Heilsuvernd - 01.04.1946, Qupperneq 8

6
HEILSUVERND
rækileg tæming þeirra efna, sem myndast við lífsbrnn-
ann. En þar er það einnig næringin, sem mestu ræður,
þótt fleira komi til greina. Ef þessum tveimur skilyrð-
um er ekki fullnægt, fer heilbrigðin út um þúfur. Blóð-
ið, sem flytur alla næringu um líkamann, verður að
vera svo hreint sem kostur er á, ef heilbrigði og vel-
líðan á að vera borgið. En þessu er ekki gefirtn sá gaum-
ur sem vert væri.
Lifandi fæða. Fyrsta næring hvers spendýrsungviðis
er mjólkin, og hezt er mjólk þeirrar dýrategundar, sem
ungviðið heyrir til. Þannig er brjóstamjólkin eðlilegust
fæða ungbarninu, kúamjólkin kálfinum, sauðamjólkin
lambinu, kaplamjólkin folaldinu o. s. frv.
En móðurmjólkin er því aðeins fullkomlega náttúr-
leg og fullkomin fæða, að ungviðið sjúgi liana sjálft
með sínum eigin munni, þannig að hún verði ekki fvr-
ir neinum áhrifum af loftinu eða öðrum utanaðkom-
andi áhrifum. Slik fæða er lifandi á iikan liátt og þeg-
ar rándýrið sýgur blóðið úr bráð sinni. Mjólkin er hluti
af móðurinni, meðan hún ber hana í brjóstum sér.
Ég hefi orðið þess var, að jafnvel læknar hneykslasl
á því að heyra talað um „lifandi“ fæðu. Það ætti þó
ekki að vera torskilið mál, að t. d. grænt grasið á jörð-
inni er lifandi og nærir bezt í því ástandi. Þessvegna
lifna, fjörgast og stvrkjast dýrin fljótt á vorin, er þau
fá nýgræðinginn.
Líkamanum svipar til jafhlöðu. Hann þarf hleðslu til
endurnýjunar þeim krafti, sem eyðist við starfið. Að-
eins lifandi fæða er gædd þeirri raforku, sem líkam-
anum er nauðsynleg til endurhleðslu og næringar og
til viðhalds lífsorkunni. Geislar sólarinnar hlaða jurt-
irnar rafsegulmagnaðri orku á vori og sumri. Og svo
metta jurtir og grös, rætur og ávextir rnenn og dýr með
þessum krafti.
Heilbrigður likami er hlaðinn geislamagni, sem kall-
að hefir verið lífgeislar. Þessa geisla hefir tekizt