Strandapósturinn - 01.06.1996, Qupperneq 102

enn í minni frá því er Bogi var og hét, og áður en fjölskyldan
yfirgaf æskustöðvarnar. Gamli maðurinn hélt alltaf fast utan um
barnahópinn sinn og þó að þeir elstu væru farnir að taka sjálf-
stæðar ákvarðanir vildi hann hreint ekki sleppa höndunum af
hinum yngri fyrr en aldurinn gæfi það til kynna og sumum þótti
hann halda nokkuð lengi í þann vaðinn. Eitt sinn sem oftar fór
hann til ísafjarðar á Boga sínum, í innkaupaferð vafalaust, og var
hans ekki von heim fyrr en um það bil sólarhring síðar. Datt yngri
systrunum nú í hug að skjótast að gamni sínu í blíðviðrinu yfír að
Horni, svona til að gera sér dagamun. Þær fengu einn eða tvo
yngstu bræður sína með sér í ferðalagið og gekk það greiðlega.
Það var ekki svo oft sem þessa gesti bar að garði handan víkurinn-
ar og var þeim því fagnað innilega. En ekki höfðu þau staðið við
heima nerna um það bil klukkustund er vélbátur sást koma fram-
undan Hælavíkurbjarginu og beygja inn í víkina. Við það brá
gestunum svo illa að þeir kvöddu heimafólk í snatri, hlupu til
sjávar, ýttu fari sínu úr vör og réru lífróður aftur yfir víkina heim
til sín. Ekki veit ég hvort þau sluppu við áminningu fyrir tiltækið.
Um það heyrðum við hinum megin aldrei neitt. En með því að
Bogi þótti hæggengur voru þau löngu búin að ganga frá öllu við
sjóinn og komin heim til sín er hann silaðist inn á leguna.
Um verslunarhætti Betúels heyrði maður á yngri árum ýmsar
sögur, en óvinsæll varð hann aldrei í því vandasama starfi þar sem
fátæktin og úrræðaleysið lágu, með fáum undantekningum, við
hvers manns dyr. Hjá honum fengu allir einhverja úrlaust. En
Jjar sem hann var sjálfur annarra þjónn og þurfti að gera þar
hreint fyrir sínum dyrum voru öll lánaviðskipti annmörkum háð
og hann sjálfur illa settur ef menn stóðu ekki í skilum. Þó nokkrar
gamansögur lifðu lengi á vörum eldri manna um viðskipti hans
og nágrannanna en eru nú flestar gleymdar. Eina man ég þó enn.
Gamli maðurinn vildi hafa allt á hreinu, rétt skyldi vera rétt
hversu lítill sem munurinn kunni að vera. Guðni Kjartansson frá
Hælavík var greindur maður og hafði lúmskt gaman af smávegis
orðahnippingum. Guðni hafði tekið eitthvað smáræði út í versl-
uninni og fengið að vita fyrir fram hvað það kostaði, en er
uppgjörið blasti við reyndist úttektin fimm aurum dýrari en áður
100