Heilsuvernd - 01.04.1946, Qupperneq 16

XVilliam Howard Hay:
Höfuðverkur.
Höfundur þessarar greinar var læknir við náttúrulækninga-
hælið „Sun-Diet-Sanatorium“ í .Bandaríkjunum. Hefir hann, eins
og starfsbróðir hans, Rasmus Alsaker, ritað allmikið um lækn-
isfræðileg efni, og í svipuðum anda.
Orsakir. Ef ráðin væri bót á tveimur meginorsökum
höfuðverkjar, mundi þessa kvilla sjaldan verða getið.
Orsakirnar eru þessar: 1. Myndun eiturefna í melt-
ingarfærunum. 2. Þroti og bólgur í beinbolum andlitis.
Til sjaldgæfari orsaka böfuðverkjar má telja á-
reynslu á augun, sólsting o. fl. Hér verða þær ekki gerð-
ar að umtalsefni, lieldur aðeins tvær þær fyrstnefndu.
Höfuðverkur í öðrum liöfuðhelmingi (migræne) á
rót sína að rekja til meltingarfæranna. Þetta má beita
óbrigðult, enda liefi ég ekki hikað við að heita að greiða
sjúklingum 10 dollara sekt fyrir bvert höfuðverkjar-
kast, sem þeir kynnu að fá, eftir að bafa tekið upp
þann sið að setja sér stólpípu daglega. Ég befi aldrei
þurft að greiða sektina.
Við gerjun og rotnun, sem daglega fer fram i ristlin-
um, myndast svo mikið af eiturefnum, að lifrin hefir
ekki við að breisna þau úr blóðinu og senda þau aftur
til meltingarfæranna. Nokkur hluti þeirra fer því með
blóðinu út um allan líkamann og veldur því, að böf-
uðverkur blossar upp við og við með nokkru millibili.
Verkanir. Eiturefnin, sem eru sífellt að myndast í
ristlinum, síast inn í portæðina, en bún fiytur þau til
lifrarinnar. Lifrin sendir nokkurn hluta þeirra aftur
niður í garnirnar, en sumt berst inn í blóðrásina. Um
hrið hleðst blóðið þannig eiturefnum, án þess að nokk-
ur sjúkdómseinkenni komi i Ijós, því að likaminn hefir