Morgunblaðið - 27.02.2020, Side 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2020
✝ Kolbrún Krist-jánsdóttir
fæddist 18. apríl
1942 á Eystra-
Miðfelli, Hvalfjarð-
arströnd. Hún lést
á Landakoti 16.
febrúar 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Kristján
Jósefsson, bóndi á
Eystra-Miðfelli,
síðar smiður á
Akranesi og í Reykjavík, f. 6.
ágúst 1906 á Eystra-Miðfelli, d.
30. okt. 1953 og Guðrún Krist-
insdóttir, f. 27. ágúst 1911 á
Eyrarbakka, d. 1. febrúar 1995.
Systkini Kolbrúnar eru: Jó-
hanna Ellý, f. 3. nóvember
1938, Vigdís, f. 13. febrúar
1941, Hrafnhildur, f. 20. júlí
1943, d. 21. ágúst 1948, Hrafn-
Bersi, f. 6. september 1994,
Katla, f. 31. janúar 2001.
Valdimar Agnar Valdimars-
son, f. 21. janúar 1975, dóttir
hans er Tinna Björt, f. 5. maí
2010.
Kolbrún var fyrstu ár sín á
Eystra-Miðfelli, Hvalfjarð-
arströnd, ásamt foreldrum sín-
um og systrum. Þar voru for-
eldrar hennar með búskap þar
til tekin var ákvörðun um að
selja jörðina og var það gert
16. apríl 1945. Flutti þá fjöl-
skyldan til Reykjavíkur. Kol-
brún fór í Austurbæjarskóla
og bjó á Snorrabraut og
seinna Karlagötu. Hún flytur
svo í Árbæinn ásamt eig-
inmanni sínum 1968 þegar það
hverfi var í uppbyggingu og
bjó þar fram á sinn síðasta
dag. Kolbrún var heimavinn-
andi húsmóðir lengi vel en
vann jafnframt m.a. í Árbæj-
armarkaðnum (seinna Nóa-
túni) og Árbæjarskóla.
Útförin fer fram frá Árbæj-
arkirkju í dag, 27. febrúar
2020, kl. 13.
hildur Kristrún, f.
28. janúar 1951.
29. september
1962 giftist Kol-
brún Valdimar Ás-
geirssyni, f. 26.
nóvember 1928, d.
5. maí 2013
(skildu).
Börn þeirra:
Berglind Valdi-
marsdóttir, f. 31.
mars 1962, d. 8.
mars 2013, börn, Sara Sig-
urjónsdóttir, f. 27. ágúst 1987,
Sindri Sigurjónsson, f. 4. febr-
úar 1989, og Sölvi Sig-
urjónsson, f. 15. apríl 1994.
Kristrún Valdimarsdóttir, f. 3.
júní 1963, d. 19. ágúst 1963,
Kristján Gunnar Valdimarsson,
f. 1. október 1964. Börn: Kol-
brún, f. 3. júní 1981, Valdimar
Í hjarta mínu er lítið ljós,
sem logar svo skært og rótt.
Í gegnum torleiði tíma og rúms
það tindrar þar hverja nótt.
Það ljósið kveiktir þú, móðir mín,
af mildi, sem hljóðlát var.
Það hefur lifað í öll þessi ár,
þótt annað slokknaði þar.
Og þó þú sért horfin héðan burt
og hönd þín sé dauðakyrr,
í ljósi þessu er líf þitt geymt,
– það logar þar eins og fyrr.
Í skini þess sífellt sé ég þig
þá sömu og þú forðum varst,
er eins og ljósið hvern lífsins kross
með ljúfu geði þú barst.
Af fátækt þinni þú gafst það glöð,
– þess geislar vermdu mig strax
og fátækt minni það litla ljós
mun lýsa til hinsta dags.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þinn sonur,
Valdimar Agnar
Valdimarsson.
