Íþróttablaðið - 01.12.1948, Qupperneq 59

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
49
Vetrar
A
I
VifS komum til St. Moritz þ. 20. jan.
og voru þá eftir 9 dagar þangað til vetr-
ar-Olympíuleikarnir áttu að hefjast. —
Þessir 9 dagar urðu þvi að vera undir-
búnings- og æfingatími okkar, þvi að
við gerðum okkur ljóst, að eftir að leik-
arnir væru byrjaðir, þá yrðu lítil skil-
yrði til æfinga og varð sú raunin á.
Reyndum við að sjálfsögðu að nýta
þennan tíma sem bezt, en rákum okkur
þó fljótlega á það, að það var ýmsum
annmörkurg háð, og kem ég að þvi síð-
ar.
í St. Moritz hittum við fyrir Þóri
Jónsson, sem dvaldi þar með sænska
skíðamannahópnum. Eftir að kunnátta
hans hafði verið prófuð, svo sem
Olympíunefnd hafði gert ráð fyrir, tók-
um við Hermann Stefánsson þá á-
kvörðun, að hann skyldi keppa í ís-
lenzka liðinu í svigi, bruni og alpa-
tvíkeppni.
Þórir hafði þá undanfarið verið suður
i Luchon í Pýreneafjöllum hjá franska
skiðakennaranum Lafforgue, ásamt
sænsku skíðameisturunum May og Áke
Nilsson, en siðar með sænska svig-
mannaflokknum i Wengen i Svisslandi,
áður en hann kom til St. Moritz. Var
Þórir nú orðinn allvel kunnur á þessum
slóðum.
Aðeins einn okkar, Magnús Brynjólfs-
son, hafði verið á skiðum i Aipafjöllum
áður. Veturinn 1947 hafði hann verið
i St. Moritz ásamt Björgvin Júníussyni
og tóku þeir þá þátt í keppni um „Hvíta
bandið frá St. Moritz“, sem var undir-
búningsmót fyrir Vetrar-Olympiuleik-
ana þar syðra. Vegna þeirrar ferðar
vissum við miklu meira en ella um að-
stæður á staðnum og tilhögun leikanna,
sem við vorum nú komnir til að taka
þátt i.
Þeir Jónas Ásgeirsson og Guðmundur
Olympíuleikarnir
St. Moritz
Eftir Einar B. Pálsson
Guðmundsson höfðu báðir verið er-
lendis á skiðum áður. Jónas í Svíþjóð
1940 og í Noregi 1947 (m. a. Holmen-
kollen) en Guðmundur í Noregi 1947
(Norefjellmótið). Hermann Stefánsson
liafði dvalið áour fyrr í Noregi við
Einar B. Pálsson.
skiðanám, svo að ég var eini heimaling-
urinn í skíðakúnstinni i hópnum.
Verkaskipting okkar varo nú þannig
að Hermann var að jafnaði með svig-
mönnunum á æfingum þeirra, en þeir
æfðu sig að sjálfsögðu bæði í svigi og
Þriðja grein
bruni og notuðu dráttar brautirnar við
brunið. Hlutverk mitt var að annast út-
réttingar fyrir flokkinn og ganga frá
formsatriðum, sem eru mörg á Olympíu-
leikum. En eftir þvi sem timinn leyfði,
fylgdi ég stökkmanna-„hópnum,“ þ. e.
Jónasi á æfingar.
Árni Stefánsson tók strax til óspilltra
málanna að kynna sér landslag og allar
aðstæður til undirbúnings kvikmynda-
tökunni og hafði þegar tekið allmörg
atriði í kvikmynd sína þegar leikarnir
hófust. Það kom sér nú vel, að kvik-
myndatökumaður okkar er duglegur
skiðamaður, því að honum voru allir
vegir færir. Við brostum stundum er
við sáum hina mörgu erlendu kvik-
myndamenn vera að kafa snjóinn upp
i klof og suma dragandi sleða með út-
búnaði sínum á, þótt þeir væru i aðra
röndina dálítið öfundsverðir af hinum
fullkomna kvikmyndaútbúnaði sínum.
Eg mun nú reyna að lýsa nokkrum
atriðum skíðaíþróttarinnar, sem fyrir
augu bar þessa fyrstu daga okkar i
Ölpunum.
Það er þá fyrst sjálfur snjórinn. Hann
eða kannske heldur snjólagið, er mjög
ólíkt því, sem við eigum að venjast á
íslandi. Það snjóar mjög oft í fjalla-
héruðunum um háveturinn, oft á nótt-
unni, en ekki mjög mikið í einu. Snjór-
inn fellur nær alltaf í iogni og leggst
þvi mjög jafnt yfir. Venjulega er veðr-
áttan svo stillt, að snjórinn fýkur held-
ur ekki á eftir, nema uppi á fjallseggjum
og tindum. Sér maður þá jafnan á
snjónum móta fyrir öllum minniháttar
ójöfnum á yfirborði jarðarinnar,
stcinum og hnúskum, þótt snjólagið sé
jafnvel um metri á þykkt. Lofthitastig-
ið er oft lágt og nokkuð jafnt, — 5°C
til — 20°C, og er snjórinn þvi kaldur,
þegar hann fellur. Þar eð hann fýkur