Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1998, Qupperneq 51

svo þeir mættu einhverju verðgildi
halda.
Svo virðist einfaldlega sem með
þær tillögur hafi minna en ekkert verið
gjört. Hér er þó um bráðbrýnt hags-
munamál hreyfihamlaðra að ræða
sem m.a. getur skipt sköpum um
atvinnuþátttöku þeirra og þar með
verðmætasköpun fyrir samfélagið.
Aðalfundur Öryrkjabandalagsins
var haldinn í októberlok s.s.
betur kemur fram annars staðar í
Fréttabréfinu. Ekki er ástæða til
annars en gleðjast yfir góðum fundi
og vonandi gagnlegum til framtíðar
litið. Það er hverjum samtökum mikil
nauðsyn að stilla svo saman strengi
sem þar var gjört. Aðalstjórn banda-
lagsins er lýðræðislega skipuð svo
sem mest má verða, þar sem hana
skipa fulltrúar allra aðildarfélaganna,
nú 27 talsins. Sumir hafa haft á orði
að ekki væri í þessu efni eðlilegt að
80 manna félag ætti sama stjórnarrétt
og 6000 manna félag eða 3000 manna
svo dæmi um þau stærstu séu tekin,
en eðli regnhlífarsamtaka slíkt að þar
er sanngjarnt að raddir allra fái að
njóta sín s.s. nú er, enda hygg ég að
yfirgnæfandi meirihluti sé fyrirþví að
svo verði áfram.
s
Ur framkvæmdastjórn gengu nú
tvö þ.e. þau Ólafur H. Sigur-
jónsson og Þórey V. Ólafsdóttir. Bæði
eiga gott og gifturíkt starf að baki sem
formaður bandalagsins þakkaði vel
fyrir í lok aðalfundarins. Ólafur mun
þó áfram stýra starfi menntamála-
nefndar bandalagsins. En eitt þótti
mér sem framkvæmdastjóra skyggja
á annars góðan fund og það var mæt-
ingin. Hvert félag á rétt á þrem full-
trúum og nú voru menn nestaðir vel
fyrirfram. Mér þykir sem félögin eigi
að sýna bandalaginu og öðrum félög-
um þá virðingu að senda fulla full-
trúatölu, varamann þá ef forföll aðal-
manna verða. Það gerðu sum félögin
einnig sannarlega, en önnur miður.
Eitt félaganna sendi engan fulltrúa,
tvö önnur sendu einn fulltrúa, 11 félög
sendu 2 fulltrúa og aðeins 13 félög eða
tæpur helmingur sendi fulla full-
trúatölu s.s. vera ber og heiður þeim
sem heiður ber. Af 81 fulltrúa sem
atkvæðisrétt átti komu aðeins fram 57
atkvæði í kjöri meðstjórnanda sem
fram fór um miðjan fund og segir það
sína sögu.
Við hljótum allra vinsamlegast að
minna félögin á þessar frumskyldur
sínar og vonum að næst verði betur
mætt en nú, því til þess eru árlegir
aðalfundir, að þeir séu sóttir. Það er
hreinlega félagsleg nauðsyn.
Boðað hefur verið af heilbrigðis-
og tryggingaráðherra frumvarp
um örorkumat. Aðalatriði hins skrif-
aða texta 12. gr. laganna er að matið
byggist á læknisfræðilegum forsend-
um þ.e. viðurkenndum sjúkdómum
eðafötlun. Skal þetta gjört svo sam-
kvæmt staðli sem læknadeild Trygg-
ingastofnunar ríkisins semur á þessum
grundvelli, staðli sem staðfestur skal
af tryggingaráði og kynntur verður
fyrir almenningi.
Lengi hafa hagsmunasamtök
öryrkja barist fyrir því að læknis-
fræðilegar forsendur liggi til grund-
vallar örorkumati og í 40 ára sögu
Sjálfsbjargar hefur sí og æ verið gjörð
krafa til þessa. Sömuleiðis hefur
Öryrkjabandalagið margsinnis álykt-
að í þessa veru.
Astæðan er einfaldlega sú að vegna
vinnuteknaskilyrðisins í núgildandi
lögum hafa ýmsir 75% öryrkjar sem
sannarlega eru það heilsufarslega og
læknisfræðilega séð verið lækkaðir í
65% mat, misst þannig örorkulífeyri
niður í skertan örorkustyrk, misst
örorkuskírteinið í þokkabót — og af
hverju? Vegna tekna sinna af ein-
hverjum þeim starfa sem þeir þrátt
fyrir örorku sína ráða við, hafa sem
sé sérhæft sig til. Við höfum haldið
því fram að nægilega sé nú fyrir tekju-
skerðingunni séð í lífeyrisdeildinni,
þó þessi ósvinna viðgangist nú ekki.
En sem sagt, ef svo fer fram sem sagt
er, ætti ekki til slíks að koma framar.
Hins vegar kemur upp annað
álitamál sem við höfum af
nokkrar áhyggjur vegna þeirrar
fyrirframkynningar sem málið hefur
fengið, þar sem látið er að því liggja
að megintilgangur frumvarpsins sé sá
að losa tryggingakerfið við fólk sem
ætti að vera á bótum félagsmálastofn-
ana eða losa sig við þá “letingja í
bunkum” sem sagðir voru á trygg-
ingabótum án allrar ástæðu, s.s. það
var svo smekklega orðað í blaði.
Að óreyndu höfnum við þessari
skýringu, viljum hreinlega ekki trúa
því að þetta sé ætlan nokkurs máls-
metandi aðila, enda væri þetta einhver
mesti áfellisdómur yfir læknadeild
Tryggingastofnunar sem um getur.
Það er jú hún sem metur alla til örorku
og hefur þá á undanförnum árum
verið að framleiða “letingja í
bunkum” ef svo má að orði komast
miðað við framangreinda tilvitnun í
fréttaskýringu blaðsins.
Miðað við það að öryrkjar eru hér
hlutfallslega miklu færri en á flestum
hinna Norðurlandanna þá er þessi
fréttaskýring og fullyrðingin að baki
enn fáránlegri firra en annars væri.
Eitt er a.m.k. víst. Vel mun með
þessu frumvarpi fylgst og ríkt gengið
eftir skýrum svörum við grundvall-
arspurningum varðandi framkvæmd-
ina. En ef að baki býr einungis leið-
rétting okkar krafna sem við viljum
trúa er þessu fagnað. H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
51