Elskulegasta Kollý amma
mín, þú hafðir alla þá eiginleika
sem besta amma á að hafa.
Faðmur þinn var hlýr og mér
ávallt opinn. Þú varst svo
hjartahlý og umhyggjusöm og
hafðir hag minn alltaf að leið-
arljósi.
Ég var svo lánsöm að búa í
næsta húsi við þig alla mína
barnæsku og geta bara rölt yfir
til þín hvenær sem var, og þeg-
ar ég var úti að leika mér
fannst mér yndislegt að geta
kallað á þig út á svalir og heils-
að upp á þig. Það var svo gott
að sitja hjá þér í heimsókn tím-
unum saman og ekki þótti okk-
ur verra að gæða okkur á ís.
Við gátum talað um heima og
geima, gamla og nýja tíma og
mér fannst ég alla tíð svo lán-
söm að eiga ömmu sem ég gat
treyst fyrir öllu, var sannur
vinur minn og trúnaðarvinkona.
Ófá voru líka símtölin sem við
áttum og samtölin á ipadinum í
seinni tíð. Þau voru ástrík,
skilningsrík og fyndin, því þú
varst hnyttin með eindæmum.
Þú kenndir mér svo margt en
það allra dýrmætasta var að þú
kenndir mér að standa með
sjálfri mér og segja mína skoð-
un. Ég og þú vorum alltaf svo
stoltar af því að vera alnöfnur,
þó þú hafir nú oftast kallað mig
Brúnku þína.
Elsku amma mín, þú skilur
eftir þig stórt skarð sem ekki
verður bætt og mun ég sakna
þín ógurlega.
Takk fyrir allt og allt, elsku
amma sæta, og eins og þú sagð-
ir alltaf: þú veist bara ekki hvað
ég elska þig mikið.
Þín ömmustelpa,
Kolbrún.
Í dag kveðjum við elsku ynd-
islegu Kollý ömmu. Ég á marg-
ar góðar minningar úr Hraun-
bænum, bæði frá því að ég var
lítil stelpa og líka eftir að ég
varð fullorðin og fór að koma
með mín börn í heimsókn til
ömmu. Það sem stendur hæst
eru öll skiptin sem ég gisti hjá
ömmu sem barn og fékk ristað
brauð og Swiss Miss í morg-
unmat. Amma kenndi mér líka
að prjóna og spila ólsen-ólsen
og það var alltaf hægt að
treysta á mikla þolinmæði þeg-
ar amma var annars vegar. Það
var bara eitthvað svo notalegt
að koma til ömmu, sitja í sóf-
anum og spjalla og hlusta á
hana segja frá æskuminningun-
um og skoða þær óteljandi
myndir sem hún átti. Hennar
helsta áhugamál voru ljós-
myndir og það muna eflaust all-
ir eftir ömmu með myndavélina
á lofti. Það þurfti jú auðvitað að
festa öll merkustu augnablikin
á filmu.
Það var alltaf hægt að
treysta á ömmu, hún var klett-
urinn okkar allra og hefði vaðið
eld og brennistein fyrir okkur.
Hún stóð með sínu fólki og það
var sko henni að mæta ef henni
fannst halla á einhvern sem
stóð henni næst.
Lífið var ekki alltaf auðvelt
hjá ömmu en dætramissirinn,
bæði þegar hún var 21 árs og
svo aftur fyrir 7 árum, reyndist
henni afar þungbær.
Við amma töluðum alltaf
mikið um mömmu og hversu
mikið við söknuðum hennar og
það var ákveðin heilun í því fyr-
ir okkur báðar. Amma reyndist
mér ósköp vel eftir að mamma
dó og sambandið okkar styrkt-
ist mikið í kjölfarið. Við vorum
ofsalega góðar vinkonur og
sóttum mikið hvor í aðra.
Börnin mín segja að núna sé
langamma Kollý komin í himna-
ríki með ömmu Berglindi. Mér
Kolbrún
Kristjánsdóttir
finnst það falleg hugsun og trúi
því að sú sé raunin.
