Strandapósturinn - 01.06.1976, Qupperneq 21

kallaður, en það var rétt hlaðin úr torfi og grjóti, áföst við réttina
var kró með þaki og hurð fyrir útgöngudyrum, ofan við hurðina
voru rimlar svo birtu gæti lagt inn í króna. Á þeim vegg króar-
innar, sem var sambyggður við réttina, var lúgugat með hurð
fyrir. Þegar stíað var, voru ærnar reknar í stekkinn að kvöldi,
lömbin tekin frá þeim og sett inn í króna í gegnum lúgugatið og
lokuð þar inni yfir nóttina. Ánum var sleppt úr réttinni, en þær
fóru ekki langt því lömbin jörmuðu í krónni og vissu ærnar að
lömbin þeirra voru þar inni og héldu sig því í námunda við þau.
Að morgni voru ærnar reknar í stekkinn og mjólkaðar, en ekki
var gengið mjög nærri þeim svo lömbin fengju eitthvað til að
svala þyrstum munni eftir mikinn jarm og heillar nætur að-
skilnað. Þegar búið var að mjólka ærnar, var lömbunum hleypt
út um dyrnar á krónni og varð þá fagnaðarfundur þegar móðir
og lamb hittust og var ekki beðið með að bregða sér á spena
móðurinnar, en þar var minna að fá en venjulega og varð lambið
að bæta sér upp mjólkurmissinn með því að halda sig betur að
beitinni. Þannig voru þau búin undir það, að missa móður-
mjólkina og bjarga sér sjálf. Þetta var endurtekið í allt að viku-
tíma og voru þá bæði ær og lömb farin að venjast þessu og virtust
taka þessu með mikilli ró.
Einhvern morguninn, þegar búið var að mjólka ærnar voru
þær reknar til fjalls og fylgdi þeim smalinn með fjárhund sinn.
Hjásetan var hafin.
Þegar smalinn var kominn vel í hvarf með kvíaærnar, var
lömbunum hleypt út úr krónni, en nú söknuðu þau vinar í stað,
móðirin var horfin.
Allmargt af heimilisfólkinu hafði safnazt saman við stekkinn
til að taka þátt í lambarekstrinum, sem var nú mun auðveldari
og léttari, en þegar hin aðferðin var viðhöfð. Þegar stíað var,
vöndust lömbin manninum og að vera fjarvistum við móðurina.
Þetta hvorttveggja mun hafa haft áhrif á þau, svo þau urðu
gæfari og hræðslulítil þó maðurinn nálgaðist þau. En ekki
breyttist eðli þeirra með að para sig saman tvö og tvö og fylgjast
að allt sumarið.
Um lambarekstur má segja, að hann var nokkuð, sem enginn
19