Morgunblaðið - 26.06.2021, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ 2021
✝
Egill fæddist í
Reykjavík 11.
júní 1955. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu í Skál-
holti 9. júní 2021.
Foreldrar Egils
voru Hallgrímur H.
Egilsson, f. 13.7.
1919, d. 7.5. 1996,
garðyrkjubóndi og
Sigurlaug Guð-
mundsdóttir, f.
24.2. 1919, d. 3.4. 2002, hús-
freyja. Bræður Egils eru Jón
Hallgrímsson, f. 12.1. 1944,
fyrrv. lögregluþjónn og bílstjóri
í Reykjavík, eiginkona hans var
Herdís Jónsdóttir, f. 13.8. 1944,
d. 23.11. 2012, og Páll Hall-
grímsson, f. 15.6. 1958, vörubíl-
stjóri í Reykjavík.
Þann 23.9. 1989 kvæntist Egill
Ólafíu Sigurjónsdóttur
hjúkrunar fræðingi, f. 19.8.
1956. Foreldrar hennar voru
Sigurjón Guðbergsson, f. 1.8.
1907, d. 3.1. 1984, málara-
meistari og Jóhanna Sveins-
dóttir, f. 14.1. 1931, d. 21.1. 2007,
húsfreyja. Börn Egils og Ólafíu
eru: 1) Sóley Linda, f. 3.12. 1989,
BA í bókmenntum, MA í leik-
húsleikstjórn, starfar sem bóka-
vörður og stundar MA í upplýs-
ingafræði við HÍ. Unnusti
hennar er Viðar Stefánsson,
Grafning, Laugardal og Þing-
vallasveit. Hann þjónaði átta
sóknum en kirkjurnar sem hann
þjónaði voru alls tólf því auk
sóknarkirknanna þjónaði hann
einnig Sólheimakirkju og
Úthlíðarkirkju. Egill kynntist
eiginkonu sinni þegar hann var
gæslumaður á Kleppsspítalanum
og hún var þar hjúkrunarnemi.
Þau hafa því fetað æviskeiðið
saman í 40 ár og Ólafía staðið
þétt við hlið eiginmanns síns í
prestsþjónustu hans. Egill sat í
stjórn Skógræktarfélags Skaga-
strandar 1992-97, stjórn Kirkju-
miðstöðvarinnar við Vestmanns-
vatn 1993-97, var formaður
áfengisvarnanefndar Höfða-
hrepps 1994-97, í stjórn Presta-
félags hins forna Hólastiftis
1995-97, í fulltrúaráði Hjálp-
arstofnunar kirkjunnar 1995-98,
í stjórn Æskulýðssambands
kirkjunnar í Hólastifti 1996-97, í
stjórn Collegium Musicum, sam-
taka um tónlistarstarf í Skál-
holti, frá 1998, stjórn Helgisiða-
stofu í Skálholti um árabil og í
stjórn Þorláksbúðarfélagsins frá
2011. Egill sótti ýmis námskeið,
m.a. í klaustri í Danmörku, nam
og stundaði centering prayer í
klaustri í Colorado, lauk námi í
stjórnendamarkþjálfun 2017 frá
HR og lauk námi í meðferðardá-
leiðslu frá Bandaríkjunum árið
2018.
Útförin verður gerð frá Skál-
holtsdómkirkju í dag, 26. júní
2021, klukkan 13.
prestur í Vest-
mannaeyjum. 2)
Hallgrímur Davíð,
f. 12.9. 1993, BA í
vélaverkfræði HÍ,
BA í tölvunarfræði
HÍ. Starfar í
Svarma yfir hug-
búnaðarþróun. Eg-
ill vann fram á full-
orðinsár í
gróðurhúsi pabba
síns í Hveragerði.
Hann lauk landsprófi frá Hlíð-
ardalsskóla í Ölfusi eftir nám í
Barna- og gagnfræðaskóla
Hveragerðis. Hann lauk stúd-
entsprófi frá MH 1976. Að því
loknu vann hann sem gæslumað-
ur á geðdeild Landspítalans og
var einn vetur kennari við
Grunnskólann á Bíldudal. Egill
nam sálfræði við HÍ en flutti sig
síðan yfir í guðfræðideild og
lauk cand. theol-prófi 1991. Með
náminu var hann vaktmaður að
Sogni í Ölfusi hjá SÁÁ og kirkju-
vörður í afleysingum við Dóm-
kirkjuna í Reykjavík. Þar sá
hann lengi um barnastarf ásamt
Ólafíu. Egill var sóknarprestur í
Skagastrandarprestakalli 1991-
1998. Hann tók við embætti
sóknarprests í Skálholts-
prestakalli 1998 og sinnti því til
æviloka. Prestakallið nær yfir
Bláskógabyggð, Grímsnes,
Það er ávallt erfitt að skrifa um
látna ástvini svo sómi sé að. Bæði
þeim sem skrifar og hinum látna.
