Strandapósturinn - 01.06.1996, Qupperneq 126

iipp í gjána og nokkur stund leið. Þá kvað við skot og sáum við
hvar rebbi kom veltandi niður úr gjánni. Ekki var hann þó alveg
dauður. Var þá aftur skotið og þurfti hann þá ekki meira.
Eftir fjórt.án klukkutíma göngu frá Reykjarfirði náðum við loks
í Drangavík. Þar er gamall húshjallur sem einu sinni var íbúðar-
hús en hefur nú staðið autt í meir en þrjátíu ár og ekki verið
haldið við svo heitið geti. Aðkoman var allt annað en glæsileg,
neðri hæðin hálffull af snjó. En á efri hæð eru tvö herbergi. I öðru
þeirra er eldavélargarmur sem við nánari athugun reyndist ónot-
hæf. Þá voru gluggar lélegir, rúðulausir og illa eða óneglt fyrir þá.
Var því ekki fýsilegt að ætla sér að gista í slíku greni. Ekki var hægt
að hita upp, snjór á gólfi og lítið skjól fyrir vindi. Þá var ekkert við
að liggja, engar ábreiður eða þess háttar. Eg held að þetta sé sú
versta og lengsta nótt sem við höfum upplifað þar sem við vorum
sveittir og blautir og föt sem við höfðum til vara voru líka blaut.
Urðum við því að leggjast til svefns eins og við vorum á okkur
komnir. En lítið gátum við sofið fyrir kulda. Þá bætti ekki um að
um miðja nóttina hvessti á norðaustan með snjókomu. Mátti segja
að rokið inni hjá okkur væri lítið minna en úti. I birtingu fórum
við á stjá, stirðir og lerkaðir eftir að liggja á hörðu gólfinu. Við
höfðum með okkur lítið gastæki og gátum hitað okkur kaffi og
bræddum til þess snjó. í næsta áfanga ætluðum við í Ófeigsfjörð.
Þangað var um fjögurra klukkutíma ferð. Við vorum stirðir og
þungir fyrst í stað. Þá háðu meiðsli þau er Samúel hlaut í Furu-
firði honum mjög og átti hann nokkuð erfitt með gang. En
harkaði af sér enda ekki um annað að ræða. Hið versta veður var
en vindinn höfðum við x bakið mest alla leiðina.
í Ófeigsfiiði urðum við mikillar gestrisni aðnjótandi. Páll Her-
steinsson refasérfræðingur var þar ásamt tveimur öðrum mönn-
urn. Voru það mikil viðbrigði að korna í upphitað hús og fá heitan
mat og kaffi og vel útí það. Notalegt var að sofna í hlýjunni og var
eins og erfiði síðustu daga kæmi nú fram, því eins og áður sagði
var lítið um svefn í Drangavík. Duttum við því fljótlega útaf.
Kunnum við Páli Hersteinssyni miklar þakkir fyrir móttökurnar.
Daginn eftir var ætlunin að komast heim að Munaðarnesi. Frá
Ófeigsfirði lá leið okkar yfir Ingólfsfjarðarbrekku, fyrir Ingólfs-
124