Strandapósturinn - 01.06.1987, Qupperneq 124

gerði hörkubyl eina nóttina, tjöldin ýmist fuku upp eða fennti í
kaf, svo að það var sjálfhætt. Það er óttalega langt síðan þetta var.
A Svanshóli í Bjarnarfirði kom til okkar leiðsögumaður, Ingi-
mundur Ingimundarson. Hann byrjaði á því að hvetja okkur til að
vera kát og hress, syngja og láta fjúka í kviðlingum. Það stóð, sko,
ekkert upp á okkur í þeim efnum. A Laugarhóli var tjaldþyrping,
þau byggðu burtfluttir Strandamenn sem voru að halda þar kynn-
ingarmót. Ég mændi þangað mjóum augunum, langaði til að hitta
gamla kunningja en hvað hafði ég að gera þangað? Þarna myndi
aðeins næsta kynslóð vera, börn kunningja minna, sem sjálfsagt
voru annað hvort dánir eða of latir til að flækjast norður í hafs-
auga.
Nokkur eyðibýli voru þarna og sagði Ingimundur okkur margt
fróðlegt og skemmtilegt um búskaparhætti og sérkenni fólks og
lands. Mér eru sérstaklega minnisstæðir bæirnir Asparvík og Eyj-
ar. Húsin stóðu enn uppi, furðanlega heilleg enda sagði Ingimun-
dur að þau væru nýtt sem sumarbústaðir. Þarna hlýtur að vera
sannkölluð sumarparadís í þessari órofakyrrð, þar sem aðeins
keyrist öldugjálfrið og úið í æðarfuglinum.
,JKröpp eru kaup ef hreppik
Kaldbak en lœt akra“. .
Engin furða var þótt Önundi tréfæti yrði þetta ljóð af munni, er
hann stóð augliti til auglitis við Kaldbak, þennan feiknalega
hnefa, sem steyttur er á móti íshafsstorminum. Mætti ætla að
Einar Jónsson myndhöggvari hefði haft hann sér fyrir sjónum,
þegar hann meitlaði „Dögun" í steininn. Kvíðvænleg virtist nýja
búsetan í skugga þessa bergrisa. Þó felast hlýjar uppsprettur í
skjóli hans. Heitar laugar eru inni í Kaldbaksdal.
Tveir bæir eru þarna á ströndinni, nú aðeins notaðir sem
sumarhús. Þó býður mér í grun að þar hafi verið skýlla en víða
annarsstaðar, þar sem loðnara er til beitar. Nú fóru að verða til
vísur og ágerðist það er leið á daginn. Auðvitað reið Sveinn
Sveinsson, aðalskáldið okkar á vaðið:
122