Íþróttablaðið - 01.02.1983, Síða 31

„Iþróttamaður fatlaðra 1982”
„Líður miklu betur við
íþróttaiðkun en í sauma-
klúbbi.”
— Það var búið að hvísla
því að mér, að ég myndi koma
til greina sem „íþróttamaður
fatlaðra 1982“. Ég trúði því nú
svona mátulega. Þegar mér
var svo tilkynnt það formlega
kom mér það á óvart en gladdi
mig mikið. Eftirá finnst mér
útnefningin leggja mér skyld-
ur á herðar. Það búast allir við
því að árangurinn batni hjá
„íþróttamönnum ársins“, en
ég er nú svolítið uggandi út af
því hvað mig varðar, því ég er
nú bráðum 62 ára.
Þetta sagði Elísabet Vil-
hjálmsson sem hlaut titil fatl-
aðra. Hún er fædd í Þýska-
landi, giftist íslenskum manni
1942 og kom til Islands fyrst
27 ára árið 1948.
Lömunar hefur Elísabet
kennt nánast alla ævi. Hún er
að hluta til lömuð upp að
mitti. Hún á erfitt með jafn-
vægið og getur ekki lyft fótum
nema með sérstökum axlar-
hreyfingum.
— Ég hlýt titilinn fyrir
bogfimi, en ég hef líka tekið
þátt í lyftingum, borðtennis og
boccia, segir Elísabet. Ég fór
að huga að íþróttum 1974
þegar íþróttafélag fatlaðra var
stofnað. Ég reyndi fyrst curl-
ing en það var mér of erfitt. Ég
reyndi borðtennis en gafst upp
vegna biðarinnar sem mynd-
aðist við það eina borð sem
fatlaðir höfðu i Hátúni 12. Ég
hafði þá ekki allt of mikinn
tíma, var húsmóðir og með
barn í fóstri. Seinna batnaði
borðtennisaðstaðan og ég fór
líka í sund og lyftingar.
— Ég er dálítið stolt af því
hve langt ég náði í lyfting-
unum. Ég lyfti 41 kg í bekk-
pressu og það er mjög gott
fyrir minn aldur. Þetta var
1978 áður en ég lenti í bílslysi
og varð að hætta allri íþrótta-
iðkun í tvö ár eða fram í
febrúar 1980.
— Eftir bílslysið tók ég
lyftingamar upp aftur en í
minna mæli, læt mér nægja
slána sem er 20 kg. Lyfting-
amar hjálpa mér mikið við að
styrkja mjaðmagrind til gangs.
Og það var ekki fyrr en 1980
að ég byrjaði að fást við bog-
fimina, þar sem ég hef náð
bestum árangri. Þá tók ég
einnig upp að nýju borðtenn-
isiðkun og fæst einnig við
boccia.
Á liðnu ári varð Elísabet Is-
landsmeistari í bogfimi fatl-
aðra. Hún varð einnig í 2. sæti
á innanfélagsmóti IÉ en þar
keppa einnig ófatlaðir. „Þeir
ófötluðu sem keppa eru okkar
hjálparhellur, hjálpa okkur
við allt, sem við getum ekki
gert hjálparlaust og því fá þeir
að keppa á innanfélagsmót-
unum þó ófatlaðir séu,“ sagði
Elísabet.
Elísabet tók einnig þátt í
svonefndum Solnaleikum í
Stokkhólmi þar sem keppa
fatlaðir allsstaðar að úr heim-
inum. Þar sigraði hún í
31