Syrpa - 01.03.1947, Blaðsíða 15

þeim pabba og mömmu vonin vex,
sem væru ára sex,
en amma hoppar eins og kið,
og unga nöfnu dansar við,
en „bestifaðir“ fær sér steik
og fer í jólaleik.
Gunna sjálf er siðug drós,
hún sér með andagt þessi Ijós,
hún hugsar margt en hermir fátt
þó hlæi hún ljúft og dátt.
í hverri barnsins brúnalind,
mér brosa sýnist engilmynd,
því Gunna boðar blessuð jól,
og blíða nýárssól.
Þú jólastjarna stilt og hlý,
æ stattu kyr hjá barni því,
og horf þú ætíð, helga sól,
í hennar brúnaskjól.
Farið aldrei út á sveim,
þér englar Guðs, frá lindum þeim,
svo Gunnu sífellt gleðji jól
og gullin nýárssól."
Næstu jól fékk ég „hanagal" frá afa. Jólavísu
svohljóðandi:
„Góð og gleðileg jól,
nú skal Gunna fá kjól,
og svo gullfagurt letur að stafa.
Sykurkökur í klút,
nýjan hornspón af hrút
og eitt hanagal frá honum afa.“
Svo fékk ég líka litskrúðugan hana úr pjátri,
og var hægt að blása í stélið á honum. Eg lærði
vísuna, og var mjög hrifin af „hanagalinu", en
eitt sinn, jregar mér tókst ekki að ná hljóði úr
hananum, brast þolinmæðin, og ég varpaði hon-
Matthias Jochumsson við skrifborðið sitt
SYRPA
53