Gríma - 01.11.1929, Síða 61

SAGAN AF GRÍMÓLFI SMALA
41
13.
Sagan af Qríimílfi smala.
(Eftir handriti Baldvins Jónatanssonar).
Bóndi nokkur ónafngreindur bjó á afskekktum bæ
til dala; hann var allvel fjáður, hafði vanalega um
hundrað ær í kvíum og þurfti því að halda smala á
hverju sumri. Svo bar til sumar eftir sumar, að
smalarnir týndust og fundust ærðir hjá steini einum
stórum, á milli bæjar og fjalls og var engu líkara en
að þeir sæktust eftir að komast inn í steininn. Gekk
svona í þrjú sumur, en fjórða sumarið fannst smal-
inn dauður hjá steininum. Þótti þetta ekki einleikið,
sem von var, og vildi nú enginn lána bónda smala.
í vandræðum sínum fór bóndi loks til sóknarprests-
ins og tjáði honum í hvert óefni komið væri fyrir
sér og að hann mundi líklega mega til að láta ær
sínar ganga ónytjaðar vegna smalaleysis. Prestur
svaraði seinlega og kvaðst ekki vita, hvort hann
gæti nokkuð að gert, »og á eg ekki ráð nema á hon-
um Grímólfi litla, sem hjá mér hefur verið í vetur.
Tók eg hann af fátækum foreldrum og er hann enn
ekki kristnaður. Þykir mér ekki fýsilegt að ráða
hann í smalamennsku hjá þér, en ekki skal eg standa
á móti því, ef hann sjálfur vill það. Þó set eg þau
skilyrði að eg kristni hann fyrst og að hann megi
haga smalamennskunni alveg eftir eigin vild, án
þess að aðrir skifti sér af«. Bóndi varð glaður þess-
um erindislokum og lofaði því að fara alveg eftir
fyrirmælum prests.
Grímólfur var þegar til með að fara í nýju vist-
ina, að afstaðinni fermingu um vorið og tók við
smalamennskunni á fráfærum. Sagði bóndi honum