Gríma - 01.11.1929, Síða 74

54
LOÐINKINNA TRÖLLKONA
enn nokkur tími, þangað til skessan kemur aftur.
Ber hún Þorgeir í fangi sér, eins og hann væri barn.
Helga kemur á móti þeim í hellisdyrum og fagnar
vel skessu. En skessa spyr hvar Lappi sonur sinn sé,
eða hví hann fagni ekki komu sinni líka. Helga seg-
ir að hann hafi farið til þess að bjóða tröllum í
veizluna, sem mundi verða haldin undireins og búið
væri að ná af sér eldsteininum. Skessa trúir því,
og er nú hin ánægðasta, því að hún þykist sjá á öllu,
að hjónaefnin hafi komið sér vel saman. Helga
stingur nú upp á því, að þau Þorgeir fari inn í af-
hellinn, til þess að hann geti náð af henni eldstein-
inum. Þykir skessu það þjóðráð, en sjálf sezt hún
við eldinn og fer að steikja hrossakjöt til kveldverð-
ar. Þegar þau Þorgeir og Helga eru komin inn í af-
hellinn, segir Helga honum upp alla sögu, og hvern-
ig á því standi, að skessan hafi sótt hann, og biður
hann að reyna að hjálpa sér, ef hann geti; segir að
hann muni vera mestur fyrir sér allra manna, sem
hún þekki, að afli og hugrekki, og muni hann fá yfir-
stigið skessuna, er hann hafi vopn það, sem vel bíti.
Þorgeir lætur iítið yfir því, og segir að skessa þessi
hafi það trölla magn og seiðkraft, að hann hafi ver-
ið sem bam á valdi hennar. Hann kveðst hafa so+'n-
að litlu eftir miðjan dag, og eigi vaknað fyr en í
bóndabeygju tröllskessunnar; hafi hann þá verið
svo lémagna, að hann hafi ekki getað hreyft sig.
»En nú er þó sem runnin sé af mér víman«, segir
hann, »og ekki brestur mig hug til þess að bera vopn
á flagðið, og freista, hvort eg fái frelsað þig«. Síðan
kippir hann saxinu úr brjósti risans og gengur fram
í hellinn. Snýr skessa baki að þeim og stýfir ný~
steikt hrossakjöt úr hnefa við eldinn. Þá hleypur