Heilsuvernd - 01.04.1948, Blaðsíða 52

Læknarnir slepptu hendinni af
honnm - og honum batnaði.
Karl Ivar Andersson er fæddur 29. desember 1915. Faðir
hans var slátrari fram til ársins 1921, en gerðist þá bóndi.
Hann átti fimm börn, og Karl Ivar var þeirra yngstur og
veiklaðastur.
Á heimilinu var borðað mikið af kjöti, fiski og bjúgum
en lítið sem ekkert af grænmeti og ávöxtum. Af brauðmat
var þó aðallega notað gróft brauð. Mikið var drukkið af
kaffi frá morgni til kvölds, og Karl Ivar telur, að hann
hafi drukkið 6 til 8 bolla á dag. Með því var auðvitað notað
mikið af hvítum sykri.
Á skólaaldrinum var Karl Ivar heilsutæpur, síþreyttur
og kvefaður. Sérstaklega var hann slæmur í eyrum, hafði
bólgna hálskirtla, barkabólgur og tregar hægðir.
Árið 1936 var hann kvaddur til herþjónustu. En eftir hálf-
an þriðja mánuð fékk hann svo slæmt kýli, að hann varð
að leggjast inn á hermannasjúkrahúsið í Karlskrona, þar
sem skorið var í kýlið. Út úr því streymdi þykkur, gulur
og ákaflega daunillur vökvi.
Viku eftir skurðinn versnaði honum skyndilega. Það
augum litið. Tvisvar vorum við svo heppnir að sjá eitt þess-
ara ógleymanlegu sólsetra, í annað skiptið á leiðinni frá
Dalvík til Akureyrar, í hitt skiptið á leið úr Hallormsstaða-
skógi að Ketilsstöðum. „Maður fer oft mikils á mis, þegar
maður sefur,“ varð Waerland að orði, þegar við ókum í
hlað að Ketilsstöðum það kvöld.