ritari
franska ræðismannsins í Reykjavík og Sesselja Jónsdóttir
(1900-1940) símamær í Reykjavík. Þriðja systirin var Ólöf,
52 HEIMSMYND