Megi minningin um frábæra
ömmu lifa.
Dótturdóttir,
Sara Sigurjónsdóttir.
Í dag kveðjum við hana Kollý
vinkonu okkar. Það var alltaf
gott að koma í kaffi til hennar í
Hraunbænum enda sóttum við
vinkonurnar í hennar samveru.
Kollý átti alltaf góð ráð handa
okkur og sá hlutina frá öðru
sjónarhorni. Hún gat auðveld-
lega sett sig í okkar spor, hvort
sem um fimmtán ára unglinga
eða fullorðnar konur var að
ræða. Það var oft glatt á hjalla
og fjölmennt í eldhúsinu hjá
Kollý. Hún reiddi þá oft fram
sínar víðfrægu skonsur. Kollý
kenndi okkur ýmislegt í elda-
mennsku og eru uppskriftir frá
henni í stöðugri notkun hjá
okkur. Margar þeirra ættaðar
frá systrunum í Ameríku, m.a.
uppskrift að ekta þakkargjörð-
arkalkún, kúrbítsbrauði og ekki
má gleyma grænu kökunni. Var
það árlegur siður hjá Brynju í
mörg ár að hringja í Kollý á
gamlársdag við eldun á kalkún-
inum til að fá ráðleggingar og
líka til að skrafa um allt á milli
himins og jarðar.
Það var stutt fyrir okkur að
fara til Kollýjar og hún tók allt-
af vel á móti okkur. Brynja bjó
á hæðinni beint fyrir ofan en
Tóta nokkrum stigahúsum frá.
Hún laðaði að sér vini barnanna
sinna því það var afslappað og
fordómalaust andrúmsloft í
kringum hana.
Og þannig var það einmitt
sem við kynntumst Kollý. Hún
hafði einlægan áhuga á fólki.
Og þó eins og gengur og gerist
þegar árin liðu og við vorum
komnar með okkar fjölskyldur,
þá dró úr samskiptunum en það
var alltaf eins og við hefðum
hist eða heyrst í gær þegar að
því kom.
Lengi var í minnum höfð
ferðin sem farin var vestur í
Bæi í sveitina hennar Tótu. Þar
var dvalið í viku í eyðibýli með
Valdimar, Pálu, Kolbrúnu og
fleiri krakka.
Bugga kom líka með. Farið
var í heyskap og skemmtu sér
allir konunglega í rafmagns-
leysi á kvöldin við olíulampann.
Kollý talaði um þessa ferð í
mörg ár, svo gaman hafði hún
af henni.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um Kollý. Hún hafði
misst báðar dætur sínar sem
setur mark sitt á líf hverrar
manneskju sem í slíku lendir.
Kollý var samt alltaf hress og
kát og minnumst við kærrar
vinkonu með þakklæti.
Blessuð sé minning Kollýjar.
Brynja og
Þórhildur (Tóta).
Elsku afi.
Það er alltof
langt síðan ég hitti
þig seinast. Ég var
alltaf á leiðinni.
Ég vil þakka þér fyrir allar
stundirnar og mun alltaf minnast
þín með mikilli ást og kærleik.
Þær eru margar og dýrmætar
minningarnar sem ég á frá öllum
Einar
Sverrisson
✝ Einar Sverr-isson fæddist 9.
júní 1928. Hann lést
2. febrúar 2020.
Útför Einars fór
fram 20. febrúar
2020.
þeim skiptum sem
maður gisti hjá ykk-
ur ömmu, borðaði ís
og sælgæti, horfði á
bannaðar myndir og
svo var farið í bak-
aríið morguninn eft-
ir.
Ég er viss um að
þið amma séuð núna
saman einhvers
staðar ásamt öllu
ykkar fólki sem er
farið.
Góða ferð, elsku afi, knúsaðu
ömmu frá mér.
