Heilsuvernd - 01.04.1948, Blaðsíða 23

HEILSUVERND
21
,,Já, vissulega," segir gamla konan, ,,ég hélt, að ég hefði
sagt þér það. Það var nú í fyrndinni. Þá var himnadrottinn
mjög nálægur mönnunum. En gömul kona, Mótó að nafni,
sem fann upp sérstaka aðferð til þess að mylja Fúfú (til-
búin fæðutegund), gerði drottni gramt í geði, er hún var
með hinn langa stauta sinn.
Þegar Guð kvartaði yfir þessu við hana, heimtaði hún, að
hann hörfaði undan, og þess vegna dró hann sig í hlé
langt inn í himinhvolfið, og frá þeim tíma misstu menn-
irnir samband sitt við hann.“
„Borðuðu mennirnir ekki Fúfú fyrir þennan tíma?“
spurði drengurinn.
„Nei,“ sagði amma gamla. „Mennirnir þekktu áður ekkert
til matreiðslu, og þessvegna var ekki nauðsynlegt að steyta
Fúfú.“
Söguhöfundur segir, að þetta hafi verið fyrsta fræðsla
sín í heimsfræði. Seinna varð hann auðvitað vitrari, og
lærði þá að hlæja að þessari kerlingabók, og fleirum
af svipuðu tagi. En hann bætir því við, að þar hafi komið,
að hann fór að líta öðrum augum á þessa sögu ömmu
gömlu. Honum skildist, að mikill og merkilegur sannleikur
mundi fólginn vera í þessu einkennilega líkingamáli, og
það var aðallega þrennt, sem honum virtist það gefa í
skyn, — i fyrsta lagi, að Guð hafi í fyrndinni verið miklu
nær mönnunum en nú; í öðru lagi, að hann hafi neyðst
til þess að leggja á flótta frá mönnunum, fela tilveru sína
fyrir þeim vegna yfirsjóna þeirra, og — í þriðja lagi, að
orsök þess, að svona fór, var a. m. k. meðal annars sú,
að mennirnir neyttu fæðu, sem þannig var farið með,
að það var Guði á móti skapi, þ. e. a. s. ónáttúrlegrar fæðu,
sem var óholl. —
Þegar ég virði fyrir mér alla hina heimskulegu lifnaðar-
hætti nútímamanna, og ekki sízt mataræðismenningu
þeirra, kemur mér oft til hugar þessi gamla ömmusaga, og
þá verður mér ljóst, hve miklum og merkilegum sannleika
hún býr yfir, þó að sá sannleikur sé boðaður á táknrænan