Strandapósturinn - 01.06.1996, Qupperneq 78

Daginn eftir var skólinn settur með tilheyrandi ræðuhöldum
og söng. Mér fannst mikið til um þá athöfn og fann að ég var
örugglega kominn á menntabrautina.
A Reykjaskóla eins og öllum Héraðsskólunum var nemendum
ætlað að taka þátt í daglegum störfum innan skólans, svo sem
ræstingu á herbergjum, göngum og kennslustofum og þjónustu í
borðsal og eldhúsi. Við vorum þrjú í borðstofuflokk og unnum
eina viku í senn, ein stúlka úr eldri deild, Þorgerður Jónsdóttir úr
Miðfirðinum og tveir gaukar úr yngri deild, Jón frá Svínhóli og
ég. Síðasta tímann fyrir hádegi, sem var útivistartími, urðum við
að lalla niður í eldhús og fara að afhýða kartöflur. Þótti stundum
fúlt, einkanlega ef veður var gott og allir úti.
Strax fyrstu viku skólans lenti ég í ræstingaflokk og var ætlað að
þvo yngri deildar salinn. Benedikt Gíslason frá Litla-Holti, nem-
andi í eldri deild þvoði eldri deildina. Anna, konan sem sá um
ræstingarnar, spurði mig hvort ég væri vanur að þvo gólf. Eg hélt
það nú, ég var sko alvanur að þvo gólfin heima. Hún fór svo með
okkur niður í kjallara, fékk okkur í hendur fötur með heitu vatni,
spes gólftusku sem ég sá strax að mundi vera miklu betri en
strigapokatuskurnar heima, síðan fékk hún okkur gólfskrúbbu
sem búið var að festa á langt skaft. Mér leist ekkert á það verkfæri,
við notuðum aldrei skaft á skrúbburnar heima, en ég sagði ekki
neitt og þegar Anna hafði áminnt Bensa um að þar sem hann væri
í eldri deild ætti hann að leiðbeina mér um tilhögun verksins, rölti
ég á eftir honum upp á hæðina. Hann sagði mér nú hvernig ég
ætti að færa til borð og stóla, svo þægilegt væri að komast að til að
þvo gólfið. Svo vatt hann sér inn í eldri deildina og lokaði á eftir
sér. Eg lokaði líka hurðinni og hófst þegar handa. Gegn um
þunnt milliþilið heyrði ég vel hvernig Bensi rótaði til borðum og
stólum, svo ég tók líka rösklega til mín megin. Síðan hellti ég mér í
gólfið. Eg var jú alvanur að þvo gólfin fyrir mömmu frá unga
aldri svo mér yrði nú varla skotaskuld úr því að þvo þetta gólf. Að
vísu var það nokkuð stórt, en það var nú einhverskonar dúkur á
því svo varla þyrfti að skrúbba það mjög mikið. Og ég varpaði mér
á hnén og tók fyrir eins stóran blett og handleggirnir náðu, með
blautri dulunni. Síðan skrúbbaði ég blettinn samviskusamlega,
76
J