Orð eru jú í grunninn bara orð og
mannsævi og minningar er aldrei
fyllilega hægt að móta eða miðla
með orðunum einum.
En minningarnar eru dýrmæt-
ar og í sorginni er gott að tína
þær til er ég kveð Egil, ástkæran
tengdaföður minn, með þökkum
og hlýhug.
Ég hlakkaði reyndar lítið til
þess að hitta Egil í fyrsta skipti
og má segja að það hafi valdið
mér miklum kvíða. Fyrir utan
hinn klassíska ótta gagnvart því
að hitta tengdaforeldra í fyrsta
skipti var hann sóknarprestur í
Skálholti, fornum og virðingar-
miklum sögustað, og af prófíl-
mynd hans á Facebook að dæma
var hann grjótharður mótorhjóla-
kappi, sitjandi á stóru mótorhjóli.
En kvíðinn hvarf fljótt þegar
við hittumst loks og hörkutólið
var hvergi að finna. Ljóst var frá
fyrstu kynnum að þar fór einstak-
lega blíður maður sem tær kær-
leikur streymdi frá. Þá hafði hann
mikinn áhuga á öðru fólki og bar
einstaka virðingu fyrir þeim sem
voru algjörlega þeir sjálfir. Sem
betur fer fyrir mig.
Við náðum strax ágætlega
saman, enda heppilegt að ég var í
guðfræðinámi, og urðu samtöl um
trúmál, kirkju og kristni fjöl-
mörg. Síðar fékk ég að fylgja hon-
um og aðstoða í prestsþjónust-
unni í hinu víðfeðma
Skálholtsprestakalli sem var sér-
lega góð reynsla. Egill leyfði mér
að gera margt í helgihaldinu og
meira eftir því sem á leið og fyrir
það er ég þakklátur. Samtöl okk-
ar í bílnum milli kirkna eru mér
minnisstæð og hefði ég viljað að
þau yrðu fleiri.
Í þessari þjónustu, sem var oft-
ast á páskum og jólum, sá ég
hversu alvarlega hann tók þjóns-
hlutverki sínu sem prestur. Ekki
þó á þann hátt að hann notaði
starf sitt eða stöðu til að tala nið-
ur til annarra heldur var köllun
hans til prestsþjónustu svo
áþreifanleg og djúpstæð og sann-
arlega áttaði hann sig á því að
þrátt fyrir að hann væri mikil-
vægur sem prestur þá var sá sem
leitaði þjónustu hans þeim mun
mikilvægari.
Þegar ég varð prestur í Vest-
mannaeyjum sýndi hann minni
þjónustu áhuga og spurði reglu-
lega um ýmislegt tengt helgi-
haldi, samfélaginu eða öðru sem
bar á góma. Var ávallt gaman að
fá hann í heimsókn þrátt fyrir að
hann hafi aldrei krafist sérstakr-
ar gestrisni enda ávallt sáttur við
það sem hann hafði og óskaði ekki
eftir meiru en þurfa þótti. Þá lifði
Egill algjörlega í núinu og fór
sína leið í öllu sem hann tók sér
fyrir hendur og ekki var verra ef
það gat verið einkennilegt á ein-
hvern hátt.
Gott hefði verið að allar þessar
stundir og aðrar yrðu fleiri en svo
verður ekki. Enginn veit sína ævi
fyrr en öll er og skyndilegt andlát
hans ristir djúpt hjá okkur fjöl-
skyldunni. Það er um leið skrýtið
og sárt en skyndilegt andlát hans
hefur e.t.v. kennt stærstu lexí-
una: Lífið er núna. Sárt er að
þetta hafi þurft til þess.
Elsku Egill, takk fyrir að hafa
tekið vel á móti mér í fjölskyld-
una, takk fyrir allar góðar stundir
á akrinum og takk fyrir að feta
þinn veg sem dyggur þjónn
Drottins. Mér þykir vænt um
hlutverk þitt í lífi mínu.
