Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1995, Blaðsíða 42

Ingibjörg Jóhannsdóttir frá Löngumýri:
Bréf frá blindri konu
Bergvatnsá sem nefnist Húseyjar-
kvísl rennur vestan landareignar
sem foreldrar mínir áttu í Skagafirði.
Lærdómsríkt þótti mér löngum áður
fyrr að sitja í grennd við kvíslina, þó
allra helst á sólvermdum sumardög-
um. Mér fannst oft að niðurinn frá
sístreymandi ánni væri að tala við mig
- segja mér að hann væri í ætt við hjól
tímans, sem rynni áfrarn hratt og
óstöðvandi. Mér finnst nú að
Húseyjarkvísl hafi líkst sveiflu-
kenndri skapgerð. Hún gat breyst frá
rólegheitum yfir í hið gagnstæða á
örstuttri stundu. Þá vetri hallaði og
veður hlýnaði vaknaði hún oft upp
með andfælum af værum blundi. Með
drunum og dynkjum þeytti hún þá frá
sér vetrarfjötrum. Stórir ísjakar þeytt-
ust þá furðulangt á land upp. Hefði
mig ekki langað til að verða fyrir þeinr
sendingum. Þegar áin reyndist svo
hamrömm í hreyfingum sem hér er
lýst þá ýfðist oft upp fremsti jarðvegur
á svonefndri Kirkjuvaðseyri. Þá komu
þar í ljós óteljandi smásteinar sem mér
þótti gaman að eignast. Ég hafði
gaman af að virða þessa steina fyrir
mér. Þeir voru marglitir og með margs
konar flötum. Nú eru þessir steinar,
og öll önnur bemskuleikföng mín sem
mér þótti vænt um, fyrir löngu
glataðir. Ég er þakklát mæturn steina-
safnara er sendi mér löngu síðar
marga merkta smásteina sem kenndu
mér að þekkja bergtegundir. Þeir eru
nú í góðri geymd hjá einurn frænda
mínum. Ég er úr hópi aldraðra íslend-
inga nútímans. Við leikum okkur ekki
nú á sama hátt og börn fortíðar. Oft
hefi ég margar næðisstundir bæði
nætur og daga. Þá geri ég mér það til
dundurs að virða fyrir mér orð og
málefni með margháttuðum flötum.
Þetta eru nú uppáhaldsleikföng mín á
efri ámm. Ég var hér á undan að minn-
ast lítið eitt á tímann. Tíminn gengur
áfram sína ákveðnu braut sem við
menn erum ekki færir um að breyta.
Mér finnst að tíminn sé ein af náðar-
gjöfum okkur til handa. Tími manns-
ævi er myndaður úr óteljandi augna-
blikum - ekki síst þeirra sem aldraðir
Ingibjörg Jóhannsdóttir
eru. Frá löngum lífsferli eru mér mörg
augnablik mjög minnisstæð.
s
Eg hef tvisvar á ævinni verið stödd
á stórum sveitaheimilum á
dimmu haustkvöldi. Það var verið að
vinna að raflögnum í húsum þessum.
Allt í einu kviknuðu ljós á öllum
perum sem búið var að setja í húsin.
Mér fannst það minnisstætt og
ógleymanlegt augnablik þegar
haustmyrkrið breyttist allt í einu í bjart
og skínandi ljós. Stórkostleg breyting
verður í mannssál þegar hún finnur
að hún er tengd við orkustöð lífsins.
Þá eignast hún bjart og vernrandi ljós
sem verður henni mikils virði ævi-
langt. Hún eignast þá kjarkinn og
bjartsýnina svo henni finnast flestir
vegir færir. Hún eignast vissuna um
að ekkert mannlegt vald geti grandað
henni. Veit að andleg hönd hjálpar
henni öllum höndum æðri. Aftur leita
ég til liðinna stunda. Það voru
ógleymanleg augnablik þegar áhrif frá
útvarpi bárust fyrst inn á íslensk
sveitaheimili. Nokkrir sveitabæir í
Skagafirði eignuðust öðrum fyrri
þessi töfratæki. Oft var gestkvæmt á
þessurn fyrmefndu bæjum. Nágrannar
komu í heimsókn til þess að heyra
útvarpsmessur frá Reykjavík. Útvarp-
ið færði byggðum landsins fróðleik og
gleði sem var mikils metin. Þakka ég
mörgum ágætum útvarpsmönnum
gjafir þeirra mér til handa. Okkur
sveitafólki fannst áður fyrr þegar við
heyrðum í útvarpi lfkt og góðir heim-
ilisvinir væru að koma til okkar. Ég
þakka fallegar og skýrar raddir margra
útvarpsmanna. Mér finnst að margir
viðmælendur útvarpsmanna nútímans
séu ekki nægilega skýrmæltir og tali
með of miklurn hraða. En þetta er nú
að líkindum mesta dugnaðar- og
sómafólk eins og hann séra Sigvaldi
komst að orði í Manni og konu. En
það vinnur líklega með hraða öll sín
störf rétt eins og það eigi lífið að leysa.
Ég held að það þurfi að æfa meira
framsögukennslu í skólum lands
okkar en gjört er. A undan málfræði-
stagli þarf að kenna börnum að tala
skýrt og greinilega. Mér finnst það
lítið lystaukandi fyrir mig að vera
í þessum gamla bæ byrjaði Ingibjörg skóla á Löngumýri 1944.
42