Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1999, Qupperneq 44

Sólarlönd sótt heim
Bíða, bíða, þannig hófst ferðin
okkar til Kanaríeyja en loks var
haldið í loftið og loks var svo lent.
Fyrsti dagurinn hófst með því að
kaupa inn morgunmat, en síðan var
farið út í garð og umhverfið skoðað.
Eftir það var farið á fundinn í Júmbó
og eftir fundinn var auðvitað snætt.
Eftir hádegi var svo farið í skoðunar-
ferð um nágrennið.
Þriðja daginn fórum við á strönd-
ina og vorum þar í besta yfirlæti og
um kvöldið borðuðum við á stað sem
ég held að heiti Dropibana. A fjórða
degi fórum við á markað og þar var
nú líf í tuskunum og alls konar hlutir
til sölu t.d. dúkar, föt, ávextir og margt
fleira. A fimmta degi var hellaferðin
og þar fengum við að sjá þjóðdansa-
flokk, sem sýndi dans frá öllum eyjun-
um sjö. Það er ekki oft sem manni
gefst tækifæri til að sjá þennan dans-
flokk því hann er eftirsóttur.
A sjötta degi fórum við í bátsferð,
fórum fyrst á aðra strönd en venju-
lega, því það var ekki hægt að lenda á
hinni ströndinni. A ströndinni var svo
farið í leiki og sumir syntu í land og
sá sem fyrstur kom að landi fékk
flösku, en síðan var farið um borð og
þar borðuðum við hrísgrjón og pælu
ásamt öðru góðgæti. Enn var farið í
leiki en síðan haldið heim.
✓
Asjöunda degi fómm við að skoða
borgina og við fórum með
strætó, skoðuðum garða og aftur
Eygló Ebba Hreinsdóttir.
garða, en fengum okkur svo snarl.
Attunda kvöldið fómm við í Kasínóið.
Næturklúbburinn heitir Plasa og er
virtur.
Þar var mikið að sjá t.d. skautapar,
dansandi hestur o.m.fl. í Kasínóinu
máttum við ekki taka myndir, en þar
fengum við að borða. Mér hefur nú
ekki fundist mikil sól þessa daga en
hitinn um 20 stig aðjafnaði. A ellefta
degi fórum við aftur á markað í stórri
rútu, en markaðurinn heitir Mógan.
Ema og Gunni sem með okkur voru
em nú farin. Svo var nú þessi mán-
uður á enda og það hefur verið ágætt
að dveljast hér. Þá var ekki annað að
gera en halda heim í kuldann og hitta
vini sína aftur. Ég hefi stiklað á stóm
en vildi óska þess að ég gæti skipt á
sól og gustinum.
Eygló Ebba Hreinsdóttir.
Hlerað
í hornum
Gömul saga er um prest sem bjó af-
skekkt og þótti allsérkennilegur í
ýmsum háttum sínum. Til hans komu
konur í heimsókn frá kvenfélagi
byggðarlagsins og hugðist prestur
hella upp á kaffi handa þeim en þá
var enginn kaffipokinn eftir. Hann
snarast til og nær í klósettpappír og
setur hann í poka stað en sér þá að
konurnar verða allkyndugar á svip,
svo prestur segir: “Hann er ónot-
aður”.
+++
Bóndi einn á Suðurlandi þótti heldur
ógætinn í tali en sá hafði komið sér
upp sumarbústað til útleigu. Nú er
hringt frá Reykjavík til að falast eftir
sumarbústaðnum og væntanlegur
leigjandi fer að spyrja um bústaðinn,
hvort þar sé klósett en bóndi svarar
að þarna sé ágætur útikamar. Enn er
spurt hvort nokkur verönd sé og bóndi
spyr hver fjandinn það sé nú fyrir
nokkuð og þá skýrir Reykvíkingur
það fyrir honum að hann sé að spyrja
um pall kringum húsið svo hægt sé
t.d. að borða úti, en bóndi kveður
ekkert slíkt vera. Þá spyr bóndakonan
hver sé alltaf að spyrja og um hvað.
Bóndi svarar beint svo glumdi við í
símanum; “Æ, það er einhver
Reykvíkingur sem vill geta borðað úti
og skitið inni”. Segir ekki frekar af
leigutaka.
+++
Maður einn vel í holdum var spurður
að því hvort honum þætti ekki kominn
tími til að grenna sig og koma sér
niður í kjörþyngd sína. Sá svaraði:
“Ég þarf þess ekki, því kjörþyngd skil
ég svo að það sé sú þyngd sem hver
og einn hefur kjörið sér”.
+++
Orðtakanotkun er undarleg og ekki
síður brenglun þeirra í munni manna,
smbr. nýlega heyrt: Betra er að veifa
röngu tré en löngu, og: Sjaldan fellur
eggið langt frá hænunni.
+++
Kona ein talaði mikið en þótti tæpast
hugsa það sem hún sagði. Einu sinni
var gripið fram í fyrir henni um það
hvað hún væri að hugsa. Hún var
skjót til svars: “Hvemig á ég að vita
hvað ég er að hugsa þegar ég er ekki
einu sinni búin að tala”.
Mælt af munni fram
Hingað inn til mín leit íbúi hér í Hátúnshúsunum, Gunnar Jónsson
og mælti af munni fram þessar stökur:
Hann býr á bak við tjöldin
í blökkum og dimmum sal,
maðurinn með völdin
sem málin leysa skal.
Á þreki bæði og þori
hann þekkir og kann skil.
Þó mannfjöldinn hann mori
eru mögnin honum í vil.
Gunnar Jónsson.
44