Strandapósturinn - 01.06.1987, Qupperneq 65

Skúli Guðjónsson,
Ljótunnarstöðum
Hundsmálið
Það hefur líklega verið nálægt miðjum vetri 1923 eða 1924 að
saga þessi hefst.
Það var þá til tíðinda að mér barst í hendur bréf. Það var frá
sýslumanninum á Borðeyri, Halldóri Kr. Júlíussyni. Sýslumaður
mæltist til þess við mig að ég mætti fyrir lögreglurétti að Borðeyri
tiltekinn dag. Þetta var ekki skipun heldur vinsamleg tilmæli og
þess jafnframt getið að þessi háttur væri á hafður til þess að spara
fyrirhöfn og kostnað sem væri því fylgjandi að stefna á lögform-
legan hátt með stefnuvottum.
Maður hét Guðmundur Jónsson. Hann var, þegar þetta gerð-
ist, á vist með Jóhanni bróður sínum sem bjó á nokkrum hluta
jarðarinnar Bæjar um þetta leyti. Guðmundur var greindur vel,
skrifaði ágæta rithönd en var nokkuð örgeðja og eitthvað veiklað-
ur á taugum.
Fljótlega eftir að ég hafði fengið fyrrgreint bréf kom ég að Bæ.
Kom þá upp úr kafinu að Guðmundur hafði einnig fengið bréf,
sama efnis. Vorum við að velta fyrir okkur þessum furðulegu
bréfaskriftum og hvert myndi vera tilefni þeirra. Rifjaðist þá upp
fyrir okkur, að á þessum vetri öndverðum hafði birzt í blaðinu
Dýraverndarinn nafnlaus grein, þar sem ónefndum manni hafði
verið borið á brýn brot á dýraverndarlögum. í fyrsta lagi hafði
hann aflífað sauðkindur með því að skera þær á háls, en s'líkt hafði
fyrir nokkrum árum verið bannað með lögum, í öðru lagi hafði
hann skotið álftir, sem einnig var bannað með lögum, og í þriðja
lagi hafði hann skotið á eftir flækingshundi og haft högl íbyssunni
og hafði hundur þessi komið illa særður heim til sín.
Þegar við Guðmundur fórum að velta þessu fyrir okkur urðum
63