Strandapósturinn - 01.06.1976, Síða 122

Börn Jóns og Sigrúnar, sem upp komust, voru öll greind og
mannvænleg. Hallgrímur bjó á Stað í Grunnavík, og mun hann
hafa flust síðastur manna úr Jökulfjörðum. Er hann á ísafirði og
vegnar þar vel. Sveinbjörn hefur búið í Reykjavík síðan 1936,
kvæntur Elínborgu Ólafsdóttur, og eiga þau 4 börn á lífi. Hann
er ráðdeildarmaður hinn mesti og býr við góð efni. Tvær dætur
Jóns eru á lífi, þegar þetta er ritað: Frú Elísabet á ísafirði og frú
Jóhanna í Reykjavík.
Jón Guðmundson hafði á yngri árum fágæta kvenhylli og
þótti nokkuð laus á kostum. Drykkfelldur var hann á köflum
framan af ævi og ólíkur að því leyti föður sínum og föðurfrænd-
um, sem voru hinir mestu hófsmenn á áfengi, en líktist þeim að
vitsmunum, bókhneigð, lagvirkni og sjómennskuíþrótt. Son átti
Jón ungur með Ingibjörgu Guðmundsdóttur, systur Sveins
bónda í Naustvík. Hún var greind kona og myndarleg og giftist
síðar Jóni Sigurðssyni bónda í Kolbeinsvík. Guðmundur, sonur
Jóns Guðmundssonar og Ingibjargar (f. 14. maí 1864, d. 28. des.
1952), bjó lengst af í Byrgisvík. Hann var kvæntur Sigríði
Ingimundardóttur frá Veiðileysu og áttu þau mörg efnileg börn.
Guðmundi man ég vel eftir. Hann var hinn gerðarlegasti maður,
vel kynntur, harðduglegur og mikill sjósóknari.
Heyrt hef ég, að sagt hafi verið eitt sinn við Ingibjörgu: „Alveg
er er ég hissa á því, að það skyldi henda þig að eiga barn með
honum Jóni Guðmundssyni“. Hún svaraði: „Þið vissuð ekki,
hvað Jón hafði upp á mikið að bjóða“.
Jón hlaut viðurnefnið brúðgumi og var hann jafnan nefndur
svo í minni sveit, jafnt af skyldum sem vandalausum. Tvennum
sögum fer af því, hvers vegna hann fékk þetta viðurnefni. Sumir
telja, að hann hafi hlotið það ungur af kvennamálum sínum
yfirleitt, en aðrir, að presturinn hafi neitað að gefa hann og
seinni konu hans saman sakir þess, að þau skorti jarðnæði, og
hafi orðið að fresta giftingunni um ár af þeim sökum. Ekki veit
ég, hvort réttara er.
Þorvaldur Thoroddsen, sem fór um Hornstrandir sumarið
1886, getur Jóns í ferðabók sinni, öðru bindi, Kbh. 1914, bls. 81:
„Þetta (Bjarnarnes) er einn með afskekktustu bæjum á landinu,
120