Heimsmynd - 15.01.1990, Blaðsíða 97

STOÐ 1 SACAN OLL
samkvæmari kenningu hans og reiðu-
búnir að spreyta sig á rekstri fyrirtækis-
ins og hætta miklu til. Það er mannleg-
ur harmleikur en lögmál markaðarins
eru járnhörð og hlífa engum, ekki
heldur boðberum þessa fagnaðarerind-
is, og þannig á það að vera samkvæmt
kenningunni. Raunar er ástæða til að
ætla að hinir nýju eigendur verði hóg-
værari í að trana fram skoðunum sínum
á skjánum heldur en Jón Ottar var
enda ekki líklegir til að reyna að máta
skikkju hans hvað þá klæðast henni.
Haraldur Haraldsson virðist gera sér
glögga grein fyrir þessu. Hann sagði í
viðtali við HEIMSMYND, að "þcir
væru að fjárfesta í góðu fólki og lífvæn-
legu fyrirtæki að þeirra dómi. Þeir
hefðu þegar sagt við starfsfólkið, að
þeir hefðu tekið að sér að sjá um fjár-
málin, þeirra væri að sjá um rekstur
Stöðvarinnar innan þess ramma, sem
fjármálin leyfðu.
Einar Sigurðsson, fyrrum útvarps-
stjóri Bylgjunnar og núverandi blaða-
fulltrúi Fluglciða. hefur unnið mikið
með Jóni Olafssyni, þáverandi stjórn-
arformanni Islenska útvarpsfélagsins
og nú stjórnarmanni í Stöð 2. Hann var
spurður um reynslu sína af sambúð
fjármagns og frjálsrar fréttamennsku.
Einar sagði að í upphafi hafi verið mik-
il umræða um það, að hinir svokölluðu
„frjálsu" loftmiðlar yrðu áróðurstæki í
höndum kaupsýsluafla. Hann taldi að
þessar raddir hefðu nú hljóðnað að
mestu vegna þess að reynslan hefði
einfaldlega sýnt annað. Þegar í upphafi
hefði verið gengist inn á reglur um
sjálfstæði fréttastofu Bylgjunnar og við
það samkomulag hefði verið staðið. A
fréttastofunni hefði verið fóllc af öllum
pólitískum sauðalitum og margir á
öndverðum meiði við Jón Olafsson í
skoðunum. Ef faglegri hæfni þess var
ekki ábótavant hefði aldrei verið fund-
ið að hvernig það vann sín verk. Margt
af þessu fólki hefur síðan dreifst á báð-
ar sjónvarpsstöðvarnar og rás tvö hjá
Utvarpinu, sem sýnir að þetta var hæft
dagskrárgerðarfólk. í reyndinni hefði
sýnt sig að hefðir og venjur stéttarinnar
hefðu ráðið fréttamati og eigendur
hefðu aldrei sett sig í stellingar útvarps-
ráðs og ritskoðunar. Frekar að þeir
hefðu stutt við bakið á sínum mönnum
hefðu þeir orðið fyrir ósanngjörnum
aðfinnslum. Auk þess er enginn svona
stór hópur samstíga í skoðunum. Einar
taldi að fyrirtæki hluthafa og stærstu
auglýsendur hefðu einnig fengið sams
konar umfjöllun hjá fréttastofunni og
hver önnur fyrirtæki, gagnrýni og hrós
eftir atvikum. Þarna hefðu verið fleiri
menn með sterkar og ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum eins og
Sigurður Gísli Pálmason, hagkaups-
maður og núverandi stjórnarformaður,
Davíð Scheving, Hjörtur Hjartarson í
Þorláksson & Norðmann. Þessir menn
gerðu sér vel ljóst, að um leið og fólk
fyndi svo mikið sem lykt af einhliða
áróðri skrúfaði það fyrir. Það er ein-
faldlega lélegur bissniss.
Sé þetta rétt, og með ummæli Þor-
varðar og Haraldar í huga, ættu eig-
endaskipti ekki að valda kvíða um stór-
breytingar á dagskrárstefnu Stöðvar-
innar, þótt sjálfsagt sé fyrir hvern og
einn að halda vöku sinni í því efni.
