Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1998, Blaðsíða 20

S.Ó.P.
Sigurður Oskar Pálsson fyrrv.
safnvörður á Egilsstöðum:
Einskonar bónorð bónda
sem ekki á rúllubindivél
1.
Ég býð þér inn í bílinn minn
er birtan dofna fer.
Þig skal aldrei iðra þess
að aka rúnt með mér.
í björtu skini bílljósanna
er býsna margt að sjá.
Og glaður skal ég gefa þér
flest góssið sem ég á:
2.
glæsilegan graðfola
og gæðamerar tvær,
föngulegan, feitan sauð
og fjörutíu ær,
tveggja vetra tarfsnudda
og tíu mjólkurkýr,
fjárhrút sem hér fyrrum taldist
feykilega dýr,
3.
sextán vænar varphænur
og vífið hanagrey,
tún sem gefur töðu
svo þig trauðla skorti hey,
býsna góða bindivél
og betri traktorinn,
búrtík sem ei bítur fólk
og breima köttinn minn.
4.
Líka færðu laxveiðiá
og langan rekasand.
Þar bylgjur hafsins bera einatt
besta feng á land,
eyjar þar sem æðardún
í ökkla vaðið færð,
afbragsmiðin upp við fjöru
ef þú kvóta nærð,
5.
hjónarúmið harla mjúkt
svo hlýtt og breitt og gott,
undir því má eflaust finna
úrvals næturpott.
í stofuhorni stendur spánýtt
starglápsradíó:
flottur sófi, fínir stólar,
fortepíanó.
6.
í eldhússkápnum er að finna
eðalpostulín,
með gylltum röndum glóir það
og glitrar allt og skín.
Tuppevarer tugum saman
taldar verða hér,
krukkur undir aldinmauk
og ílát fyrir smér.
7.
Rennilegar rjómakönnur
raðast hillur í,
seytján eru sykurker
og sextán af þeim ný,
tylft af pottum trónir þar
og tíu pönnurnar.
Munu vera meir en átta
mjólkurkönnurnar.
8.
Inni á baði, elskan mín,
þú eignast hvanngrænt kló,
tölvustýrða töfrasturtu
og tveggja manna þró.
Lúinn eftir langan dag
er Ijúft að fá sér bað,
það fyrir tvo er tvisvar betra,
ég tala' ei meir um það.
9.
Útihúsin eru góð,
þó einkum hlöðurnar,
súrheysgryfjur sæmilegar
sýra töðurnar.
Bráðum verður brugðinn okkar
brúðkaupshnúturinn.
Ég gleymdi einni gjöfinni:
Það er gambrakúturinn.
S.Ó.P.
Eintal á gönguferð
(að loknum umræðuþætti í sjónvarpi um eitt af
vandamálum þjóðarinnar)
Ég er heldur feitur, hárlítill eldri maður
sem hökti um brautirnar, stundum dálítið glaður,
þó oftast í fýlu eins og mér vera ber
því ástandið sagt er bölvað á landi hér.
Ég staulast áfram stirðbusalegur í skrefi
með staf minn og hatt en kuldafiðring í nefi
og hnerra mót vindi, bið Herrann að hjálpa mér,
en hygg mig vita kvurnig allt saman fer.
Þótt spámaður sé ég minni en í meðallagi
og mín sé takmörkuð viskan um þjóðarhagi
greini ég bil milli snauðra og auðugra ennþá meira
en ýmsir ráðamenn vilja sjá eða heyra.
S.Ó.P
20