Íþróttablaðið - 01.12.1948, Qupperneq 66

56
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
Þá leitist stjórn ÍSl við að koma í-
þróttakennslunni í samvinnu við UMFÍ
í samskonar horf og er í Danmörku og
Noregi. Einnig 'haldi stjórn ISÍ áfram
samstarfi við UMFl og íþróttafulltrúa
rikisins um niðurröðun umferðakennsl-
unnar. Sjái stjórn ISl fram á að fé
hrökkvi ekki til íþróttakennslunnar sam-
kvæmt ofangreindum reglum, þá heimil-
ar ársþingið henni að gera þær ráðstaf-
anir sem þarf til þess að Iþróttakennslan
„líði“ ekki af þeim sökum.
Framanskráð ágrip af fundargerð árs-
þingsins er samhljóða frétt frá stjórn
ISÍ og þá væntanlega samið af fram-
kvæmdastjóra þess, Kjartani Bergmann,
þar eð hann var ritari þingsins.
Hefi ég lítið við þetta ágrip að at-
huga, nema hvað ég sakna þar sögulegr-
ar samþykktar, sem batt enda á hið
fræga deilumál ■— dómaramálið — sem
stjórn ISl lenti í s.l. ár og hefir verið
að glíma við síðan. Samþykkti ársþing-
ið, sem er æðsti aðili í ísl. íþróttamál-
um, að löggilding frjálsíþróttadómara
heyröi undir Frjálsíþróttasamband ís-
lands (en ekki I. S. IJ
Að vísu var þessi samþykkt óþörf,
þar sem lög ISl mæla svo fyrir að lög-
gilding dómara sé eitt af aðalverkefn-
um sérsambandanna, en nú hafði reynsl-
an sýnt að núverandi stjórn ISl hafði
sést yfir þessa lagagrein ■— í framkvæmd-
inni — og því má segja að umrædd á-
minning hafi átt nokkurn rétt á sér.
Annars greinir ágrip þetta harla litið
frá því, sem gerðist á þinginu, aðdrag-
anda þess (frestun, þingstað og þing-
tíma) og eftirköstum, en þau hafa orðið
meiri en dæmi eru til.
Ársþing ISl 1947 í Haukadal var með
betri ársþingum, sem ég hefi setið, hvað
snerti jákvætt starf. Því miður get ég
ekki sagt það sama um Þingvallaþing-
ið s.l. sumar, og á stjórnin sjálf ásamt
framkvæmdastjóranum þar bróðurpart-
inn af sökinni, því sá veldur miklu, sem
upphafinu veldur. Því miður leyfir rúm
Iþróttablaðsins ekki ítarlega frásögn af
þinginu, en sú er bót í máli að íþrótta
menn hafa þegar fengið allgóðar frétt-
ir af því, sem þar skeði — og á ég þar
við blaðadeilur þær, sem risið hafa út
af því milli „þriggja þingfulltrúa“ ann-
arsvegar og Kjartans Bergmanns og
Þorgeirs Sveinbjarnarsonar varaforseta
ISl hinsvegar. Hafa , „þingfulltrúarnir"
gagnrýnt harðlega störf stjórnar ÍSÍ og
framkomu Kjartans Bergmanns á síðasta
ársþingi, en hinir tveir borið í bæti-
fláka fyrir stjórnina og Kjartan. — Þvi
miður hafa ISÍ-mennirnir ekki haldið
sig á vettvangi íþróttamanna þ. e. a. s.
Iþróttablöðunum (nema Þorgeir í fyrri
greininni), heldur skrifað í pólitisk blöð.
Er það leitt að þeir skuli ekki vilja snúa
sér að þeim lesendahóp, sem kunnastur
er þessum málum, sem sé íþróttamönn-
unum sjálfum. Hinsvegar hafa „þrír þing-
fulltrúar" svo og Lárus Halldórsson, for-
maður FRl, sem fann hjá sér ástæðu til
þess að leiðrétta fyrstu varnargrein
Kjartans — allir haldið sig við þann
vettvang, sem iþróttamönnum ber að
hasla sér, þ. e. a. s. íþróttablöðin.
Þegar málin höfðu þannig skýrzt nokk-
uð frá báðum hliðum og burt voru tek-
in hrein aukaatriði, kom i ljós að það
voru einkum 2 meginatriði, sem Kjart-
an og Þorgeir reyndu að verja af hinum
umdeildu verkum ISl-stjórnarinnar s. 1.