HVENÆR VERÐUR FARIÐ AÐ
MALA GULLIÐ?
Eftir hverju eru mennirnir þá að
sækjast með því að kaupa upp þessar
1500 milljón króna skuldir, sem hvfla
eins og farg ofan á Stöð 2. Vissulega
leikur um þennan bransa ákveðinn
ljómi, upphefð og virðuleiki, sem
menn öðlast ekki við sölu á mjöli,
tískufatnaði, brothættum kristalvörum
eða jafnvel öðrum óvirðulegri efnum.
En menn setjast ekkert þarna inn til að
fægja geislabaugana sína og halda ár-
unni hreinni. Þessir menn eru vissir
um, eins og margir á undan þeim, að
með markvissum aðgerðum megi snúa
þessu grjótnámi í gullnámu, eftir svo
og svo langan tíma muni hjólið snúast
við og mala gull í peningatanka, eins
og hjá Jóakim frænda. Hversu raun-
hæft er dæmið?
Hér að framan hafa glöggir menn
rakið að 500 milljónir í nýju hlutafé
geri ekki meira en að koma eiginfjár-
stöðunni á núllið. Nú eru komnar inn
350 milljónir frá nýju hluthöfunum og
Eignarhaldsfélaginu. Ekki er talið
ómögulegt, að Ólafur H. Jónsson komi
inn með verulegan hluta þeirra hluta-
fjárloforða sem þremenningarnir skrif-
uðu sig fyrir innan tilskilins frests. I
desember keypti hann Naustið af Svav-
ari Egilssyni, en á því hvílir 60 milljón
króna veð fyrir skuld Stöðvarinnar við
Verslunarbankann. Hann er sagður
vera á fullu að safna veðum og trygg-
ingum fyrir að minnsta kosti sínum
hlut. En að fengnum þessum 500 millj-
ónum þyrftu svo að koma nokkur
hundruð milljónir til að tryggja áfram-
haldandi rekstur. Enn þyrfti að velta
eins milljarðs króna skuld á undan sér.
Hversu öruggar eru rekstrartekjurnar
til að standa undir því. Menn nefna
þrjá möguleika á samkeppni um þann
sama litla markað, sem Stöðin byggir
á: Ríkissjónvarpið með aðra rás,
einkaaðilar með helgarsjónvarp, gervi-
hnattasendingar verði öllum aðgengi-
legar í nálægri framtíð. Við þetta bætist
að tæknikunnugir menn segja tækja-
búnað yfirleitt ekki endast lengur en 3
til 5 ár. Um það leyti sem núverandi
tækjabúnaður Stöðvarinnar væri að
fullu greiddur yrði því að byrja að end-
urnýja, fjárfesting upp á kannski 500
milljónir króna. Hinn skjótfengni gróði
kann því að reynast lengra undan en
menn halda.
Þá velta menn því fyrir sér hversu
samheldinn þessi hópur muni reynast
til langframa. Jón Ólafsson er sagður
hafa afgerandi forystu fyrir þeim hópi
nú. Því hafa menn rifjað upp hversu
fór með sameiningu Bylgjunnar/
Stjörnunnar undir hans forystu, en sá
samruni sprakk allur í loft upp eftir
nokkra mánuði. Og hvað sem líður af-
skiptaleysi hans af fréttastofu fer það
orð af að hann haldi stíft fram umboðs-
vörum sínum á Bylgjunni. Hann flytur
inn og gefur út hljómplötur, er með
myndbandaútgáfu og -leigu, er með
umboð fyrir ýmsan búnað sem er á
Stöð 2 og rekur kvikmyndahús. Heim-
ildir HEIMSMYNDAR segja líka að
hann sé með umboð fyrir 200 kvik-
myndir, sem hann sé þegar byrjaður að
reyna að pranga inn á Stöðina. Hann
hefur því margvíslegri og annarra hags-
„Verslunartankinn spilaði þennan leik frámunalega
viflausL Hann átli hvað eftir annað kost á því í
stöðunni að losa sig vlð skuldbindingar sínar yfir á
herðar nkisins“.
HEIMSMYND 97