Guð blessi minningu þína.
Amen.
Viðar Stefánsson.
Séra Egill er nú farinn,
enginn var þó fyrirvarinn.
Hann sem átti eld í huga
ást og trú sem mátti duga
til að þjóna þeim sem vilja
þekkja Guð og orð hans skilja
(ÞKÁ)
Okkar kæri Skálholtsstaður
hefur misst tryggan þjón. Séra
Egill sóknarprestur hefur verið
kallaður til himnaföðurins, sem
hann helgaði líf sitt af trú-
mennsku og heilindum. Langri og
farsælli prestsþjónustu hans er
lokið. Ófáar eru þær sálirnar, sem
hann hefur blessað með einstakri
handleiðslu sinni. Við erum á
meðal þeirra.
Síðastliðin sex ár höfum við
leitt Kyrrðardaga kvenna í Skál-
holti. Þjónusta séra Egils á þess-
um dögum hefur skipt sköpum í
lífi okkar og þeirra mörgu kvenna
sem hafa notið hennar. Samstarf
okkar við séra Egil einkenndist af
gagnkvæmri virðingu og kær-
leika, þar sem þakklæti og gleði
voru ríkjandi. Hann sagði oft að
þátttaka hans í kyrrðarstarfinu
okkar væri honum bæði hvatning
og endurnæring í daglegum
störfum. Sjálfur bauð hann upp á
kyrrðarstund í hinum ýmsu sókn-
um Skálholts.
Köllun Guðs var sterk í lífi séra
Egils. Hans gæfa var að hlýða því
kalli. Trúarsannfæring hans
sterk og hann var óhræddur við
að kanna hinar ýmsu víddir til-
verunnar. Eins var hann mjög
fróður um og hafði mikinn áhuga
á því sem tengdist lífi okkar
mannanna á jörðinni þá og nú.
Þetta dýpkaði skilning hans á
guðdóminum og andlegri tilvist
mannsins.
Okkar gæfa er að hafa notið
þjónustu hans. Hann var okkur
mikil og góð fyrirmynd. Hug-
rakkur auðmjúkur og hlýr. Upp-
byggjandi en um leið beittur í
prédikun sinni, trúr orði Guðs,
sem varð í flutningi hans bæði lif-
andi og kröftugt. Oft gerði hann
góðlátlegt grín að sjálfum sér, og
þá var auðveldara að samsama
sig því sem hann prédikaði. Þann-
ig náði hann svo vel til þessa fjöl-
breytta hóps kvenna.
Hjörtu okkar eru full þakklæt-
is fyrir kæran leiðtoga og vin,
sem við kveðjum í dag. Við biðj-
um Skálholtsstað blessunar og
handleiðslu þess Guðs, sem séra
Egill helgaði líf sitt og krafta. Guð
gefi vernd og grósku hverju fræi
sem hann sáði og hlúði að af nær-
gætni.
Eiginkonu hans og fjölskyld-
unni allri biðjum við huggunar
Guðs í hennar miklu sorg.
Skálholts kirkjuklukkur óma,
kveðjustund er sveipuð ljóma.
Er sem helgur himnaskarinn
heiðri þann sem nú er farinn.
Faðir vor á himni háum,
huggun þína’ og líkn við þráum.
(ÞKÁ)
Anna Stefánsdóttir,
Ástríður Kristinsdóttir,
Bergþóra Baldursdóttir,
Kristín Sverrisdóttir,
Þórdís Klara Ágústsdóttir.
Að eiga góðan vin er dýrmætt
og mikils virði! Að missa góðan
vin er svo sárt og erfitt! Egill var
góður vinur og var mér mikils
virði! Hann var einstakur vinur.
