Heilsuvernd - 01.04.1946, Blaðsíða 42

40
heilsuvernd
an settist hann niður og skrifaði lyfseðil, smyrsl eins
og fyrri daginn. En hugsið ykkur undrun mína, þegar
liann sagði, um leið og hann rétti mér lyfseðilinn: „Og
svo megið þér ekki baða yður í söltu vatni“. Ég gat
þess, að i sjúkrahúsinu í Ljungby hefði mér einmitt
verið ráðlagt það. En hann barði þá í borðið og hróp-
aði, að hér væri ég ekki i neinu sjúkrahúsi, heldur hjá
honum og yrði að gera eins og hann mælti fyrir. Við-
talið hafði tekið 5 mínútur og kostaði 10 krónur.
Ég fór frá sérfræðingnum í þungu skapi. Astand mitt
var verra en nokkru sinni fyrr. Allur efri hluti líkam-
ans var þakinn blöðrum, fullum af greftri og blóði. Þær
rifnuðu og sprungu, svo að blóðið vætlaði gegnum
skvrtuna. Og ég var aðeins 20 ára gamall! Hversvegna
gat enginn af þessum læknum hjálpað mér með smyrsl-
um sinum og ráðleggingum? Þetta voru þó hálærðir
menn, sem töldu sig vita allt, sem mannleg þekking
hafði yfir að ráða um líkama vorn. Menn trúðu á þá,
og það gerði ég lika. Ég gekk á milli þeirra og fékk allt-
af ný og ný meðul. Og þetta heita lækna-„vísindi".
Hversvegna voru þeir með mismunandi lyf og ráðlegg-
ingar, ef þeir í raun og sannleika vissu? Er hægt að
kalla þetta lækna-„vísindi“? Eru þetta ekki bara ágizk-
anir og tilraunir, þar sem við leikinennirnir erum gerð-
ir að tilraunarottum? Og sjálfir verðum við að horga
brúsann.
Ég fór að drekka. Þær stundirnar gleymdi ég evmd
\ninni, og máske gæti áfengið hreinsað blóðið og rekið
sjúkdóminn á brott. En hann magnaðist stöðugt. Það var
bersýnilegt, að. útbrotin fengu næringu innan að og
endurnýjuðust þaðan. Þar lágu rætur sjúkdómsins, og
þær þurfti að uppræta. En hvernig? Þar lá hundurinn
grafinn. En þetta var læknunum ekki Ijóst, og eftir að-
ferðum þeirra að dæma, höfðu þeir ekki allra minnstu
hugmynd um eðli sjúkdómsins.