Gríma - 01.11.1929, Blaðsíða 66

46 DVERGURINN OG SMALADRENGURINN EINFÆTTI
Sigþóri, og er vingjarnlegur í máli við hann og
segir: »Langar þig til þess að vita hvort nokkrir búa
í Dvergasteini ?« Sigþór játar því. Þá réttir litli
maðurinn að honum gullsprotann og segir, að hann
skuli slá með honum þrjú högg á steininn móti sólu;
muni þá einhver koma út, ef nokkur búi í steinin-
um. Drengurinn þykist taka við sprotanum og í því
vaknar hann. Finnur hann þá ljómandi haglega
gerðan gullsprota við hlið sér, og man allan draum-
inn. Hann undrast vitrun þessa, og langar til að
reyna sprotann, en er þó hálf-smeykur. Loks ber
hann þrjú högg á steininn með sprotanum, þeim
megin, sem vissi á móti sól. Opnast steinninn þá
samstundis og Sigþór sér koma út úr honum sama
litla manninn í hvítu klæðunum, sem hann hafði séð
í draumnum. Hann verður þá ákaflega hræddur og
fær engu orði upp komið. »Eg er dvergurinn í
»Dvergasteini«, hvað viltu mér?« segir dvergurinn.
En þegar hann sá, hve drengurinn var hræddur, tók
hann í hendina á honum og spurði hann vingjarn-
lega, hvort hann vildi ekki koma inn í steininn sinn,
hann skyldi þá gefa honum nýjan fót við stúfinn
sinn, svo að enginn gæti séð mun á fótum hans.
Þegar drengurinn heyrði þetta, fékk hann aftur
kjarkinn, og lét dverginn leiða sig inn í steininn.
Hann hafði svo oft heyrt getið um það, að dverg-
arnir væri góðir læknar, og vildi alt til vinna, að fá
fótinn sinn aftur. Þegar hann kemur inn í steininn,
sér hann þar lítil en snotur húsakynni, og sitja þar
tvær litlar stúlkur, en þó önnur miklu minni og hafði
aldrei séð svo lítið barn. Dvergurinn sagði honum
að það væri konan sín og dóttir þeirra, og að hann
yrði nú að vera þar hjá þeim um tíma, ef hann eigi