Við spjölluðum oft saman um svo
margt, lífið og tilveruna og spáð-
um í margt. Hann var mikill húm-
oristi og var stutt í hláturinn og
grínið hjá honum. Hann kom
austur í maí til að ferma hjá okk-
ur og kom aldrei annað til greina
en að fá Egil. Sem betur fer tók
hann vel í þessa bón og flaug
austur til okkar. Þegar við vorum
að undirbúa ferminguna þá
spurði ég hann hvort að það ætti
að fara tvisvar með Faðirvorið og
var hann snöggur að svara: „Já,
ekki spurning! Allir alvöruprest-
ar fara með það tvisvar“ og síðan
brosti hann. Já, Egill var sko al-
vöru prestur og var alltaf gott að
fara í messu til hans enda átti ég
það til að fara í eins margar
messur hjá honum um jólahátíð-
ina eins og ég gat þegar ég kom
suður. Þegar ég keyrði Egil út á
flugvöll þann 21. maí, daginn eftir
ferminguna, þá kvöddumst við
með faðmlagi og töluðum um að
þau yrðu að koma austur og ég
myndi keyra með þau um Aust-
firðina við tækifæri. Hann kvaddi
mig og sagði: „Áslaug, við skulum
heyrast fljótlega. Mjög fljótlega.“
Við vorum ekki búin að heyrast
því það voru bara liðnir 20 dagar
frá því hann var hér og þar til
hann varð bráðkvaddur. Lífið er
alltaf að kenna mér að það er ekki
hægt að ganga að neinu vísu.
Elsku Ólafía, Sóley Linda,
Hallgrímur Davíð og Viðar. Miss-
ir ykkar er mikill. Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg. Egill
var einstakur maður og ég er rík-
ari að hafa fengið að kynnast
honum og ykkur fjölskyldunni.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Elsku Egill, góða ferð í sum-
arlandið, hafðu kæra þökk fyrir
allt og allt.
Þín vinkona,
Áslaug frá Króki.
Stórt skarð og vandfyllt hefur
myndast í skólasystkinahópnum
og meðal þjóna kirkjunnar við
mjög svo ótímabært og skyndi-
legt fráfall dómkirkjuprestsins í
Skálholti, Egils Hallgrímssonar.
Enginn átti von á þessu og
ábyggilega mörgum líkt farið og
mér að eiga erfitt með að trúa
þessu í fyrstu.
Ég kynntist honum fljótlega
eftir að hann kom í deildina, og
talaði oft við hann. Það var strax
auðfundið, hversu hann ígrund-
aði allt vel, sem við lærðum og
lásum. Allt var það líka með mik-
illi athygli, ígrundun og yfirlegu,
og var nákvæmt, vandað og vel út
hugsað, sem frá honum kom í
ræðu og riti. Þar var ekki verið að
kasta til höndunum. Það var
gaman að tala við hann, því að
hann var fróður og skemmtileg-
ur. Hann var líka rólegur og yf-
irvegaður og hafði mjög góða
nærveru. Strax í deildinni gat
maður greint í honum takta sálu-
sorgarans, og ég hugsaði stund-
um, að það yrði áreiðanlega góð-
ur prestur úr honum, sem og
varð. Þá vissi ég ekki, að hann
hafði verið í sálfræðinámi áður.
Það var gott að njóta nærveru
hans og félagsskapar þeirra
beggja, Ólafíu og hans, en þau
voru oftar en ekki saman í deild-
inni. Það var auðséð, að þau áttu
vel saman.
Þegar hann var kjörinn dóm-
kirkjuprestur í Skálholti, þá var
hann réttur maður á réttum stað.
Hann sómdi sér ákaflega vel í því
embætti, og setti sinn svip á stað-
inn. Ég var um vikutíma í Skál-
holti sumarið 2004, en hitti svo á,
að þau Ólafía voru í sumarleyfi,
og komu ekki fyrr en daginn, sem
ég fór af staðnum. Það var gott að
hitta þau, og auðfundið, að Egill
var vinur vina sinna, og skipti
ekki máli, þótt við hefðum ekki
sést eða talast við svo árum
skipti. Það var alltaf gott að hitta
hann.
Það er vissulega mikil eftirsjá
að þessum góða dreng, og ís-
lenska þjóðkirkjan hefur misst
einn af sínum bestu þjónum.
Með sorg í hjarta kveð ég nú
þennan ágæta skólabróður minn
hinstu kveðju, og bið honum allr-
ar blessunar Guðs, þar sem hann
er í landi ljóss og friðar, með
kærri þökk fyrir góða og gjöfula
viðkynningu gegnum árin. Ólafíu
og fjölskyldunni allri votta ég
mína dýpstu samúð og bið Guð að
vera með þeim, styrkja þau og
styðja á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Egils
Hallgrímssonar.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Fráfall séra Egils Hallgríms-
sonar var harmafregn. Hryggð
vina hans og samferðafólks er
mikil en mestur er missir fjöl-
skyldu hans. Hví hafa örlögin
kallað „svona vænan vinnumann
af velli heim á bæ um miðjan
dag.“
Menntaskólaárin í Hamrahlíð
fyrir næstum hálfri öld voru ár
þroska og lærdóms. Þá varð til
einlæg vinátta okkar Egils. Í
Grjótaþorpi stutt frá Unuhúsi
var annað lítið hús þar sem stúd-
entsefni úr MH hittust. Þangað
sótti Egill til að hitta vini sína,
hlýða á tónlist og gleðjast. Gesta-
gangur var mikill og gleðin eftir
því.
