Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1999, Qupperneq 55

Frá ferðalagi LAUF-ara. Sjá bls. 12.
að endurskoðun þessara mála og
fulltrúar Sjálfsbjargar og Öryrkja-
bandalagsins áttu ágæta hlutdeild að.
Þetta er breytingin sem það varðar
að þeir sem sækja í fyrsta sinn fá sam-
kvæmt þessu tvöfalda styrkupphæð
lægri styrksins enda við hann miðað í
þessu sambandi og þá sem til hans
eiga rétt.
Auðvitað vaknar upp sú spurning
hvort fjöldi slíkra styrkja er nægur en
miðað er við 20 styrki upp á hálfa
milljón hver. Það kemur í ljós en skv.
því sem sá margreyndi formaður okk-
ar, Haukur Þórðarson segir, þá gæti
þessi tala verið nokkuð nálægt sanni.
Enginn þekkir þetta bemr en hann sem
um árabil hefur verið formaður
afgreiðslunefndar þessara styrkja og
um leið einn tillögumanna um þá
skipan að hærri styrkur sé greiddur er
menn sækja í fyrsta sinn um lægri
styrkinn.
Reynslan leiðir hið rétta í ljós, en
hér á bæ er þessu ákvæði fagnað sér-
staklega þó aðrar breytingar hafi
vissulega verið spor í rétta átt.
Um fjölda styrkja og upphæðir
þeirra má eflaust alltaf deila, en okkar
skoðun sú að enn þurfi betur að gera
varðandi fjölda styrkja sem voru allt
til ársins 1996 600 lægri styrkir í stað
395 sem talan er nú, eftir leiðréttingu
þó.
Afram hljótum við því að vinna að
málinu í ljósi þeirra alltof mörgu synj-
ana sem hafa verið á undangengnum
árum.
*
Imarsmánuði sl. kvað tryggingaráð
upp úrskurð í máli einstæðrar
móður, sem eins og öllum öðrum
slíkum hafði verið synjað um frekari
uppbætur ofan á tekjutryggingu þ.e.
heimilisuppbót og sérstaka heimilis-
uppbót skv. þeirri vinnureglu stað-
festri af bæði tryggingaráði og ráðu-
neyti að einstætt foreldri byggi ekki
eitt og ætti þ.a.l. ekki þennan sjálf-
sagða rétt.
Óneitanlega eru þetta býsna mark-
verð tíðindi, en lagaákvæðið hér um
höfum við alltaf talið morgunljóst þ.e.
að viðkomandi einstætt foreldri hefði
að sjálfsögðu ekki fjárhagslegt hag-
ræði af sambúð við annan aðila þ.e. í
þessu tilfelli börn sín og ætti þ.a.l.
skýlausan rétt til þessara bótaflokka,
ef annað hindraði ekki. Við höfum
lengi spurt hina ýmsu ráðherra að því
hvort það væri í raun meining þeirra
að foreldri hefði fjárhagslegt hagræði
af börnum sínum, en lagaákvæðið
einmitt hér um og eitt ætti að vera
öllum morgunljóst og það er að hag-
ræði og hamingjugjafi er sitt hvað.
Enginn ráðherra hefur treyst sér til
þess að halda slíku fram og hver á
fætur öðrum hafa þeir í raun lofað
framkvæmd í samræmi við lagagrein-
ina, en fyrst nú er bragarbót gjörð hér
á af tryggingaráði og svo sem fram
kemur í tilkynningu frá TR er það
alveg ljóst að þetta er ákvörðun ráðu-
neytis fyrst og síðast.
I þeirri tilkynningu segir að ráðu-
neytið hafi ákveðið þessa nýju, réttu
skipan með gildistöku 1. mars. sl. og
þá vakna spumingar um liðinn tíma
og framkvæmdina þá, bótasviptingu
sem æmum upphæðum nemur og eins
verður þá að vera tryggt að allir sitji
hér við sama borð, fái sömu leiðrétt-
inguna.
Uppi á borðinu er nú málsókn í
þessu sambandi og ljóst að úr verður
að fást skorið hversu langt skuli
ganga, hvort leiðréttingin á t.d. ekki
að ná tvö ár aftur í tímann s.s. ótvíræð
heimild er fyrir um bætur og oft gert
þegar svo stendur á sem nú.
Okkar gmnur raunar sá að vissan
um þetta hafi ýtt frekar við mönnum,
þó ekki skuli vanmetið að réttlætis-
kenndin hafi einnig komið inn í
myndina. Markverð leiðrétting óneit-
anlega, aðeins ekki nógu langt gengið
til leiðréttingar aftur í tímann sem
ótvírætt hefði átt að vera svo eftirmál
yrðu ekki af.
egar þessar línur eru blaðfestar
er ný ríkisstjórn í burðarliðnum
og fullljóst orðið að sömu flokkar
munu um stjórnartaumana halda
næstu fjögur árin. Við hljótum að
vænta þess að ríkisstjórnarflokkarnir
muni bera gæfu til að taka þann veg á
kjaramálum öryrkja að þeir megi
verða fullsæmdir af. I ljósi yfirlýsinga
í aðdraganda kosninga þykir okkur
einboðið að gjörð verði veruleg brag-
arbót varðandi kjör þeirra sem minnst
bera úr býtum í samfélaginu og þar
eru öryrkjar hvað efstir á blaði. Það
er alveg ljóst að næstu kjarasamningar
munu einnig hafa úrslitaáhrif, því af
niðurstöðu þeirra mun sem jafnan fyrr
tekið ákveðið mið þegar litið er svo
til kjarabóta lífeyrisþega. Öryrkjar
binda miklar vonir við þessa kjara-
samninga og treysta því að launþega-
hreyfingin taki myndarlega á málum
og gangi ekki frá samningum öðruvísi
en svo að hlutur lífeyrisþega verði í
engu lakari en launamanna. Það hlýt-
ur einfaldlega að vera kappsmál laun-
þegasamtaka og ekki síður ríkisstjórn-
ar á hverjum tíma að kjör öryrkja í
landinu haldist í hendur við almenn
launakjör, ekki sízt þegar mjög vantar
á að ráðstöfunartekjur svo alltof
margra öryrkja nái lágmarkslaunum í
landinu, hvað þá almennu meðaltali
ráðstöfunartekna þar sem skilur bæði
himinn og haf. Áfram væntum við
þess sem emm í forsvari fyrir Öryrkja-
bandalag Islands að mega eiga sem
bezt og farsælast samstarf við stjórn-
völd um lausn hinna einstöku mála
sem á knýja hverju sinni. Af ærnu er
að taka, þó fyrst og helzt beri að huga
að leiðréttingum á kjaragrunninum
sjálfum. Þar er sannarlega verk að
vinna.
H.S.
fréttabréf öryrkjabandalagsins
55