Þín sonardóttir,
Hjördís Erna Þorgeirsdóttir.
Hún Tóta Árna,
besta æskuvinkona
mín, er látin. Við
hittumst fyrst í
Mýrarhúsaskóla þegar við vorum
11 ára. Við urðum strax miklar
vinkonur og fórum svo saman að
æfa fimleika hjá ÍR. Tóta var
mjög skemmtileg og mikill grín-
isti; svo var hún líka svo falleg.
Seinna fluttum við hvor í sinn
borgarhlutann og hittumst þá
sjaldnar, en héldum vinkonusam-
bandinu með því að hittast af og
Þórunn
Árnadóttir
✝ Þórunn Árna-dóttir fæddist
19. júní 1929. Hún
lést 3. febrúar
2020.
Útför Þórunnar
fór fram 17. febr-
úar 2020.
til. - En vegir liggja
til ýmissa átta - og
lífið leiddi okkur
eiginlega smám
saman í ólíkari áttir
eftir því sem við
urðum eldri.
Síðast þegar ég
hitti Tótu var þegar
ég fór í áttræðisaf-
mælið hennar - og
það var mjög gaman
að hitta hana þar; –
nokkru áður hafði hún glatt mig
með nærveru sinni í áttræðisaf-
mæli mínu. En nú hefur Tóta,
mín góða æskuvinkona, kvatt og
ég hugsa til hennar með þakklæti
og kærleika.
Elsku Anna, ég sendi þér og
þinni fjölskyldu mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sigríður Björnsdóttir.
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
Okkar ástkæri
ÁSTÞÓR RUNÓLFSSON
húsasmíðameistari,
Þúfuseli 2,
lést sunnudaginn 2. febrúar.
Útför Ástþórs fer fram föstudaginn
28. febrúar frá Seljakirkju klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Ljósið, endurhæfingu fyrir
krabbameinsgreinda.
Ingunn Jóna Óskarsdóttir
Hildur Ástþórsdóttir Jóhann Ólafur Jónsson
Guðmundur Már Ástþórsson Dagný Alda Steinsdóttir
Hlín Ástþórsdóttir Hrafnkell Marinósson
Hulda Ástþórsdóttir Aðalsteinn Guðmannsson
Runólfur Þór Ástþórsson Heiðrún Ólöf Jónsdóttir
Silja Ástþórsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
ERLING SÖRENSEN,
umdæmisstjóri Pósts og síma á
Ísafirði,
lést miðvikudaginn 19. febrúar á
hjúkrunarheimilinu Eyri á Ísafirði.
Útför fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 29. febrúar
klukkan 14. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Blindravinafélag Íslands.
Arnfríður V. Hermannsdóttir
S. Svanhildur Sörensen Unnar Þór Jensen
Sveinn H. Sörensen Guðbjörg Jónsdóttir
Árni Sörensen Guðný Snorradóttir
Hrafnhildur Sörensen Gestur Í. Elíasson
Elskuleg systir okkar og mágkona,
HALLFRÍÐUR TRYGGVADÓTTIR
handavinnukennari,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 20. febrúar.
Útförin fer fram frá Neskirkju miðvikudaginn
4. mars klukkan 15.
Ásrún Tryggvadóttir
Margrét Tryggvadóttir
Þóra Tryggvadóttir Lárus Ragnarsson
og fjölskyldur
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VALGERÐUR ÞÓRUNN
KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 18. febrúar á
hjúkrunarheimilinu Eir.
Jarðarförin verður gerð frá Árbæjarkirkju föstudaginn
28. febrúar klukkan 13.
Magnea Sveinsdóttir Viðar H. Jónsson
Kristján Sveinsson
Hjalti þór Sveinsson Tolild Jensen
Jón Gunnar Sveinsson
Haraldur Már Sveinsson
Guðrún Sveinsdóttir Einar Skjervheim
barnabörn og barnabarnabörn