Vináttan við Egil var gefandi,
hann var einstaklega skemmti-
legur, hlýr og hjálpsamur. Skarp-
greindur, jákvæður og fjölfróður
um menn og málefni. Kurteisi,
hófsemi og hlédrægni einkenndu
vandaða framkomu hans. Sam-
ræður við hann voru heillandi og
aldrei skorti umræðuefni. En það
var einnig gott að geta þagað
með Agli, þegar hlýtt var á tónlist
án samtala. Margar hljómplötur
voru spilaður upp til agna á þess-
um árum.
Og svo kom Ólafía. Glæsileg
eins og í ævintýri, með kolsvart
hár og hvít á hörund. Ástin
kviknaði og fyrr en varði var
hann fluttur inn til hennar á
Nönnugötuna. Virðingin og hlýj-
an á milli þeirra var mikil. Þau
ætluðu að eigast til æviloka.
Egill var ætíð önnum kafinn.
Meðfram námi stundaði hann oft-
ast vinnu, enda vinnusamur.
Hann seldi sumarblóm, var
gæslumaður, kennari, kirkju-
vörður, þýðandi og hann sté
meira að segja á fjalirnar í Þjóð-
leikhúsinu. Í háskólanum tók Eg-
ill sér tíma, var óviss um sálfræð-
ina en svo fann hann fjölina sína í
guðfræðinni. Hann var einlægur
trúmaður og ákvað að þjóna Guði
og boða fagnaðarerindið. Eftir að
guðfræðinni lauk hélt hann
áfram að bæta við sig – hann var
alltaf að læra.
Prestsár Egils urðu þrjátíu.
Hann boðaði Orðið með merki-
legum predikunum ásamt eftir-
minnilegum og innihaldsríkum
hugvekjum á vefsíðu kirkju sinn-
ar og söng fallegar messur. Það
var eftirminnilegt að sækja þær í
Skálholti og þess virði þótt vega-
lengdir væru drjúgar. Hann var
hugsunarsamur um sóknarbörn
sín og ávann sér vinsældir og
virðingu þeirra.
Snemma á prestsárum Egils
átti Kirkjan erfitt. Egill tók þær
innantökur nærri sér og skipaði
sér í hóp þeirra presta sem vildu
reglufestu. Hann lét til sín taka
þegar honum var misboðið og
tjáði sig þá af hugrekki. Þegar
gjaldtaka hófst í Skálholtskirkju
mótmælti Egill kröftuglega og
sagði: „Kirkjan er opin faðmur
Guðs. Þetta er ekki listasafn,
þetta er heilagt hús“.
Nú er hún Snorrabúð stekkur,
það var einstakt að vera sam-
ferðamaður Egils, notaleg fram-
koma hans, hlýja handtakið, blik-
ið í augunum, viðkunnanlega
röddin og brosið hans sköpuðu
góða nærveru. Egill var góðvilj-
aður og átti ekki í illdeilum við
fólk en var hreinskiptinn. Hans
er sárt saknað. Nú stafar ylur frá
gömlu jólakortunum og hugleið-
ingar hans í gestabókinni úr
Grjótaþorpinu eru hreinar perl-
ur. Ólafíu, eiginkonu hans, börn-
um þeirra og öðrum ástvinum
eru færðar innilegar samúðar-
kveðjur. Nú hefur hann haldið til
austurs eilífa. Hafi hann þökk
fyrir allt og allt. Blessuð sé minn-
ing Egils Hallgrímssonar.
Skúli Eggert Þórðarson.
Við fráfall sr. Egils Hallgríms-
sonar er mikill harmur kveðinn
að fjölskyldu hans og sóknar-
börnum í Skálholtsprestakalli.
Hann var ástsæll sóknarprestur,
staðfastur í trúnni og sýndi í
þjónustu sinni lipurð og um-
hyggju fyrir sóknarbörnum sín-
um. Það aflaði honum virðingar
og tiltrúar hjá þeim sem hann
þjónaði.
