Fréttablaðið - 22.08.2020, Side 77

hef skutlað þeim þangað. Er búin
að keyra mikið eftir að ég f lutti í
sveitina og er stundum með hjartað
í buxunum þegar umferðin er mikil.
Árið 2018 keyrði erlend ferðakona
mig niður þannig að ég skaust út af
þjóðveginum og bíllinn rústaðist.
Hún var að taka fram úr, ók beint á
móti mér og varð á milli bílanna en
keyrði í burtu og var komin á Selfoss
þegar hún náðist. Ég var með bæði
börnin grátandi í bílnum en allir
voru heilir sem betur fór. Þetta var
ótrúlegt augnablik.“
Stundum með stofutónleika
En hvaða verk finnst Valborgu
skemmtilegust í sveitinni?
„Við erum með ferðaþjónustu
hér, leigjum út þrjú herbergi með
tveimur rúmum hvert. Það hefur
verið rólegt í þeim bransa í sumar,
en í fyrrasumar var mikið líf og fjör
í kringum mig því hingað komu tíu
til fimmtán manns á hverjum degi,
annars vegar í gistingu og hins vegar
á stofutónleika. Þar söng ég eigin lög
og bar fram heimabakað. Mér finnst
gaman að gleðja fólk og taka vel á
móti því. Karólína er líka orðin ansi
sleip í enskunni. Fólk var að spyrja
hvort ég ætti ekkert útgefið efni svo
Orri ákvað að hringja í næsta stúdíó
og það varð úr að við í bandinu Val­
borg Ólafs hentum í disk og vínyl­
plötu með sex lögum sem ég hafði
samið eftir að ég f lutti í sveitina.
Diskurinn heitir bara Valborg Ólafs
og ég seldi heilmikið af honum.“
Auk Valborgar og Orra er hljóm­
sveitin skipuð tveimur strákum úr
sveitinni. Nú er hún að taka upp
nýja plötu með nýju efni sem Val­
borg hefur fulla trú á. „Það er gaman
að hafa nóg af skapandi verkefnum
og það er gott að hafa þetta eðlilega
líferni líka, svo maður þurfi ekki að
einblína á að framfleyta sér á tón­
listarbransanum, hann getur verið
erfiður en yndislegt að hafa hann
með,“ segir hún.
„Við spiluðum á Airwaves í fyrra
á þrennum tónleikum, það gekk
rosalega vel. Svo fórum við á tón­
listarhátíð í Toronto í Kanada í
nóvember, það var í fyrsta skipti
sem ég upplifði drauminn um að
túra. Rosagóð ferð. Við vorum búin
að óska þess að geta spilað allt þetta
ár, en það er ekki alveg þannig. Ætl­
uðum að taka ferna tónleika í ágúst
hér á Suðurlandi en urðum auðvitað
að aflýsa þeim, en erum ekki búin
Valborg á
hlaðinu í Holti
með tignarleg
Eyjafjöllin í bak-
garðinum.
Karólína leikur
sér við hvolp-
ana tvo Iðunni
og Frigg sem eru
af Border Collie
kyni.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
að gefa upp drauminn um stofu­
tónleika hér heima eitthvert laugar­
dagskvöld í haust.“
Endaði með sjö heimalninga
Valborg segir fjölskyldunni bregða
við fjárhagslega að fá fáa gesti
þetta árið, enda gefi sauðfjár­
búskapur lítið í aðra hönd. Það
hafi komið stundir þar sem hún
hugsaði hvort hann væri eitthvað
sem vert væri leggja blóð, svita og
tár í. „Það gengur illa að leiðrétta
verðið til bænda fyrir lambakjöt­
ið. Ég held að fólkið sem ákveður
það geri sér enga grein fyrir allri
vinnunni bak við framleiðsluna.
Það ætti að skella sér í sauðburð.
Þegar við key ptum hér lagði
lambsskrokkurinn sig á svona
þrettán þúsund, en í dag fáum við
álíka mikið fyrir heilt lamb og fólk
borgar á fínum veitingastað fyrir
skammt af góðri steik. Er þetta
eðlilegt? Bændur hafa samt alltaf
tröllatrú á sauðkindinni. „Sauð­
kindin er lífið,“ segja þeir og hugsa
þvílíkt vel um kindurnar sínar.“
Orri þurfti að fara í girðingar­
vinnu fyrir skógræktina í miðjum
sauðburði í vor, að sögn Valborgar.
„Hann er rosalegur girðinga­
maður, hann Orri. Börnin voru
ekki í leikskólanum út af kóróna­
veirunni og ég kippti þeim með í
fjárhúsin í bland, það er skóli út af
fyrir sig að fylgjast með lífinu þar
þegar vel gengur. Ég hóaði í fólk
í kringum mig ef ég átti í miklu
basli, annars gekk þetta ótrú­
lega vel og þó ég væri stundum
örþreytt þá gerði það mig sterkari
að takast á við þetta. Orri kom
heim á kvöldin og tók vaktir fyrri­
part nætur og ég fór hálf sex. Allt
hafðist en ég endaði með sjö heim­
alninga.“
Nýtt þak er komið á fjárhúsið
í Holti. „Orri fékk strákana, vini
sína hér í kring, með sér í það. Það
er líka búið að steypa þar inni
og gera allt fínt,“ lýsir Valborg.
„Girðingarnar voru handónýtar
og bóndinn minn er búinn að laga
þær. Allur peningur fer í traktora,
olíu, rúlluplast og girðingarefni.“
Eldskírn fyrir
Reykjavíkurhjartað
Nú styttist í réttir og ég spyr
Valborgu hvort henni þyki þær
skemmtilegar. „Já, við förum
að smala í næsta mánuði. Ég er
búin að vera svo oft annaðhvort
með barn á brjósti eða túrista í
gistingu, en held ég nái að vera
með núna. Ég hafði nú varla sest á
hestbak þegar Orri stakk upp á að
ég kæmi með sér í smalamennsku
fyrsta haustið mitt í sveitinni.
Þetta voru sjö tímar á hestinum
og ég var orðin ansi dösuð, alger
eldskírn fyrir Reykjavíkurhjartað
sem hafði lítið gert annað en að
vera í sinni búbblu!“
Saknar hún höfuðborgarlífsins?
„Nei, þó ég skreppi stundum
suður er ég er ekkert smá þakklát
fyrir að búa hér. Það er bara svo
fallegt þetta sveitalíf og engir tveir
dagar eins. Hér er ég samþykkt og
mér finnst ég hafa tilgang, eins og
það sé skrifað í skýin að ég eigi að
gefa mína liti hingað.“
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 29L A U G A R D A G U R 2 2 . Á G Ú S T 2 0 2 0