Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1998, Blaðsíða 7

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1998, Blaðsíða 7
svo gott að þýskar flugvélar komi.” Einn sunnudagsmorgun var ég á leið í sunnudagaskólann, en sneri við og hljóp heim undir loftvarnarmerkj- unum. Heim varð ég að komast. Hjá mömmu gat ekkert illt grandað mér. Allir voru fegnir að Bretar komu, ekki Þjóðverjar, en fólk reyndi að leiða hermennina hjá sér. Okkur krökkunum var stranglega bannað að þiggja nokkuð af þeim. Ég hafði aldrei séð appelsínur eða súkkulaði, svo að þetta var ógurleg freisting.” Þetta voru ungir menn fjarri fjölskyldum sínum, og auðvitað reyndu þeir að komast í tengsl við okkur. Eitt sinn sat ég á skíðasleða, og beið eftir vinkonu minni til að ýta sleðanum. Veit ég þá ekki fyrri til en ungur hermaður tekur sleðann, og skíðar með mig langa leið. Hann fór svo hratt, að ég gat ekki annað en skellihlegið - það var svo gaman. En aldrei gleymi ég svipnum á vinkonu minni, þegar hann skilaði mér aftur. Já, margt breyttist,” segir Asgerður. “Strætó hætti að ganga framhjá, svo að við þurftum að labba töluverðan spotta á milli herkampanna. Ég man eftir mömmu uppi á kolli við eldhúsgluggann, ef systur mínar komu seint heim af bíó. Kvikmyndin “Á hverfanda hveli” var geysi vinsæl. Okkur vinkonunum tókst að ná í miða - á kvöldsýningu. Sem þýddi að við kæmum ekki heim fyrr en eftir miðnætti. Uppi var fótur og fit heima, þegar þetta fréttist. Fyrst átti að banna okkur að fara. Lyktirnar urðu, að pabbi vinkonu minnar sótti okkur í strætó.” Aftur í friðsæld sveitarinnar: “í minningunni var alltaf sólskin í sveitinni. I Hrunamannahreppinn fór ég aftur ellefu ára, hef eiginlega aldrei farið þaðan alveg, - en hjá Emil og Eyrúnu í Gröf var ég í sjö sumur. Þetta voru vinahjón pabba og mömmu, með svipaðar áherslur í uppeldismálum og mér leið ákaflega vel þarna. Burstabær var í Gröf og jarðhiti. Stórir garðar, með kartöflum, káli og gulrótum. Þar voru líka fyrstu gróð- urhús í sveitinni, með tómatarækt. Bæjarhverinn var notaður við elda- mennskuna eins og hægt var - kartöflurnar settar upp kl. 11.00, fiskurinn og grjónagrauturinn kl. 11.30, og allt soðið um hádegi. Ég lærði meira að vinna þarna en heima, til dæmis að elda hafragraut og rabbarbaragraut með sakkaríni, en sykur var ekki fáanlegur. Síðar lenti ég í vandræðum, hvað ég ætti að setja mikinn sykur í rabbabaragrautinn! í Gröf var gestkvæmt og umræður oft líflegar, - og þar lærði ég að um- gangast allskonar fólk. Þar kynntist ég líka sorginni, þegar dóttir þeirra hjóna og leiksystir mín dó úr botnlanga- bólgu aðeins sjö ára gömul. Við vor- um með bú og lékum saman með dúkkulísur. Svo var hún skyndilega horfin. í Gröf lærði ég líka að meta góðar bækur. Ég var og er alltaf á kafi í bók- um, en Eyrún vildi ekki að ég læsi eitt- hvað reifararugl, heldur beindi áhuga mínum að alvöru bókum, eins og Of- urefli og Gulli eftir Einar H. Kvaran, Brasilíuförunum eftir Jóhann M. Bjamason, og danskri skáldsögu “Ný kynslóð” sem gerðist í sveit í Dan- mörku. Herbergisfélagi minn í tvö sumur var eldri stúlka, Guðlaug Bjarnadóttir, sem las af ekki síðra kappi en ég. Sögurnar eru mér ekki síst minnisstæðar í hennar frásögn, á meðan við vorum að raka dreif úti á túni eða reyta arfa - ég fékk alltaf framhaldssögu á meðan!” aman er að sitja á heimili Ásgerðar, horfa til baka á stúlkurnar tvær með hrífu í hönd, en hugann á flugi í bókmenntum. Heimilið er talandi dæmi um per- sónuleika Ásgerðar, fullt af bókum, - og þarna stendur postulínsstytta af konu með bók í hönd. “Ég gerði mér ekki grein fyrir, hvernig ég kom fyrir augu barnanna, fyrr en ein dóttir mín gaf mér þessa styttu,” segir Ásgerður hlæjandi, “alveg eins hægt að segja mér að hætta að anda, eins og að hætta að lesa! Þótt ég sé búin að fylla húsið af bókum, fell ég alltaf fyrir nýjum, og fjölærum blómum í garðinn.” Bækur, blóm og börn eru í kringum Ásgerði. Sveitin náði föstum tökum á henni og systkinunum. Bróðir henn- ar er garðyrkjumaður í Birtingaholti og þar eiga þau hjónin sumarbústað og fjölskyldureit. “Fjölskyldan fagnaði 20 ára afmæli sumarhússins í fyrra. Rok og rigning var daginn áður, en blíða og stillilogn það kvöld. Kertaljós loguðu úti og ekki blakti hár á höfði. Daginn eftir náðu rok og rigning yfirtökum. Bróðursynir mínir sögðu, að ég hlyti að hafa gott samband við almættið.” Gaman er að heyra Ásgerði lýsa, þegar fjölskyldan hennar kemur saman. _Þá stendur ættmóðirin fyrir leik- þáttum, söng og Ijóðaupplestri, eins FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS 7

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.