Hlýja og góðvild einkenndi Eg-
il og skilningur á högum fólks og í
starfi sínu kunni hann svo vel að
beina athyglinni að því góða og já-
kvæða en horfast jafnframt í
augu við raunveruleikann.
Hann hlúði vel að sóknarbörn-
um sínum, til hans gátu þau leitað
og var liðveisla hans þeim ómet-
anleg því hann miðlaði af mann-
gildi sínu og manngæsku. Vinnu-
dagurinn var oft langur í stóru og
víðfeðmu prestakalli. Prédikanir
hans voru í senn vel ígrundaðar,
vekjandi og uppbyggilegar, nær-
vera hans sjálfs þægileg, öll
mannleg samskipti honum eðlis-
læg og nærgætin. Hann brann
fyrir barna- og æskulýðsstarfi og
sinnti því sérstaklega vel, enda
sér vel meðvitaður um að þar er
grunnurinn lagður að lífsgildun-
um.
Egill var fróðleiksfús og and-
leg málefni honum hugleikin. En
hann lét ekki þar við sitja heldur
kynnti sé einnig alþjóðamál og
viðskipi og eiginlega allt þar á
milli. Allt sem laut að lífsgátunni
miklu var honum hugleikið og
hann leitaði svara og fann þau í
okkar kristnu trú og boðskap
frelsarans. Hann hafði fjölþætta
starfsreynslu áður en hann hóf
prestsþjónustu, og vann með guð-
fræðináminu hin ýmsu störf.
Hann var sífellt að leita sér frek-
ari þekkingar og reynslu, fór á
styttri og lengri námskeið og ráð-
stefnur bæði utanlands og hér
heima og fylgdist vel með í guð-
fræði og raunar á öllum sviðum
sem lúta að mannlegum kjörum
og aðstæðum og lifði fram á síð-
asta dag eftir því mottói að vita
meira og meira, meir í dag en í
gær. Var hann enda víðlesinn og
fróður. Hann var maður sem stóð
og féll með verkum sínum, og
þeirrar gerðar að vilja í engu
bregðast því er honum var trúað
fyrir.
Og áhugamál hans voru á fleiri
sviðum, hann er sóknarbörnum
sínum ógleymanlegur á mótor-
fáki sínum sem hann naut þess að
ferðast á.
Fjölskylda hans, hans góða
kona Ólafía og börnin hans Sóley
Linda og Hallgrímur Davíð, voru
samofin verkahring Egils í Skál-
holti og Ólafía var honum sam-
stíga að láta allt ganga upp og
studdi hann vel í starfi hans og
þjónustu þar sem ekki er spurt
um tíma eða dag þegar kallað er
eftir þjónustu prestsins.
Í hópi okkar presta á Suður-
landi var hann góður félagi, hlýr í
samræðum og manna skemmti-
legastur enda einstaklega vel gef-
inn og skýr í hugsun og framsetn-
ingu. Hjá honum var alltaf stutt í
húmorinn og gaman að sjá hvern-
ig honum tókst að fanga athygli
viðstaddra þegar hann sló á létta
strengi. Við prestarnir söknum
vinar í stað en þökkum jafnframt
fyrir samfylgdina, fyrir gefandi
samskipti og sanna fyrirmynd í
þjónustu Drottins.
Ég sendi eiginkonu hans og
fjölskyldu hugheilar samúðar-
kveðjur. Megi góður Guð styrkja
þau og blessa.
Halldóra J. Þorvarðardóttir
prófastur.
Ritað er í Opinberunarbók
Jóhannesar 14.13:
Og ég heyrði rödd af himni sem sagði:
„Rita þú: Sælir eru dánir, þeir sem í
Drottni deyja upp frá þessu. Já, segir
andinn, þeir skulu fá hvíld frá erfiði sínu
því að verk þeirra fylgja þeim.“
Séra Egill Hallgrímsson, dóm-
kirkjuprestur í Skálholti og sókn-
arprestur hins víðlenda Skál-
holtsprestakalls, hefur óvænt
verið kallaður burt frá sinni jarð-
nesku sáningu inn til himneskrar
uppskeru. Það er sárt að sjá hon-
um á bak meðan enn var mörgu
að sinna og margs að gæta. En
Guð hlýtur að ráða.
Ritað er í Sálmunum: (Sálm.
102. 24,)
Egill Hallgrímsson