Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1970, Qupperneq 16

14 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
Mynd 8. Áhrif kalís
(K2O) á uppskeru-
magn að Korpúlfsstöð-
um 1964-1966.
Fig. 8. Influence of
potash (KoO) on yielci
of potatoes at Korp-
úlfsstadir in 1964—66.
2000g
lOOOg-
1964
150
250
350 KG
k2o/ha
4000g
3000g
1965
—x
1966
er borið, skolast auðveldlega burt með
vætu og regni.
Á Korpúlfsstöðum er jarðvegurinn hins
vegar fíngerður og með allmiklu af líf-
rænum efnum, sem jafna mjög raka jarð-
vegsins og draga úr útskolun áburðarins.
Áburðurinn nýtist því að öðru jöfnu miklu
betur í slíkum jarðvegi en t. d. í mjög
sendnu landi. Því er hugsanlegt, að spara
megi eitthvað á áburðarnotkun á sandjörð
með því að auka lífrænu efni jarðvegsins,
t. d. með einhvers konar sáðskiptum.
Athyglisvert er, hve rniklu meiri hlut-
fallsleg áhrif virðast vera að Korpúlfsstöð-
um af fosfóráburðinum en í Þykkvabæ.
Fosfórþörf virðist vera rnjög áþekk í þess-
um mjög svo ólíku jarðvegsgerðum eða allt
að 300—350 kg P205/ha til að geta búizt
við hámarksuppskeru (mynd 5 og 7), enda
þótt uppskerukúrfan fyrir Korpúlfsstaði
sýnist lítils háttar öðruvísi en í Þykkvabæ.
En í þessu sambandi má þó benda á, að
í nokkrum tilraunum Birch o. fl. 1967 kom
m. a. í Ijós, að hagkvæmasta fosfóráburðar-
rnagnið reyndist óháð fosfórástandi jarð-
vegsins samkvæmt þeim mælingaraðferðum,
sem reyndar voru.
Áhrif kalís og þá væntanlega líka kalí-
þörfin er greinilega rneiri í hinum tiltölu-
lega fíngerða jarðvegi Korpúlfsstaða en í
hreinum sandi Þykkvabæjar. Er þetta þver-
öfugt við það, sem annars staðar hefur
reynzt (Boyd og Dermott 1967).
Lítil sem engin áhrif á uppskerumagnið
er sýnileg í Þykkvabæjartilrauninni, en
hins vegar nokkur að Korpúlfsstöðum.
Uppskera þar virðist vaxa lítils háttar
(mynd 8), en þó jafnt við hvern einstakan
kalískammt. Má því kannski ætla með hlið-
sjón af því, hve kartaflan er jafnan talin
þurfa mikið kalí til sterkjumyndunar, að
óhætt sé að nota svipað magn kalís og af
fosfór. Mikil kalínotkun kann líka að vera
nauðsynleg vegna þess, að rnikið kalí er
talið draga úr því, að kartöflur dökkni við
suðu (Dickins o. fl. 1962, bls. 322). Þessi
atriði þyrfti því að rannsaka nánar.
Ljóst er, að ákveðið jafnvægi þarf að
vera á milli ofangreindra þriggja áburðar-
efna. Til dærnis hefur Boyd (1961) sýnt
með tilraunum mikilvægi þess við hin
margbreytilegustu skilyrði, að jafnvægi sé
í NPK-áburði og að uppskerutap getur
orðið í snauðum jarðvegi, ef notaður er