ár. Það fyrra var samkomulag þaö,
sem ársskýrsla ISÍ og stjórn þess full-
yröir aö formenn sérsambandanna hafi
fallizt á — en það síðara var tilefni at-
hugasemdar þeirrar, sem Kjartan Berg-
mann fékk meiri hluta stjórnar ISl til
aö prenta viö skýrslu Bókasjóðs ISl og
tendraði þarmeð ófriðareld þingsins.
Þar sem deilan virðist nú vera hjöðnuð
opinberlega, en hlutlausir íþróttamenn
munu gjarnan vilja fá að vita hvor að-
ilinn hafi farið með rétt mál, leitaði ég
upplýsinga hjá formönnum sérsamband-
anna og Bókasjóðsstjórnar um áður-
nefnd tvö atriði. Sýndu svör þessara
aðila, að þrír þingfulltrúar hafa haft rétt
fyrir sér hvað þetta snertir.
Formenn sérsambandanna telja, aö
þeir hafi ekki fallizt á eða samþykkt þau
5 samkomúlagsatriöi, sem prentuð er í
Ársskýrslu ISÍ. ■— og stjórn ISl hefir
þegar viöurkennt það skriflega, aö at-
hugasemdin, sem Kjartan fékk hana til
aö prenta um skýrslu Bókasjóðs, liafi
veriö ástœðulaus. (Sbr. yfirlýs. á bls. 89).
Gagnrýni sú, sem beint hefir verið
gegn stjórn ISl og framkvæmdastjóra
hennar, virðist því hafa verið á rökum
reist a. m. k. í öllum meginatriðum. Og
þótt það sé að sjálfsögðu nokkur álits-
hnekkir fyrir viðkomandi aðila, eiga
þeir þó þá afsökun, að það sé mannlegt
að skjátlast. En þá er það að sama skapi
sjálfsagt og drengilegt að geta kannast
við að manni hafi skjátlazt.
Eftir atvikum verður að telja það
vel farið að hið sanna skuli hafa komið
fram í þessu máli, og getá vonandi
allir fellt sig við þau málalok. Það
hreinsar andrúmsloftið að hver og einn
fái að segja álit sitt á málunum — og
geti það orðið til þess að ráðin verði
bót á misfellunum, eru deilur sem þess-
ar að mörgu leyti heppilegar.
J. B.
Ársskýrsla í. S. í. 1947 - ’48.
hefir borizt Iþróttablaðinu. Hér er um
hálfgerða bók að ræða — 92 bls. að
stærð, prýdda fjölda mynda. Er auðséð
að framkvæmdastjóri Isl, Kjartan Berg-
mann, hefir lagt sig allan fram við að
gera hana myndarlega úr garði, einkum
gefa myndirnar henni meira líf en ver-
ið hefir.
Þvi miður fylgir sá böggull skammrifi,
að í skýrsluna hefir slæðzt fjöldinn all-
ur af villum, aðallega ritvillum og
efnisvillum, og draga þær að sjálfsögðu
mjög úr gildi skýrslunnar sem heimild-
arrits. Þessi mistök eru að því leyti leið-
inleg og óþörf að Kjartan er sá aðili,
sem bezta aðstöðu hefir til þess að vinna
úr plöggum ISÍ. Af þessum ástæðum
kom það mönnum einkennilega fyrir
sjónir að reka augun í þá prentuðu at-
hugasemd við einn kafla skýrslunnar,
(Bókasjóðs-) að hann væri ekki allskost-
ar réttur en þó prentaður eins og hann
kæmi frá Bókasjóði Isí. Þó varð undr-
un manna enn meiri, þegar það kom á
daginn á Þinginu, að Bókasjóðskaflinn
var einn af þeim fáu köflum skýrslunn-
ar, sem var algerlega villulaus. Mun
þetta vera í fyrsta sinn, sem stjórn ISl
lætur blekkjast til að prenta órökstudda
og niðrandi athugasemd um trúnaðar-
menn sína, og það að ástæðulausu. Enda
hefir verknaður þessi haft ýmsar afleið-
ingar í för með sér.
Hér er ekki tími til að rekja efni árs-
skýrslunnar en hún ber órækan vott
um hið mikla og margþætta starf, sem