Heilsuvernd - 01.04.1948, Síða 22

Gretar Fells:
Flótti Guðs.
I erlendu tímariti las ég einu sinni smásögu eftir G. J.
Agyemang. Mér þótti gaman að sögunni, og vegna þess, að
hún hefir íhugunarverðan boðskap að flytja, ætla ég að
endursegja hana. Söguhöfundur byrjar á því að láta ömmu
sína tala. Gamla konan segir:
„Horfðu ekki á mánann. Það er rangt. Það er nákvæm-
lega jafn rangt að stara á mánann og að telja stjörnurnar.“
„Hvers vegna má ég ekki horfa á mánann?“ spyr dreng-
urinn ömmu sína.
Hún svarar: „Dauðinn á þar heima með trumbu sína.
Þú gætir auðveldlega komið auga á hann, þegar tungl er
fullt, og það er óheillavænlegt að sjá hann berja bumbu
sína. Himinguðinn hefir skipað mánanum á sinn stað til
þess að stjórna nóttinni, að sínu leyti eins og sólin stjórnar
deginum. Þau (máninn og sólin) eru bæði á verði á hinum
yztu takmörkum, sem árásir mannanna ná til; því að
himnaguðinn vill ekki láta þoka sér lengra burt.“ —
„Hefir hann nokkurn tíma verið hrakinn burt?“ spyr
drengurinn ömmu sína.