Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1995, Blaðsíða 9

Víðihlíðar vænust byggð
veitir mörgum skjól.
á sumrin, en líkamsrækt alltaf stunduð
eitthvað. Fleiri þeirra sem þarna eru í
hæfingu búa heima hjá sér en eru á
sambýlum. Við fengum líka góðan
fyrirlestur um gróðurhúsið, en þar er
bæði um grænmetis- og sumarblóma-
ræktun að ræða, þar er hæfingarstaður
ýmissa um leið, framleiðsla sem og
sala ganga mætavel og það sem meira
er, reksturinn stendur allvel undir sér
í raun. Við fórum vel södd og sæl af
fundi Bjarkarássfólks hafandi séð
víða vinnubrögð góð og áhuga mikinn
á margvíslegum verkefnum, þökk-
uðum Árna Má fyrir gestrisni góða og
viðurgeming vænan.
Og nú var haldið í Víðihlíðina, en
vissulega var það svo, að Tóm-
as vildi gjarnan víðar með okkur fara,
en það leyfði tíminn ekki, því miður.
I húsunum að Víðihlíð 5-11 er mikil
og góð starfsemi, þar eru sambýli 3
þar sem búa 15 manns og skammtíma-
vistun fyrir 7 í einu - 6 á efri hæð og
einn niðri. Það var Solveig Theodórs-
dóttir sem bauð okkur velkomin inn í
skammtímavistunina, þar sem hún
ræður ríkjum. Skammtímavistunin
ræður yfir 7,5 stöðugildum. Hún getur
með misjöfnu móti verið, stundum
dvalið virku dagana, stundum yfir
helgi og oft getur vistin orðið lengri
en svo að unnt sé að kalla hana
skammtímavistun t.d ef um veikindi
er að ræða. Solveig kvað alltaf fullt
og þegar við vorum þarna þá voru t.d.
3 að fara heim, en nægir um næsta
boð. Á sl. ári dvöldust í skammtíma-
vistun 55 í mislangan tíma, einn t.d.
5 mánuði vegna veikinda móður. Þeir
sem þarna dveljast fara í dagvistun, á
vinnustaði eða í skóla og öllu sem þau
eru í er vel til haga haldið s.s. tóm-
stundaiðkun, þannig að enginn missi
neins í við dvölina. Þau hafa ekki
bifreið til umráða en á því væri hin
mesta nauðsyn. Solveig kvað herberg-
ið niðri sem væri fyrir hjólastóla-
bundna mikið nýtt sem leikherbergi
líka, þegar unnt væri. í bílskúrnum
væri svo fönduraðstaða og þar væri
borðtennisborð. Solveig minnti okkur
á, eins og fleiri gerðu í ferð þessari,
að hjálpartæki væni óheyrilega dýr og
í því efni þyrfti veruleg breyting að
verða á.
að var svo Sólveig Steinsson sem
sýndi okkureitt sambýlanna þ.e.
það sem hún stýrir en það er í Víðihlíð
11 - hin eru hliðstæð í 5 og 7. Sam-
býlið er 10 ára og þar er rúm fyrir 5
heimilismenn, 4 uppi og einn niðri.
Nú voru þar 4, því einn hafði nýlega
farið í sjálfstæða búsetu. Sólveig kvað
sameiginlega rýmið, sem er afar vist-
legt vera mjög mikið nýtt af heim-
ilismönnum, enda einstaklingsher-
bergin heldur lítil. Sólveig kvað
sambúðina hafa gengið furðuvel, en
engan þyrfti að undra þó oft kæmu
upp erfiðleikar þar sem 5 ólíkir
einstaklingar væru saman á heimili og
væru svo jafnvel saman yfir daginn í
vinnu eða öðru. Þar þyrfti sannarlega
mikið þanþol. Fólk sem þannig er
búið að búa saman í 10 ár þyldi ekki
öllu lengri tíma í samvistum. Við
settumst svo að vel búnu veizluborði
í lokin og bárum saman bækur okkar
með þeim Solveigu og Sólveigu.
Þaðan fórum við svo vel haldin með
mikla og góða þökk í huga, ekki sízt
til okkar ágæta leiðsögumanns og
fararstjóra, Tómasar Sturlaugssonar,
sem var ekki orðinn leiðari á okkur
en svo, að hann vildi sýna okkur enn
meira. Þessi innsýn þó fátækleg sé í
hið umfangsmikla og alúðarfulla starf
Styrktarfélags vangefinna verður að
nægja.
Um leið og þeim er alls góðs árn-
að í áframhaldandi uppbygg-
ingu sinni og metnaðarfullu starfi er
rétt að rifja upp að félagið rekur 3 dag-
vistarstofnanir, 2 skammtímavistanir,
7 sambýli og er með nálægt 20 íbúðir
á sínum snærum, svo aðeins það
helzta sé nefnt. í sumu hefur Hús-
sjóður Öryrkjabandalagsins komið
myndarlega til liðs við félagið og það
gladdi okkar hjörtu, hve vel var yfir
því mæta samstarfi látið og það dýr-
mætt talið. Við ferðafélagar þökkum
fróðleiksfullan dag og fús munum við
til annarrar ferðar síðar með svo
frábærum förunaut.
H.S.
HLERAÐI
HORNUM
Gamli bóndinn var að gefa upp önd-
ina. Sá hafði aldrei verið við kven-
mann kenndur, en hafði um mörg ár
haft ráðskonu. Þetta var á þcim árunr
þegar menn á landi hér voru að byrja
að flytja inn traktora. Nú kom ráðs-
konan til húsbónda síns og spurði
hvort hún gæti gert eitthvað fyrir
hann. “Æ, nei ætli það. Mig hefur
hins vegar lengi dreymt um tvennt og
það er að fá að sjá allsberan kvenmann
og svo væri gaman að sjá hvernig
þessir traktorar líta út”. Ráðskonan
sagðist nú ekki vita nema hún gæti
leyst úr þessu, klæddi sig svo úr hverri
spjör og gekk fyrir gamla bóndann.
Þá stundi hann: “Aldrei hefði mig
órað fyrir því að ég ætti eftir að sjá
traktor”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
9