Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 90

„Hún hefur svo fallegan smekk hvort sem um er að
ræða skoðanir, fðlk eða hluti. “
Sigrún Hjálmtýsdóttir söngkona og Dóra Hafsteinsdóttir, skrifstofustjóri
Alþýðuflokksins.
etta er sú vinkona sem ég er búin að eiga lang-
lengst, alveg sleitulaust. Sá vinskapur sem mynd-
aðist í barnaskóla flosnaði upp þegar börnin flutt-
ust úr hverfinu, en Dóru kynntist ég í Hagaskóla.
Við fundum það alveg um leið og við sáum
hvor aðra og byrjuðum að spjalla saman, að við
vorum á sömu bylgjulengd. Eg held að við höfum
alltaf þótt voðalega skrýtnar. Við vorum engar
pæjur, áttum enga kærasta eða neitt svoleiðis.
A Hagaskólaárunum vorum við auðvitað alveg eins og
samlokur. Við gistum hvor hjá annarri eða ég aðallega hjá
henni, því að það var svo þröngt heima þar sem við erum
svo mörg systkinin.
Við vorum eitthvað að basla við landspróf og á endanum
fór ég í Menntaskólann í Reykjavík en hún í Menntaskól-
ann við Tjörnina. Þá komu auðvitað nýir vinir til sögunnar
og við sáumst ekki í dálítinn tíma. En það var alltaf eins og
það gerst hefði í gær. Þegar við tókum upp tólið var ekkert
gil eða gljúfur komið á milli okkar.
Svo fóru menn að koma í spilið hjá okkur, sem eru eig-
inmennirnir í dag, en þeir náðu mjög vel saman svo það
var allt í fínu lagi.
Þrátt fyrir að hún væri erlendis um skeið og ég færi í
langt nám til Englands, erum við bestu vinkonur enn þann
dag í dag. Við höfum ekki samband daglega, en engu að
síður er þetta mjög náið vináttusamband.
Hún er svo heilsteypt persóna og hefur svo fallegan
smekk, hvort sem um er að ræða skoðanir, fólk eða hluti.
Það er sama hvert hún hefur farið eða hvað hefur gerst,
hún er alltaf eins. Ég verð nú að viðurkenna að ég hef svo-
lítið tekið mér hana til fyrirmyndar.
Hingað til hef ég ekki þurft að leita til hennar, en til
dæmis þegar ég varð ófrísk þá var hún sú fyrsta, fyrir utan
manninn minn, sem fékk að vita það. Eins þegar ég vissi
að þetta voru tvíburar, tók ég upp tólið en þá var hún ein-
mitt að fljúga upp í loftið svo að mamma hennar fékk að
vita það fyrst allra.
Það sem einkennir góðan vin er að geta gengið að hon-
um vísum hvenær sem er og hvar sem er. Á tímabili var ég
hrædd um að hún myndi hafna mér. Sérstaklega þegar það
reyndi á það í fyrsta sinn að fara að umgangast annað fólk
eftir að við kynntumst. Til dæmis þá vini sem ég eignaðist
þegar ég fór í menntaskóla og músíkina, en þá kynntist
maður fullt af fólki og átti vinkonur einhver tímabil.
Það var þá sem ég fann að ég gat alltaf komið að henni
eins og hún er. Hún er sama persónan og þegar ég kynntist
henni fyrst.
90 HEIMSMYND