Strandapósturinn - 01.06.1987, Side 88

Ingvar Agnarsson
Söngur á sæ
B ernskuminningar
Farkennari sveitarinnar var í Firðinum um þessar mundir og
hafði aðstöðu til kennslu í kaupfélagshúsinu á Tanganum.
Eitt kvöld snemma vetrar var ég staddur þarna, ásamt mörgum
öðrum börnum. Veðrið var yndislegt, hlýtt og blæjalogn, fullt
tungl og stjörnur glóðu á heiðum himni. Kennarinn kom út og
sagði við okkur:
„Nú er yndislegt veður. Ættum við ekki að koma öll út á sjó?“
Við tókum þessu með fögnuði. Bátur lá við hlein. Við gengum
öll niður fjöruna og settumst í bátinn. Kennarinn ýtti frá landi.
Svo lagði hann út árar og tók að róa. Báturinn leið um spegilslétt-
an sjóinn, hægt og stillt undan rólegum áratogum kennarans.
Ekkert lá á. Það var eins og tíminn og tilveran stæðu kyrr.
Kennarinn tók að syngja þýðum rómi, eitthvert hugljúft lag,
sem allir kunnu, og við öll börnin tókum undir, hvert eftir sinni
getu. Lögin urðu mörg. Við gleymdum stað og stundu. Alsamstillt
sungum við hvern sönginn á fætur öðrum, alsæl á þessu yndislega
kyrra kvöldi í faðmi fjallanna fögru og stjarnanna björtu, sem
stöfuðu geislum á lognkyrran sævarflötinn. Það var eins og hann
86