Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1970, Qupperneq 61

ÁBURÐARNOTKUN OG VETRARÞOL 59
ÞURREFNI HKG/HA
DRY MATTER HKG/HA
Mynd 2. Köfnunarefnisáburður og spretta fyrir kal 1968 og eftir kal 1969. Grunnáburður 60 P,
75 K kg/ha.
Fig. 2. Nitrogen application and yield bejore and after winter killing.
skipulag tilraunarinnar og áburðarnotkun
á tilraunaliði. Auk þess kemur þarna fram
umfram það, sem rakið er í línuritunum,
samanlögð uppskera bæði árin.
Ekki er ástæða til að fjölyrða um þessar
töflur; aðalniðurstöðurnar koma gleggst
fram í línuritunum. Af töflunum má þó
ráða, hvaða áburður hafi reynzt bezt bæði
árin. Þegar á heildina er litið, er vafalaust
hagstæðust svörun fyrir 120 N, 60 P, 50 K
í kjarna, þrífosfati og klórkalí. Þessi áburð-
ur gaf 48 hestburði á hektara bæði árin
samanlagt og uppskeruauki fyrir 120 kg/ha
N var 36 hestburðir. Þetta er að vísu ekki
stórkostleg spretta, eir þess ber að gæta, að
fyi'ra árið var sáð til grassins og sennilegt
er, að grassvörðurinn hafi alls staðar
þynnzt við kalið veturinn eftir, jafnvel þar
sem bezt spratt. Þar á oian bætist óhag-
stæð sprettutíð með mikilli úrkomu árið
1969. Næst á eitir kjarna, þx-ífosfati og
klóikali 120-60-50 reyndist svo sama NPK-
magn í 22-11-11 og þrífosfati, en það gaf
43 hestburði samanlagt bæði árin og upp-
skeruaukinn fyrir 120 kg/ha N var 31 liest-
burður.
Munur á sprettuáhrifum áburðartegunda
fer eftir veðurfarsskilyrðum, línurit 7. Við
sambærilegan áburð spratt verst á norð-
austasta borðinu, en bezt á því suðvestasta,
línurit 7.
Við áburðarmagn 180-60-50 kg/ha NPK
reyndist blanda af túnáburðinum 22-11-11
að viðbættum kjarna og þrífosfati betur en
kjarni, þrífosfat og klórkalí, og gilti það
jafnt á borði nr. I og nr. 4. Sprettan var í