Skessuhorn - 28.10.2020, Qupperneq 31

17
Guðrún Jónsdóttir íbúi í Brákarhlíð segir heimil-ið alveg „framúrskarandi
gott.“ Guðrún vann sjálf á heim-
ilinu í 19 ár og aðspurð segir hún
aðstæður þá og í dag ekki vera sam-
bærilegar. „Þetta er afskaplega mik-
ið breytt, húsaskipan og allt sam-
an. Umönnunarstörfin eru þó ekki
ósvipuð held ég, en það er mik-
ið fleira fólk að sinna því í dag en
var þá. Það var bara einn hjúkr-
unarfræðingur að vinna hér þeg-
ar ég var, hún Birna Jakobsdóttir.
Þetta er allt annað núna, svo mik-
ið hefur breyst,“ segir hún og bros-
ir. „Nema kannski maturinn, hann
hefur ekki breyst mikið. Það hef-
ur alltaf þurft að elda og fólk þurft
að borða og það breytist ekkert,“
bætir hún við en sjálf vann Guðrún
lengi í eldhúsinu á heimilinu.
Guðrún flutti í Brákarhlíð 15.
desember 2018 og segist ekki hafa
leiðst í eina mínútu síðan hún
flutti. „Það er ekki hægt að hugsa
sér betri stað að vera á held ég.
Hér er hugsað alveg einstaklega
vel um mann og allt heimilið,“
segir hún. „Ég ákvað nú að flytja
hingað því ég var bara orðin mjög
léleg, sérstaklega í fótunum og
það var held ég líka betra fyrir
fólkið mitt að ég kæmi hingað.
Það er sko ekkert að því og ég get
ekki hugsað mér betri stað,“ bætir
hún við. Guðrún er aldursforseti
í Brákarhlíð í dag, 95 ára gömul
en auk hennar eru systur hennar
tvær einnig búsettar á heimilinu,
Elísabet sem er að verða 94 ára og
Guðríður 93 ára. En hvernig semur
systrunum? „Okkur semur mjög
vel og hefur alltaf gert. Við höfum
aldrei nokkurn tímann rifist,“
svarar Guðrún og hlær. arg
Rebekka Guðnadóttir er eig-inkona Ásgeirs Rafnsson-ar íbúa í Brákarhlíð. Ásgeir
veiktist 53 ára gamall og á nokkr-
um árum ágerðist sjúkdómurinn
það mikið að hann varð að hætta
að vinna. Svo leiddi eitt af öðru og
á einhverjum tímapunkti var stað-
an sú að hann gat ekki verið einn
heima og þá fékk hann inni á dag-
deild sem starfrækt er í Brákarhlíð.
Hann fékk svo hvíldarinnlögn fyr-
ir rúmum tveimur árum og upp frá
því varanlega innlögn, sem þýð-
ir að nú hefur hann sitt herbergi.
„Ásgeir er með sjúkdóm sem heit-
ir Lewy body og þarf í dag að-
stoð við alla hluti. Að viðurkenna
að þú treystir þér ekki lengur til að
hafa mannin þinn heima yfir nótt
og þurfir að leita á náðir hjúkrun-
arheimilis er bæði sárt og erfitt,
en viðmótið sem við höfum feng-
ið í Brákarhlíð hefur hjálpað mikið.
Það er sama hvað er, það eru all-
ir boðnir og búnir að gera allt sem
hægt er til að hjálpa. Það skiptir
svo miklu máli,“ segir Rebekka.
Undanþága frá
heimsóknarbanni
Lewy body er
heilabilunarsjúkdómur og þarf
Ásgeir því mikla umönnun og
að sögn Rebekku hefur ástandið
vegna Covid-19 verið einstaklega
erfitt fyrir hann. „Það er auðvitað
mjög erfitt fyrir alla íbúa dvalar-
og hjúkrunarheimila þessar lokanir
vegna Covid. En heilabilaðir
þurfa alveg sérstaklega mikla
nánd við sína ástvini og hafa ekki
alltaf skilning á ástandinu svo
þetta reynir sérstaklega á þá. En
í Brákarhlíð hefur verið tekið svo
vel á þessu og fæ ég til að mynda
undanþágu til að koma í heimsókn
tvisvar í viku,“ segir Rebekka og
bætir við að langa lokunin síðasta
vor hafi reynst Ásgeiri of erfið.
„Það voru allir sammála um að það
væri honum ekki gott að fá enga
heimsókn í langan tíma og þess
vegna fæ ég að koma. En það er
þetta sem ég elska við Brákarhlíð,
það er svo vel hugsað um alla sem
þar búa og allt reynt til að hjálpa.
Mér þykir því óendanlega vænt
um að fá enn að koma til hans í
heimsókn,“ segir Rebekka.
Fallegar móttökur
Undir venjulegum kringumstæðum
reynir Rebekka að heimsækja
Ásgeir daglega eða annan hvern
dag og segist alltaf finna sama
góða viðmótið og hlýjuna frá
öllum á heimilinu. „Þegar ég fékk
að koma aftur í heimsókn eftir
löngu lokunina síðasta vor var
komið til okkar með bakka með
kaffi, konfekti og rauðum hjörtum
og ég fór bara næstum að gráta.
Þetta var svo huggulegt og fallega
gert en það eru þessir litlir hlutir
sem skipta svo miklu máli,“ segir
Rebekka „Þessi væntumþykja sem
maður finnur,“ bætir hún við.
Aðspurð segir Rebekka Ásgeir
almennt ánægðan í Brákarhlíð svo
lengi sem sjúkdómurinn er ekki
mjög slæmur. „Þessi sjúkdómur
hegðar sér þannig að stundum er
sjúklingurinn betri og stundum
verri. Það fylgja honum miklar
ranghugmyndir og þegar hann er
á þeim stað líður honum ekki vel.
Hann vill auðvitað vera heima og
það er hræðilegt að geta ekki alltaf
tekið hann með heim og að þurfa
að viðurkenna að maður treysti sér
ekki lengur til að sjá um hann sjálf.
En þá daga sem hann er á góðum
stað er hann nokkuð sáttur,“ segir
Rebekka.
Hlýlegt heimili
Aðspurð segir hún Brákarhlíð
mjög heimilislegt og hlýlegt. „Það
er unnið eftir Eden stefnunni í
Brákarhlíð og þá er lagt upp með
að hafa allt heimilislegt, sem er
frábært,“ segir Rebekka. „Sumt
starfsfólkið þekkir Ásgeir frá fornu
fari, sem hjálpar mikið. Það fólk
þekkir hann og getur því aðeins
spaugað við hann, sem honum
þykir mjög gaman,“ segir Rebekka
og bætir við að heilt yfir hafi hún
ekki yfir neinu á kvarta varðandi
Brákarhlíð. „Þetta er gott heimili
og ég segi það alveg frá hjartanu
að þarna færðu yndislegt viðmót
frábærra yfirmanna og starfsfólks
og það er það sem skiptir máli,“
segir Rebekka, aðstandandi í
Brákarhlíð.
arg/ Ljósm. úr einkasafni.
Rebekka segir Brákarhlíð
vera yndislegt heimili
Rebekka og Ásgeir á góðri stund.
Rebekka og Ásgeir áður en hann varð veikur.
„Framúrskarandi gott
að búa í Brákarhlíð“
Systurnar Guðríður, Elísabet og Guðrún Jónsdætur eru allar búsettar í Brákarhlíð.
Guðrún Jónsdóttir og fimm ættliðir.
Til hamingju með 50 árin!
Hjúkrunar- og
dvalarheimilið
Barmahlíð