Rit Landbúnaðardeildar : A-flokkur - 01.05.1967, Qupperneq 128

Samanburður á stofnum af hvítsmára og rauðsmára.
Trials with strains of Trifolium repens and T. pratnse.
Uppskera hey hkg/ha.
Hvítsmári:
Sámsstaðir, 84. ’59: 1959 1960 1961
a. Morsö 124.7 43.0 29.3
b. Ötofte 124.4 43.0 29.6
c. S—184, Aberystwith 133.6 48.9 30.1
d. S—100 — 126.5 42.7 30.9
e. Alsike org. Svea 130.9 44.7 31.7
Rauðsmári:
Sámsstaðir, 85. ’59:
a. Toten 101.1 71.3 46.5
b. Molstad 98.2 78.0 48.1
c. Tammisto 83.7 60.5 28.1
d. Kustresk 79.1 77.1 37.0
e. Mammoth 70.0 55.0 31.5
Áburður kg/ha: 60 N, 70 P2O5, 100 K2O.
Af hvítsmáranum er eftir slæðingur af Morsö, en mjög lítið af hinum
stofnunum.
Af rauðsmárastofnunum er slæðingur af Toten og Molstad, en hinir
horfnir að mestu.
Sáðmagn af smáranum var 10 kg/ha og auk þess 4—5 kg vallar-
foxgras.
Það er nauðsynlegt að sá einhverju grasfræi með smáranum, ef hann
á að geta lifað og hefur lítið magn af vallarfoxgrasi reynzt vel, en þess
verður vel að gæta að hafa N-áburðinn hóflegan.
Hin óeðlilega uppskera 1959 stafar væntanlega af feikilegum áburði í
tilraunalandinu og að hin mikla uppskera sé fyrst og fremst vallarfoxgras.
Má gera ráð fyrir, að þessi tuppskera 1959 hafi kæft að miklu leyti smár-
ann, enda er hann svo til allur horfinn 1961. Er því erfitt að dæma um
þessa stofna. Margir stofnar eru þekktir, en þó einna bezt Morsö-hvítsmári,
sem reyndist mjög vel áður en hin mikla köfnunarefnisnotkun hófst hér á
landi á tún og nýræktir. Aburðartilraunir hafa sýnt, að smárinn þolir ekki
til lengdar meira en 60—80 kg N/ha.
126