Heimsmynd - 15.01.1990, Síða 94

kanna hjá Lagastofnun Háskólans
hvort nokkur sala hafi farið fram fyrr
en fyrirvörum um afstöðu alþingis hafi
verið fullnægt, og þannig þurfi bæjarfé-
lagið ekki að taka afstöðu til forkaups-
réttar fyrr en 28 dögum eftir að alþingi
hafi samþykkt lög þaraðlútandi. Álit
Lagastofnunar féll á þá leið að samn-
ingur Reykjavíkurborgar væri ekki
kaupsamningur, heldur samkomulag
um fyrirkomulag eignarnáms. Allt er
þetta mál hið margslungnasta og
áhugaverðasta fyrir lögfræðinga og lög-
spekinga hvers konar og gæti tekið
margra ára málarekstur til að fá úr öll-
um álitamálum skorið. Á meðan munu
peningar ekki renna frá sölu Vatns-
enda til Stöðvar 2.
Tengslin milli þremenninganna á
Stöð 2 við Magnús Vatnsendabónda
eru þannig til komin að Kristrún kona
hans er systir Ólafs H. Jónssonar, sem
aftur er mágur Hans Kristjáns Árna-
sonar. En hvernig bar sölu jarðarinnar
að Borginni og kom upp á sama tíma
og eigendur Stöðvarinnar voru að
semja við stjórnarflokkanna að ríkis-
valdið kæmi Stöðinni til bjargar? Sem
sagt ríkisvaldið með 225 milljónir ann-
ars vegar á hestinum og Borgin með
170 milljóna pinkil hinum megin. Þetta
leit út eins og samtrygging allra flokka
um að bjarga Stöðinni með ríflegum
framlögum úr sjóðum almennings og
þegar stjórnarandstaðan í borginni
samþykkti með smávægilegum athuga-
semdum, mátti þá ekki eins búast við
því að alþingi hefði verið þrælmýlt í
eignarnámsmálinu?
Því fer fjarri segir Davíð Oddsson í
stuttu spjalli við HEIMSMYND. Þetta
mál er búið að eiga langan aðdrag-
anda. Reykjavíkurborg er lengi búin
að hafa augastað á þessu landi. Pétur
heitinn Halldórsson borgarstjóri var
búinn að fullgera samning 1934 við þá-
verandi ábúnda, sem hann féll frá á
síðustu stundu af einhverjum ástæðum.
(Þá var Vatnsendi í Seltjarnarnes-
hreppi hinum forna og Kópavogur ekki
til. Innsk. HEIMSMYNDAR.). Síðan
hafa bæði Kópavogur og Borgin verið í
viðræðum við núverandi ábúanda en
verðhugmyndir hans verið mjög háar.
Sameiginlega tóku bæði byggðarlögin 5
hektara eignarnámi 1987 fyrir vatns-
lögn til Kópavogs og greiddu fyrir 23
milljónir króna. Ekki lækkuðu verð-
hugmyndir ábúandans við það. Svo var
það í október eða nóvember fyrir milli-
göngu manns sem ég ætla ekki að nafn-
greina, að okkur bárust skilaboð um að
nú væri kannski lag að fá þetta á að-
gengilegu verði. Það er augljóst mál að
það er í sambandi við fjármál á Stöð 2.
En það er ekki mitt mál hvað eigandi
jarðar gerir við andvirði hennar. Það
sem máli skiptir er að nú gafst loks
ákjósanlegt tækifæri til að fá þessa
jörð. Það var ekki flanað að neinu.
Landið var allt mælt upp, kannað hvað
þyrfti að kaupa upp af húsum. sem
þarna eru fyrir á leigulóðum og kannað
hvaða íbúabyggð mætti koma þarna
fyrir. Þessum undirbúningi var ekki
lokið fyrr en rétt fyrir jól. Þá lét ég
hringja í Heimi Pálsson og segja hon-
um hvað væri á döfinni. Væri sú tilgáta
rétt að kauptilboðið væri eingöngu,
eða fyrst og fremst, skyndiákvörðun
miðuð við Stöð 2, þá hefðum við þurft
að ganga frá málinu fyrir áramót. Það
er að snúa málinu við að dagsetningar í
kaupsamningnum séu miðaðar við
samning Stöðvarmanna. Það er auðvit-
að öfugt. Hver sem eftirleikurinn verð-
ur er búið að negla niður verð á land-
inu. Við höguðum kaupsamningnum
með tilliti til þess að Kópavogur - sem
er skuldsett sveitarfélag - ætti hægt
með að ráða við hann. Og Reykjavík
hefur ekki þurft að kosta neinu til
nema einu umslagi og fjórum bréfum.
Svo að þetta var alla vega tilraunarinn-
ar virði. Sagði borgarstjórinn.
Fyrir þá sem hafa áhuga á að rekja
tengsl Ólafs H. Jónssonar lengra í
þessu efni má geta þess að hann er fé-
lagi Júlíusar Hafstein í nafnfrægri
byggingu við Suðurlandsbraut.
Eigendumir óttuðust að missa rtök sín í almenningshlutafélagi
og treystu á að erient fjáimagn fengist til að leysa málin.
94 HEIMSMYND